De ogen vertegenwoordigen het belangrijkste sensorische orgaan van de mens. Ze dienen met name voor oriëntatie en visuele waarneming. Verschillende klachten en ziekten kunnen echter de functie van het visuele proces beperken.
Wat is het visuele proces?
De ogen vertegenwoordigen het belangrijkste sensorische orgaan bij de mens. Ze dienen in het bijzonder oriëntatie en visuele waarneming. Het visuele proces vindt plaats via complexe mechanismen in de hersenen en ogen. De doorslaggevende factor voor de overdracht van beelden is licht. Dit veroorzaakt een reactie op het netvlies, wat resulteert in een elektrische prikkel. Met de hulp van bepaalde zenuwen, de ogen slagen erin de impuls over te brengen op de hersenen Tijdens het proces wordt de informatie al gewijzigd op weg van het netvlies naar de hersenen zodat andere structuren de prikkels kunnen verwerken. Maar niet alleen het mechanische proces dat leidt tot het beeld van de omgeving maakt deel uit van het visuele proces, maar ook de psychologische consequenties die voortvloeien uit wat wordt gezien. Nadat de stimuli de hersenen hebben bereikt, moet het de ontvangen impulsen interpreteren en analyseren. De interpretatie wordt beïnvloed door verschillende factoren. Dit zijn bijvoorbeeld ervaringen, herinneringen en individuele ontwikkelingen. Als gevolg hiervan verschilt de perceptie van persoon tot persoon en kan deze niet als identiek worden omschreven.
Functie en taak
Bij het zien speelt het invallende licht een cruciale rol zodat de objecten in de omgeving kunnen worden waargenomen. Licht is een electromagnetische straling dat gebeurt in golven. De verschillende golflengten zijn verantwoordelijk voor de gedifferentieerde kleuren. De kleinste lichtelementen worden gevormd door fotonen. Deze slagen er op hun beurt in om een prikkel op het oog over te brengen. Tijdens het visuele proces gaat licht door het hoornvlies, leerling, lens en glasachtig lichaam. Pas als het netvlies is gekruist, kan het beeld worden gevormd. Bij dit proces breken het hoornvlies en de lens het licht onder een zodanige hoek dat het oog de prikkels kan ontvangen. Als het licht niet correct wordt gebroken, is het resultaat een wazig beeld. Dit is hoe bijziendheid evenals verziendheid ontwikkelen zich bijvoorbeeld. De informatie wordt vervolgens via verschillende paden door neuronen ontvangen. Bijzonder belangrijk hierbij zijn de staaf- en kegelcellen, die een hoge lichtgevoeligheid hebben. Neuronen zijn de zenuwcellen van het menselijk organisme. Afhankelijk van hun type kunnen ze prikkels omzetten en in gewijzigde vorm doorgeven. Zodra de stimuli de neuronen hebben bereikt, wordt de optische zenuw kan ze naar de hersenen transporteren. De verdere overdracht vindt plaats via het visuele pad. Dit is de verbinding tussen het oog en de hersenen. Het begin is te vinden in het netvlies van het oog, en zijn verdere verloop is via de optische zenuw Het corpus geniculatum laterale zorgt voor een verdere verandering van de prikkels in de visuele straling. De visuele straling strekt zich op zijn beurt uit tot in de achterste hersenkwabben. In deze regio kunnen de visuele centra worden gelokaliseerd. Deze slagen erin de informatie van het netvlies te verwerken en de juiste reacties uit te lokken. De visuele cortex is bijvoorbeeld bijzonder belangrijk voor dit proces. Het is verantwoordelijk voor de bewuste waarneming van wat wordt gezien en voor de toewijzing van interpretaties en emoties. Het visuele proces dient met name de mens ter oriëntatie. Op deze manier kunnen we onze eigen situatie inschatten. In totaal wordt 80 procent van alle informatie die via de omgeving de hersenen bereikt, geleverd door de ogen. Het menselijk oog kan onderscheid maken tussen ongeveer 150 kleurtinten. Het belang van het visuele proces wordt meestal pas duidelijk als het zicht beperkt is. De ogen maken niet alleen oriëntatie mogelijk, op deze manier is het ook mogelijk om alle objecten waar te nemen. Objecten kunnen worden omzeild en gereedschappen kunnen worden opgepakt voor verdere verwerking. Daarnaast dient visie ook het doel van communicatie. Dit omvat enerzijds de observatie van de lippen tijdens het spreken, en anderzijds gezichtsuitdrukkingen en gebaren, die het onderbewustzijn voorzien van bepaalde prikkels en informatie.
Ziekten en klachten
Het visuele proces kan op verschillende manieren worden beperkt. De meest ernstige manifestatie wordt geacht te zijn blindheid, wat de visuele waarneming volledig belemmert. bijziendheid of verziendheid ontwikkelt zich. Bijziende mensen nemen een wazig beeld van de omgeving waar. Objecten die slechts enkele centimeters verwijderd zijn, kunnen meestal scherp worden waargenomen. Hoe groter de afstand, hoe meer het beeld wazig wordt. Bijziendheid wordt veroorzaakt door een lichtstraal die niet optimaal wordt gebroken. Het licht is gebundeld in het netvlies. Een te lange oogbal of een verhoogd brekingsvermogen van de lens zorgen ervoor dat de elementen van het visuele proces niet meer optimaal op elkaar zijn afgestemd. Vaak worden de triggers van bijziendheid overgeërfd en manifesteren ze zich gedurende de eerste drie decennia van het leven. Verziendheid betekent daarentegen dat verre objecten scherp worden waargenomen, terwijl nabijgelegen elementen wazig lijken. Als het brekingsvermogen van de afzonderlijke structuren van het oog te zwak is, treedt de bundeling van licht te laat op, wat resulteert in een wazig beeld. Verziendheid wordt meestal bij de geboorte vastgesteld. Doorslaggevend is vaak een te korte oogbol. In vergelijking met bijziendheid komt verziendheid echter minder vaak voor. Beide visuele defecten kunnen worden gecorrigeerd door bril or contactlenzen. Echter, de visuele beperking kan in de loop van het leven verslechteren. Daarom kan het nodig zijn de lenzen regelmatig af te stellen. Als er geen pathologische verandering in de ogen is, is verlies van gezichtsvermogen niet te verwachten als gevolg van bijziendheid of verziendheid.
