Oorzaken
De oorzaken van de ophoping van water in de testikels kan veelvoudig zijn. Daarnaast moet bij het zoeken naar oorzaken onderscheid gemaakt worden of a hydrocele is aangeboren of verworven. De aangeboren (primaire) hydrocele wordt veroorzaakt door vochtophoping in een trechtervormige uitstulping van de buikvlies in het gebied van de buik van het ongeboren kind tijdens de embryonale ontwikkeling.
Deze uitstulping vertegenwoordigt de overgang van de buikvlies naar het scrotum van het kind. Normaal gesproken ontwikkelt de bult zich volledig terug in de baarmoeder, behalve tijdens een rustperiode. Bovendien moet in dit verband worden opgemerkt dat de testikels rijpen niet in het scrotum maar in de buikholte tijdens de ontwikkeling van de foetus.
Pas kort voor de geboorte, kort na de geboorte, de testikels afdalen vanuit de buikholte in het scrotum Tijdens deze afdaling glijden de testikels door de trechtervormige uitstulping naar beneden het scrotum Daarna de verbinding met de actual buikvlies zou moeten sluiten.
Primair water in het scrotum wordt gevormd wanneer de verbinding met het peritoneum niet of slechts in geringe mate wordt gevormd. Kinderen die lijden aan aangeboren water in de testikels vaak ook de neiging om een zogenaamde liesbreuk De accumulatie van water in de testikels kan ook verworven oorzaken hebben (secundaire waterhernia).
De typische oorzaken voor de accumulatie van water in de testikels van oudere jongens of volwassenen zijn: ontstekingsprocessen in het gebied van de zaadbal of bijbal verwondingen of gewelddadige effecten Zweren (tumoren) van de testikels Daarnaast kan vaak worden waargenomen dat na een chirurgische ingreep aan het scrotum water zich ophoopt in de testikels. In het algemeen kan worden aangenomen dat de secundaire waterbreuk leidt tot een onbalans tussen de gevormde en geabsorbeerde testiculaire vloeistof. Het lichaam van de aangedane persoon maakt ofwel te veel testiculaire vloeistof aan of kan niet genoeg vloeistof opnemen.
- Ontstekingsprocessen in het gebied van de testis of bijbal
- Letsel of gewelddadige impact
- Zweren (tumoren) van de testikels
De diagnose bij het vermoeden van aanwezigheid van water in de testikels wordt opgedeeld in verschillende stappen. Allereerst wordt tijdens een uitgebreid arts-patiënt consult (anamnese) bepaald welke klachten bij de betreffende patiënt aanwezig zijn. Ook het chronologische verloop van de ziekte, mogelijke eerdere ziekten en klachten die veel voorkomen in de familie van de getroffen persoon spelen een doorslaggevende rol bij de diagnose van water in de testikels. Vooral tumor ziekten van de testis kan vaker voorkomen binnen de familie en kan een oorzaak zijn voor de ophoping van water in de testis.
Aansluitend op dit arts-patiënt overleg, een oriëntatie fysiek onderzoek wordt meestal uitgevoerd. Tijdens dit onderzoek palpeert de arts het scrotum en controleert of er veranderingen in het gebied van het scrotum te zien zijn. In het geval van een hydrocele, de zaadbal is meestal aan één kant gezwollen (in zeldzame gevallen aan beide kanten).
Als de aanwezigheid van water in de zaadbal wordt vermoed, moeten met spoed beeldvormingsprocedures worden uitgevoerd. Vooral de ultrageluid onderzoek (echografie) van de testis speelt een doorslaggevende rol bij de diagnose van water in de testis. Bovendien kan magnetische resonantiebeeldvorming nuttig zijn in het geval van water in de testis.
Bovendien kan de zogenaamde diaphanoscopie helpen om de waterbreuk als zodanig te identificeren. Bij deze procedure gebruikt de arts een krachtige lamp om het scrotum te verlichten. Als er een ophoping van water in de testikels is, verschijnen er tijdens de fluoroscopie helderdere gebieden. Het probleem met deze onderzoeksmethode is echter dat röntgenonderzoek van het scrotum niet kan helpen om een waterhernia te onderscheiden van een liesbreuk U kunt hier meer informatie over dit onderwerp lezen: Echografie van de zaadbal
