Verwijdering van een fibroadenoom
A fibroadenoom is een goedaardige verandering in de vrouwelijke borst. Een ontwikkeling naar een borstkanker wordt slechts in zeer weinig individuele gevallen beschreven. Daarom een verwijdering van een fibroadenoom is doorgaans niet nodig.
Toch zijn er enkele situaties waarin verwijdering kan worden overwogen. Het is bijvoorbeeld zeldzaam dat zonder de verwijdering van een knoop in de borst en het daaropvolgende histopathologische onderzoek, het niet mogelijk is om duidelijk onderscheid te maken tussen een goedaardige bevinding (bijvoorbeeld een fibroadenoom) en een kwaadaardige bevinding (bijvoorbeeld een borstkanker In dergelijke gevallen moet verwijdering en onderzoek van het weefsel worden overwogen.
In de meeste gevallen echter minimaal invasief biopsie van de borst is voldoende. Zeer grote fibroadenomen en meerdere fibroadenomen in één borst kunnen cosmetisch storend zijn als ze de vorm van de borst veranderen of zichtbaar worden op het oppervlak. In dergelijke gevallen kan verwijdering worden overwogen.
Zelfs als fibroadenomen sterk groeien of sterk veranderen als gevolg van hormonale invloeden binnen de vrouwelijke cyclus of tijdens zwangerschapkan een verwijdering redelijk zijn. Voor sommige vrouwen is de kennis van een knobbel in de borst psychologisch erg stressvol en kan gepaard gaan met sterke angst. Zelfs dan kan de verwijdering van een fibroadenoom gerechtvaardigd zijn. Er zijn verschillende technieken beschikbaar voor het verwijderen van fibroadenomen.
Welke techniek geschikt is, hangt van verschillende dingen af. Zo spelen de locatie van het fibroadenoom in de borst (bijvoorbeeld de diepte), de grootte en de reden van verwijdering allemaal een rol. Bij de keuze van de ingreep wordt ook rekening gehouden met de grootte van de borst en het verwachte cosmetische resultaat.
OP
Een operatie voor een fibroadenoom wordt voornamelijk uitgevoerd als het cosmetisch storend is en het beeld van de borst aantast, als een duidelijke diagnose niet mogelijk is zonder operatie of als het fibroadenoom psychologisch zeer belastend is. Hiervoor zijn verschillende methoden te gebruiken. De meest gebruikelijke methode is de verwijdering (excisie) van het fibroadenoom door middel van een kleine operatie.
Voor dit doel wordt het fibroadenoom meestal in de borst gelokaliseerd ultrageluid en dan uitgesneden. De plaats waar de incisie in de huid wordt gemaakt, is afhankelijk van de grootte van het fibroadenoom, het aantal te verwijderen fibroadenomen en hun locatie in de borst. Er wordt altijd rekening gehouden met de minst mogelijke aantasting van het uiterlijk van de borst door het litteken en het verwijderde weefsel.
Met moderne technieken en incisies kunnen doorgaans zeer goede cosmetische resultaten worden bereikt. Andere technieken gebruiken sterke hitte of koude om het fibroadenoom te vernietigen. Bij de zogenaamde cryoablatie wordt een sonde gebruikt om een sterke verkoudheid bij het fibroadenoom te creëren, wat leidt tot de vernietiging van het fibroadenoom.
In dit geval wordt geen weefsel verwijderd, dus de techniek is niet geschikt voor gevallen waarin een histopathologisch onderzoek van het fibroadenoom vereist is. Deze techniek vereist geen narcose en vereist een zeer kleine incisie in de huid, wat resulteert in een kleiner litteken. In de regel is er geen operatiekamer nodig, dus cryoablatie kan ook tijdens operaties worden uitgevoerd.
In onderzoeken leidde de sterke verkleining van de omvang ertoe dat het fibroadenoom na de therapie bij veel patiënten niet voelbaar was. Fibroadenomen kunnen ook met intense hitte worden behandeld. Net als bij cryoablatie wordt een sonde naar het fibroadenoom gebracht.
Door middel van laser, ultrageluidmicrogolven of radiogolven, het weefsel wordt lokaal verwarmd en dus vernietigd. Mamma is de Latijnse term voor de vrouwelijke borst en wordt vaak gebruikt in medische terminologie. De mamma is samengesteld uit vetweefsel, bindweefsel (ondersteunend) en klierweefsel.
De grootte en vorm zijn afhankelijk van de relatie tussen deze weefselsoorten en hun structuur. De grootte en vorm van het klierweefsel verandert volgens de menstruatiecyclus en vooral tijdens zwangerschap en borstvoeding. Tijdens deze periode verandert het hormoon evenwicht en andere boodschappersubstanties zorgen ervoor dat de klieren transformeren en zich voorbereiden op de melkproductie.
De klieren worden groter en talrijker en onder andere de extra prikkel om de baby aan de borstklier te zuigen leidt uiteindelijk tot melkproductie. Fibroadenomen bestaan uit beide bindweefsel en delen van het klierweefsel. Het exacte mechanisme van de vorming van deze nodulaire structuren is nog niet opgehelderd.
Net als de klierstructuren van de mamma, kunnen fibroadenomen ook enigszins variëren in grootte en samenstelling vanwege hormooneffecten in de vrouwelijke cyclus. Gedurende zwangerschapook kunnen er sterke veranderingen in grootte optreden (meestal groter in grootte). Met de menopauze, het hormoon evenwicht van de vrouw verandert.
De concentraties van vrouwtjes hormonen (inclusief oestrogeen) afnemen en de cyclusafhankelijke veranderingen in de geslachtsorganen komen tot stilstand. Dit heeft ook gevolgen voor de mamma. De hoeveelheid klierweefsel neemt af en de relatieve hoeveelheid vet neemt toe (zogenaamde involutie).
Net als bij de vrouwelijke borst (mamma) in het algemeen, worden ook de fibroadenomen aangetast. Vanwege de lagere invloed van het vrouwelijk geslacht hormonenkan de grootte van de fibroadenomen afnemen. Dit kan er ook toe leiden dat ze niet meer voelbaar zijn.
Als een fibroadenoom klachten veroorzaakt, kunnen deze ook tijdens en erna verdwijnen de menopauze (peri- en postmenopauzaal). Daarom moet chirurgische therapie, vooral in deze periode, kritisch worden beoordeeld tegen een afwachtende houding aan. Na de menopauzekomen fibroadenomen veel minder vaak voor.
Dit kan ook worden verklaard door de veranderingen in de mamma. De klierweefseldelen worden minder en dus ook het initiële weefsel van de fibroadenomen. Daarnaast vrouwelijk hormonen missen ook een belangrijke groeistimulans. Het innemen van hormonen gedurende deze tijd werkt deze mechanismen tegen en vergroot zo de kans op de ontwikkeling van nieuwe fibroadenomen, of bestaande fibroadenomen kunnen groeien. Ruimte vraagt na menopauze moet bijzonder zorgvuldig worden verduidelijkt vanwege het grotere aandeel kwaadaardige veranderingen.
