In de meeste gevallen is de dikke darm poliepen geen symptomen veroorzaken. Als het poliepen zijn erg groot, ze kunnen ook de doorgang van de darminhoud voorkomen, waardoor constipatie en pijn. Dit kan leiden tot bloed in de ontlasting of in zeldzame gevallen tot koliek.
Meest voorkomend, dikke darm poliepen worden gevonden in het laatste deel van de darm, de rectum. Dikke darm poliepen kunnen op één plaats voorkomen, soms op enkele plaatsen in de dikke darm, of ze kunnen zich ophopen als een zogenaamd polyposesyndroom in de hele dikke darm (> 100 poliepen in de hele dikke darm). Deze syndromen zijn erfelijk, waardoor ook bij jonge patiënten een groot aantal poliepen in de darm kan voorkomen.
De volgende polyposesyndromen zijn bekend:
- Familiale juveniele polyposis
- Peutz-Jeghers-syndroom
- Cowden-syndroom
- Familiaire adenomateuze polyposis = FAP
Verwijderde poliepen worden altijd histologisch beoordeeld (onder de microscoop), zodat kan worden bepaald hoe gevaarlijk de poliep was of welk risico er nog bestaat. Er zijn verschillende histologische soorten colon poliepen, die een ander risico op degeneratie hebben: Inflammatoire en hyperplastische poliepen hebben geen verhoogd risico op kanker. Hamartomen hebben een licht verhoogd risico op kanker.
Adenomen zijn toegenomen kanker risico tot 40% afhankelijk van het subtype. Deze vorm van kankerontwikkeling wordt ook wel adenoomcarcinoomsequentie genoemd. Dit betekent dat een bestaand adenoom na verloop van tijd kan uitgroeien tot een carcinoom, dwz darmkanker.
Bij familiaire adenomateuze polyposis is er een kankerrisico van meer dan 90%, daarom moet de dikke darm worden verwijderd (colectomie) en moet er elke 6 maanden een controle plaatsvinden. Regelmatig colonoscopie is ook nuttig voor de bestrijding van darmpoliepen zonder risico op kanker. Het doel is om te bepalen of de plaats waar de dikkedarmpolie is verwijderd er nog onopvallend uitziet en of er in andere gebieden nieuwe poliepen zijn gegroeid.
