Men spreekt van verplichte vaccinatie als een beschermende vaccinatie bij wet is voorgeschreven als preventieve maatregel voor mens en / of dier. Momenteel is er geen algemene vaccinatieverplichting in Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland.
Wat is verplichte vaccinatie?
Tegenwoordig is er geen algemene vaccinatieverplichting in Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland, maar alleen vaccinatieadviezen. Alle vaccinaties staan vermeld op het vaccinatiebewijs. De eerste verplichte vaccinatie bestond in Duitsland in 1874, toen de Reichsimpfgesetz (keizerlijke vaccinatiewet) alle Duitsers verplichtte hun kinderen te laten vaccineren tegen pokken op de leeftijd van één en twaalf. De algemene vaccinatieverplichting werd in 1975 opgeheven en bestond tot de jaren tachtig alleen als vaccinatieverplichting voor bepaalde groepen mensen. Tegenwoordig hebben Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland geen algemene vaccinatieplicht meer, maar alleen vaccinatieadviezen. Bij de Duitse strijdkrachten is er echter nog steeds verplichte vaccinatie tegen tetanus.
Functie, effect en doelen
Vaccinaties dienen om het te stimuleren immuunsysteem om zich te verdedigen tegen specifieke stoffen. Ze zijn ontwikkeld om te voorkomen infectieziekten zoals polio, mazelen, pokkenof rodehond Vaccinatie is onderverdeeld in actieve en passieve vaccinatie. Het doel van actieve vaccinatie is om het lichaam voor te bereiden immuunsysteem op infectie met de toegediende ziekteverwekker, zodat een afweerreactie snel kan plaatsvinden. Leef en geïnactiveerd vaccins worden gebruikt bij actieve vaccinatie. Het levende vaccin bestaat voor een klein deel uit functioneel pathogenen Deze worden verzwakt zodat ze zich nog kunnen vermenigvuldigen, maar onder normale omstandigheden geen ziekte meer kunnen veroorzaken. In tegenstelling daarmee geïnactiveerd vaccins bestaan uit geïnactiveerd pathogenen, Dwz pathogenen of gifstoffen die zich niet langer kunnen voortplanten. In beide gevallen is de vaccinatie bedoeld om het lichaam aan te zetten tot productie antilichamen tegen de ziekteverwekker. Dit proces kan een tot twee weken duren. Als de ziekteverwekker later weer in het lichaam komt, wordt hij snel herkend door de circulatie antilichamen en kan dienovereenkomstig worden bestreden. Bij passieve vaccinatie wordt de ontvanger geïnjecteerd met een immuunserum. Dit bevat een high dosis of antilichamen tegen de ziekteverwekker. In tegenstelling tot actieve vaccinatie zijn de antistoffen direct beschikbaar. Aan de andere kant duurt de bescherming maar een paar weken. Volgens het Robert Koch Institute behoren vaccinaties tot de belangrijkste en meest effectieve preventieve middelen maatregelen tegen infectieziekten Bijvoorbeeld vaccinatie tegen pokken en de bijbehorende verplichte vaccinatie leidde tot de wereldwijde uitroeiing van pokken. Andere infectieziekten zijn ook enorm verminderd door het gebruik van vaccinatie. Hoewel verplichte vaccinatie, vooral voor kinderziekten zoals mazelen en rodehond, is een terugkerend gespreksonderwerp, alleen vaccinatieadviezen bestaan momenteel in Duitsland. Vaccinatieadviezen worden uitgegeven door de Standing Commission on Vaccination (STIKO), een commissie van deskundigen van het Robert Koch Institute in Berlijn. De STIKO evalueert wetenschappelijke en klinische gegevens en doet aanbevelingen voor vaccinaties op basis van de resultaten van deze evaluaties. In tegenstelling tot verplichte vaccinatie zijn de vaccinatieadviezen van STIKO niet wettelijk bindend. Ze worden echter meestal door de staat geadopteerd volksgezondheid kantoren als openbare aanbevelingen. Momenteel adviseert de STIKO vaccinaties tegen tetanus, difterie, kinkhoest, Haemophilus influenzae typ b, poliomyelitis (polio), hepatitis B, pneumokokken (veroorzaker van longontsteking en hersenvliesontsteking), rotavirusmeningokokken, mazelen, de bof, rodehond en waterpokken Voor jonge meisjes beveelt de STIKO ook vaccinatie tegen humaan papilloma aan virussen (HPV). Ouderen en mensen met een onderdrukt immuunsysteem worden bovendien geadviseerd om te worden ingeënt tegen de invloed virus. De meeste vaccinaties worden voor het eerst gegeven in de kindertijd en vroeg jeugd en vervolgens gestimuleerd tussen de leeftijd van vijf en achttien. Sommige vaccinaties, zoals de tetanus vaccin, moet om de tien jaar worden gegeven voor voldoende bescherming.
Speciale kenmerken en gevaren
Veel Duitse kinderartsen roepen herhaaldelijk op tot verplichte vaccinatie van kinderen. Ze zeggen dat met name het hoge aantal gevallen van mazelen zorgwekkend is en laat zien dat een vrijwillig vaccinatieconcept op basis van vaccinatieadviezen niet voldoende is. Tegenstanders van vaccinatie hebben tal van argumenten tegen verplichte vaccinatie. Bij elke dertigste vaccinatie worden vaccinatiereacties waargenomen, deze manifesteren zich in de vorm van roodheid en zwelling op de injectieplaats, koorts, gewrichtspijn or koortsstuipen In de regel nemen de vaccinatiereacties weer af, zodat er geen blijvende schade optreedt. Als een fysieke reactie verder gaat dan deze normale vaccinatiereactie, wordt dit vaccinatieschade genoemd. Vaccinschade treedt ook op wanneer een andere persoon dan de gevaccineerde persoon is ingeënt met ziekteverwekkers die zich kunnen voortplanten. Vaccinschade kan zich uiten door veel verschillende symptomen en wordt daarom vaak niet direct in verband gebracht met de vaccinatie. Vanwege de moeilijkheid om bewijs te leveren, worden slechts zeer weinig potentiële vaccinletsels daadwerkelijk erkend door de Staatsraad van Gezondheid Eind 1998 waren er minder dan 4000 erkende vaccinatieletsels sinds de invoering van de Federal Vaccine Injury Act. Sinds 2001 zijn artsen eigenlijk verplicht om vermoedelijke vaccinatieschade te melden aan de volksgezondheid afdeling. Aangezien dit rapport voor de artsen hoge uitgaven met zich meebrengt en bovendien veel artsen het beroep vrezen bij een artsfout, vindt het rapport volgens de mening van de inentingscritici echter veel te zelden plaats. Een ander risico dat tegenstanders van vaccinatie noemen tegen verplichte vaccinatie, is het uitbreken van ziekten als gevolg van vaccinatie. In het geval van een levend vaccin dat wordt toegediend aan een persoon met een verzwakt immuunsysteem, bestaat het risico dat de ziekte waartegen men het lichaam eigenlijk met de vaccinatie wilde beschermen, uitbreekt door de ziekteverwekkers in de vaccinatie. Het immuunsysteem hoeft niet volledig inactief te zijn. Vaak zijn zelfs kleine infecties voldoende. Zelfs het tanden krijgen kinderen mogen om deze reden niet worden gevaccineerd. In vergelijking met de "normale" ziekte verloopt de vaccinatieziekte vrij zwak. Dergelijke vaccinziekten worden vooral vaak waargenomen bij mazelen.
