Vormen van aanvallen
De International League Against Epilepsie (ILAE) classificeerde de verschillende aanvalspatronen en epilepsieën. De therapie wordt dan uitgevoerd volgens deze classificatie. Kenmerkend voor focale aanvallen is dat ze afkomstig zijn uit een zeer specifiek gebied van de hersenen.
Deze locatie kan bijvoorbeeld een hersenen litteken als gevolg van een trauma. Omdat de locatie van de aanval vaak exact kan worden bepaald door beeldvorming, zoals MRI of CT, wordt deze vaak omschreven als een focale aanval. Er zijn ook focale aanvallen die zich door de hersenen.
Deze zijn onderverdeeld in een aparte categorie, die van secundaire gegeneraliseerde aanvallen. De derde classificatie zijn de gegeneraliseerde aanvallen, die zich vanaf het begin naar de hele hersenen verspreiden. Een reden voor dit soort epilepsie wordt zelden gevonden.
Meestal lijden mensen ook aan bewustzijnsverlies. ILAE verdeelde de aanvalspatronen bovendien in subgroepen. De belangrijkste worden hier nogmaals opgesomd: Bij focale aanvallen wordt onderscheid gemaakt tussen complexe en eenvoudige aanvallen.
Het grote verschil hier is dat de eenvoudig-focale aanval optreedt wanneer de patiënt volledig bij bewustzijn is en mensen vaak een aura hebben. Bij complexe focale aanvallen is het bewustzijn meestal vertroebeld en reageren mensen vaak niet, dwalen doelloos rond, slaan of trekken gezichten. Bij gegeneraliseerde aanvallen zijn er verschillende subgroepen: Afwezigheid: dit beschrijft een korte bewustzijnsonderbreking.
De getroffen personen zijn meestal bevroren, reageren niet en zijn volledig afwezig. Meestal duurt de afwezigheid slechts enkele seconden tot maximaal een halve minuut. Daarna gaan de getroffen personen gewoon door met hun activiteiten alsof er niets is gebeurd.
Dit type aanval wordt vaak gezien bij schoolkinderen. Myoclonische aanvallen: bij volledig bewustzijn, individuele spieren of spiergroepen in de voet, been of romp, bijvoorbeeld plotseling trillen. Ze duren maar een paar seconden en eindigen abrupt.
Tonische aanvallen: het zijn meestal slechts korte gebeurtenissen. Ze zijn abrupte spieren krampen zonder een ritmische kramp. Bovendien is er een vertroebeling van het bewustzijn en vallen.
Clonische aanvallen: de aanvallen die enkele minuten duren, zijn een ritmische samentrekking van spiergroepen. Mensen vallen vaak en kunnen zichzelf verwonden. Tonisch-clonische aanvallen: ook bekend als grand mal-aanvallen.
Ze worden vaak voorafgegaan door een aura, die wordt beëindigd door een acuut bewustzijnsverlies. Meestal is er aan het begin van de tonisch-clonische aanval en vallen een zogenaamde eerste kreet. In eerste instantie begint de grand mal met een kramp van een halve minuut van het hele lichaam, die wordt afgewisseld door een ritmische spiertrekkingen voor dezelfde tijd.
Tijdens de aanval maakt de getroffen persoon zichzelf vaak nat, bijt hij tong aan de zijkant of vormt schuim voor zijn mond. Na zo'n grand mal slapen mensen vaak omdat ze nog erg versuft zijn. Bij het ontwaken zijn de meesten volledig gedesoriënteerd en verward.
De persoon kan zich de aanval niet echt herinneren.
- Afwezigheid: Dit beschrijft een korte bewustzijnsonderbreking. De getroffen personen zijn typisch alsof ze bevroren waren, niet reageerden en volledig afwezig waren.
Meestal duurt de afwezigheid slechts enkele seconden tot maximaal een halve minuut. Daarna gaan de getroffen personen gewoon door met hun activiteiten alsof er niets is gebeurd. Dit type aanval wordt vaak gezien bij schoolkinderen.
- Myoclonische aanvallen: bij volledig bewustzijn, individuele spieren of spiergroepen in de voet, been of romp, bijvoorbeeld plotseling trillen.
Ze duren maar een paar seconden en eindigen abrupt.
- Tonische aanvallen: het zijn meestal slechts korte gebeurtenissen. Ze zijn abrupte spieren krampen zonder een ritmische kramp. Bovendien is er een vertroebeling van het bewustzijn en vallen.
- Clonische aanvallen: de aanvallen die tot enkele minuten duren, zijn een ritmische samentrekking van spiergroepen.
Mensen vallen vaak en kunnen zich daardoor verwonden.
- Tonisch-clonische aanvallen: ook wel grand mal-aanvallen genoemd. Het wordt vaak voorafgegaan door een aura, die wordt beëindigd door een acuut bewustzijnsverlies. Meestal is er aan het begin van de tonisch-clonische aanval en vallen een zogenaamde eerste kreet.
In eerste instantie begint de grand mal met een kramp van een halve minuut van het hele lichaam, die wordt afgewisseld door een ritmische spiertrekkingen voor dezelfde tijd. Tijdens de aanval maakt de getroffen persoon zichzelf vaak nat, bijt hij tong aan de zijkant of vormt schuim voor zijn mond.Na zo'n grand mal slapen mensen vaak omdat ze nog erg versuft zijn. Bij het ontwaken zijn de meesten volledig gedesoriënteerd en verward. De persoon kan zich de aanval eigenlijk niet herinneren.
