Therapie | Cerebellaire atrofie

Therapie

Indien er sprake is van een onderliggende ziekte (in de symptomatische vorm), dient deze eerst te worden behandeld. Afhankelijk van de oorzaak worden (aanvullende) specifieke, individueel georiënteerde maatregelen aanbevolen. Studies naar de effectiviteit van een medicamenteuze behandeling van de verschillende klachten zijn nog niet wetenschappelijk afgerond. In één onderzoek werd succes waargenomen bij de behandeling van ataxie (bijv. Looponzekerheid) met Riluzol®.

Aangezien het aantal deelnemers aan het onderzoek echter klein was, moet het kritisch worden bekeken en uitgebreid met verdere onderzoeken. Voor de behandeling van tremor in gerichte bewegingen, bijvoorbeeld propanolol, carbamazepine, topiramaat en clonazepam werden gebruikt. In sommige gevallen kan echter een verergering van de symptomen worden waargenomen.

Bij aandoeningen van oogbeweging, de behandeling van oog tremor onderscheidt zich van de behandeling van dubbelzien. Voor oogtrillingen, behandeling met baclofen, gabapentine en 3,4-diaminopyridine wordt volgens richtlijnen aanbevolen. Prismatisch bril bieden soms ondersteuning voor dubbel zien.

Sommige patiënten hebben ook baat bij gerichte oogspiertraining. Afhankelijk van de andere begeleidende symptomen, bevelen de richtlijnen verschillende medicijnen aan om de symptomen te verlichten. Hierbij dient rekening te worden gehouden met de bijwerkingen en moet een individuele behandeling met hulp van een specialist worden gezocht. Om de onafhankelijkheid en deelname aan het dagelijks leven te behouden, gericht ergotherapie, fysiotherapie en logopedie worden aanbevolen. De inhoud van de therapieën moet gebaseerd zijn op de klachten, middelen en doelen van de betrokken persoon en ook een overleg met familieleden en AIDS.

Wat is de levensverwachting?

Omdat de reden voor een cerebellaire atrofie is niet altijd hetzelfde, er kan niets gezegd worden over de levensverwachting. Men moet elke oorzaak afzonderlijk bekijken. In het algemeen kan men stellen dat de levensverwachting voor de symptomatische oorzaak wordt bepaald door de feitelijke onderliggende ziekte.

Deze omvatten bijvoorbeeld het paraneoplastische symptoom in het geval van kleincellig bronchiaal carcinoom met een overlevingskans van 5 jaar van ca. 15%, of in het geval van eierstokkanker met een overlevingskans van 5 jaar van ca. 40%.

Alcoholisme valt ook onder dit punt. Studies hebben aangetoond dat alcoholisten ongeveer 20 jaar korter leven. Met betrekking tot de erfelijke oorzaken, dat wil zeggen de erfelijke oorzaken, kan geen uitspraak worden gedaan over de levensverwachting, aangezien zelfs in de subgroepen van erfelijke cerebellaire atrofieën geen duidelijke tendensen konden worden gevonden.

Men kan echter algemene uitspraken doen over de kwaliteit van leven. Cerebellaire atrofie is gewoonlijk een langzame, chronisch verslechterende ziekte. De erfelijke vorm is alleen symptomatisch te behandelen.

Er zijn veel verschillende gespecialiseerde afdelingen, zoals logopedie, ergotherapie en fysiotherapie, die kunnen helpen. Op deze manier wordt gehoopt dat de progressie van de ziekte wordt vertraagd. Vanwege de onzekerheid bij het lopen is een rolstoel vaak na vele jaren nodig, maar dit verschilt van patiënt tot patiënt. De symptomatische vorm van de ziekte in het bijzonder is dat als het toxine (bijvoorbeeld alcohol) onthoudt, er geen verder verval van de hersenen zakdoek.