Ziekten van de ademhaling op de borst
Borst ademhaling kan als gevolg van ziekte onnatuurlijk sterk of frequent zijn. - Als ademhaling moeilijk is (dyspneu), het aandeel van thoracale ademhaling neemt toe en dat van buikademhaling neemt af. Als ademhaling is buitengewoon moeilijk (orthopneu), de ademhalingsspieren worden ook gebruikt.
Mensen met orthopneu zitten vaak rechtop, hebben hun armen ondersteund en ademen zwaar. Dergelijke ademnood kan worden veroorzaakt door een groot aantal verschillende factoren. Enerzijds zijn er aandoeningen van de longen zoals bronchiale astma, chronische obstructieve longziekte (COPD), pulmonaal embolie or longontsteking.
Echter, hart- klachten zoals hartfalen, hartklepafwijkingen of hartaanvallen kunnen ook tot deze aandoeningen leiden. - Als de buikademhaling verminderd is, toegenomen borst de ademhaling neemt zijn functie over. Dit kan bijvoorbeeld het geval zijn bij zwelling van de lever or milt, maar ook in zwangerschap of ernstig te zwaar (zwaarlijvigheid).
- Een verhoogde ademhaling van de borsten kan echter ook een teken zijn van psychische problemen. Het treedt bijvoorbeeld op bij snelle, diepe ademhaling (hyperventilatie). Dit kan een teken zijn van paniekaanvallen or Angst stoornissen.
Een toename van de thoracale ademhaling wordt soms ook gezien in Depressie. Sinds borst ademhaling wordt door het lichaam voornamelijk gebruikt voor hoge eisen, zoals stress, het kan ook een teken zijn van een hoge mate van stress. Sinds ernstig pijn veroorzaakt ook stress, de ademhaling op de borst neemt in dit geval ook toe.
- Ademhaling op de borst kan echter ook rechtstreeks door een ziekte worden beïnvloed. Dit is bijvoorbeeld het geval wanneer de spieren die nodig zijn voor het ademen van de borst erg gespannen zijn. Als de ademhaling op de borst wordt overmatig belast onder veel stress, dit kan de spieren overbelasten en gespannen maken.
Bovendien kunnen skeletafwijkingen, een slechte houding en gebrek aan beweging tot spanning leiden. Deze kunnen soms erg pijnlijk zijn en zelfs tot een gevoel van kortademigheid leiden. Gerichte beweging, versterking van het spierstelsel en ontspanning technieken helpen in deze gevallen.
- Deze vorm van ademen is ook beperkt als de spieren die betrokken zijn bij de borstademhaling beschadigd zijn. Spierzwakte (spieratrofieën) verspreiden zich dus ook naar deze spieren. - Een spier kan ook achteruitgaan als de zenuw die hem normaal levert, faalt.
De belangrijkste spieren van thoracale ademhaling, de buitenste intercostale spieren, worden door velen geleverd zenuwen (Nervi intercostales). Als er maar één mislukt, is de buurman zenuwen de levering van de aangetaste spieren overnemen. Als er echter meerdere zenuwen worden beïnvloed, kunnen ademhalingsproblemen optreden.
Wat is de middenrif ademhaling?
Diafragmatische ademhaling (diafragmatische ademhaling, buikademhaling) is een vorm van ademen. Het wordt gekenmerkt door de samentrekking en ontspanning van de diafragma. Tijdens diafragmatische ademhaling stijgt en daalt de buikwand zichtbaar.
De diafragma contracten voor inademing. Hierdoor schuift het naar beneden. De riep, die ermee is meegegroeid, volgt deze beweging.
Hierdoor ontstaat een onderdruk in de ruimte tussen de long en diafragma. Na deze negatieve druk, de long zet uit en lucht stroomt naar binnen. De long heeft een constante neiging tot samentrekken (inherente elasticiteit).
Na deze zelfelasticiteit krimpt het weer zodra het diafragma ontspant. Het diafragma verschuift naar boven in het lichaam. In rust verrichtte buikademhaling een groot deel van de ademhaling. Het wordt ondersteund door de tweede vorm van ademen, buikademhaling. Gedetailleerde informatie vindt u op onze hoofdpagina: Diafragmatische ademhaling
Alle artikelen in deze serie:
