Mirre is inheems in (Noord) Oost Afrika tot Arabië, voornamelijk de plant komt oorspronkelijk uit Somalië, Eritrea, Soedan, Jemen en Abessinië. Het medicijn wordt ook uit deze landen geïmporteerd.
Mirre in de kruidengeneeskunde
In kruidengeneeskunde, de gomhars van mirre is gebruikt. Dit straalt spontaan of na een verwonding uit de schors en verhardt vervolgens in de lucht. Door het inkerven van de bast zorgt het ervoor dat de hars sneller naar buiten komt, maar het vermindert ook de kwaliteit ervan.
Mirre: kenmerken van de plant
Niet alle Commiphora-soorten zijn geschikt voor extractie van mirre Geschikt zijn de struiken tot 3 m hoog en kleine bomen met grote, scherpe doornen en onbehaard, getand blad. De bladeren zijn meestal drietandig en wisselen elkaar af.
Verder draagt de plant roze en gele bloemen gerangschikt in eindstandige pluimen en ongeveer 12 mm lange, snavelvormige vruchten.
Mirrehars als medicijn
De gedroogde mirre presenteert zich in de vorm van onregelmatig ronde korrels en brokken van verschillende grootte. De kleur van de brokken varieert van donker tot zwartbruin tot donkeroranje tot geel en kleurloos.
Geur en smaak van mirre
Mirre straalt een scherpe, aromatische geur uit. De hars smaakt bitter en krassend en kleeft bij het kauwen aan de tanden.
