Wat zijn de oorzaken van de ziekte van Huntington?
Chorea van Huntington is een genetische ziekte. Het wordt veroorzaakt door een genetisch defect. Het eiwit dat de ziekte veroorzaakt, wordt huntingtine genoemd.
Het gen dat ervoor codeert, bevindt zich op de korte arm van chromosoom 4. De mutatie van het huntingtine-eiwit veroorzaakt de dood van speciale zenuwcellen in bepaalde gebieden van de hersenen Dit is een langzaam vorderend proces, daarom wordt de ziekte ook geclassificeerd als een zogenaamde neurodegeneratieve ziekte.
Veel pathologische processen in verband met de ziekte zijn nog niet volledig onderzocht. Het is echter bekend dat de ziekte van Huntington een trinucleotide-ziekte is. Bij gezonde mensen wordt een bepaalde drievoudige combinatie in het DNA tot wel 20 keer herhaald.
Bij patiënten met de ziekte van Huntington wordt deze combinatie veel vaker herhaald, tussen de 60 en 250 keer. Hierdoor is het gen niet meer correct af te lezen en wordt het Huntingtine-eiwit verkeerd samengesteld. Hoe vaker deze herhaling optreedt, des te eerder treden de symptomen op bij de getroffen patiënten. Hoe meer herhalingen er bij een patiënt kunnen worden gedetecteerd, hoe ernstiger het beloop van de ziekte.
diagnostiek:
Verzameling van de patiënt medische geschiedenis en vraag over het voorkomen van de ziekte van Huntington in de familie. Fysiek onderzoek met focus op de zenuwstelsel. Hersenen stroommeting (EEG), eventueel computertomografie (gelaagd Röntgenstraal) van de hoofd.
Omdat de onderliggende veranderingen in het genetisch materiaal bekend zijn, kan een genetisch onderzoek de ziekte van Huntington betrouwbaar diagnosticeren en zelfs voorspellen. Een dergelijke voorspellende diagnose is echter zelden zinvol, aangezien de ziekte momenteel ongeneeslijk is en er daarom geen therapeutische gevolgen zouden zijn. Als de ziekte van Huntington wordt vermoed, is het zeker aan te raden om een dwarsdoorsnedebeeld te hebben van de hersenen genomen.
De ziekte van Huntington is een neurodegeneratieve ziekte waarbij zenuwcellen in bepaalde delen van de hersenen in de loop van de ziekte afsterven. Dit is ook te zien op de MRT-afbeeldingen. Vooral in de regio die verantwoordelijk is voor vrijwillige beweging, is weefselatrofie te zien.
Als gevolg hiervan lijken de laterale ventrikels (= holtes gevuld met hersenvocht) verwijd in beeldvorming. Dit is een relatief klassieke bevinding voor de ziekte van Huntington. De genetische test biedt echter de laatste diagnostische zekerheid (zie paragraaf hierover).
Wat is de overerving bij de ziekte van Huntington?
De ziekte van Huntington is een autosomaal dominante erfelijke ziekte. Als een gen als dominant wordt overgeërfd, betekent dit dat er een defect allel op een van de twee zit chromosomen leidt al tot de uitdrukking van een kenmerk. De term autosomaal is afgeleid van autosomen.
Alles chromosomen die niet betrokken zijn bij het bepalen van het geslacht, worden autosomen genoemd. Dit betekent dat erfelijkheid onafhankelijk is van geslacht. Het betekent dat het defecte gen van beide ouders kan worden geërfd.
Mannen en vrouwen worden daarom in gelijke mate getroffen. In het geval van de ziekte van Huntington bevindt het defecte gen zich op chromosoom 4. Hoewel de ziekte onafhankelijk van het geslacht wordt overgeërfd, is aangetoond dat de ziekte eerder begint en een dramatischer verloop heeft wanneer het defecte gen van de vader wordt geërfd. .
Overerving van de moeder daarentegen duidt meestal op een later begin van de ziekte. Het gemuteerde gen dat verantwoordelijk is voor de ziekte van Huntington bevindt zich op chromosoom 4 en werd ontdekt in 1993. Sindsdien is er een genetische test beschikbaar.
Als wordt vermoed dat een patiënt de ziekte van Huntington heeft, a bloed er kan een monster worden genomen om te bepalen of het DNA van de patiënt deze mutatie bevat. De diagnose zou dan worden bevestigd. Zelfs gezonde mensen die familieleden hebben met de ziekte van Huntington kunnen hun bloed getest op de mutatie.
De ziekte van Huntington is een erfelijke ziekte. Dit heeft vaak verstrekkende gevolgen voor het leven van getroffenen. Daarom zijn er speciale richtlijnen voor genetische tests op gezonde mensen. Er mogen bijvoorbeeld geen minderjarigen worden getest; er mag geen genetische test worden uitgevoerd op verzoek van derden (ouders, partners). De detectie van de genmutatie bij gezonde personen leidt niet onmiddellijk tot een diagnose, maar zodra een bepaald aantal herhalingen van een bepaalde sequentie in het DNA is gemaakt, is de kans groot dat de getroffen persoon de ziekte van Huntington krijgt.
Alle artikelen in deze serie:
