Oorzaken
Zogenaamde otolieten (oorstenen gemaakt van calcium carbonaatkristallen) worden verondersteld de oorzaak te zijn van de goedaardige positionering duizeligheid, die optreedt bij aanvallen. Ze maken zich los van het zintuiglijke epitheel van een evenwichtsorgaan (meestal de utricle) in het binnenoor, glijd uit en ga een van de bogen van het binnenoor binnen (canalolithiasis). Waarom zo'n onthechting uiteindelijk optreedt, is nog niet helemaal duidelijk.
In de regel worden otolieten gebruikt om versnellingen en de richting van de werkende zwaartekracht waar te nemen door hun gewicht en massatraagheid. Tijdens verschillende hoofd bewegingen, deze losgemaakte otolieten, die zich in de poorten bevinden, bewegen heen en weer, zodat specifieke receptoren van de boog worden gestimuleerd en zenuwimpulsen worden gestuurd, die schijnbare bewegingen naar de hersenen dat andere sensorische organen niet registreren. Deze verschillende soorten informatie (vestibulaire mismatch), die vaak volledig tegengesteld kunnen zijn, leiden uiteindelijk tot de typische symptomen van duizeligheid.
In principe kunnen de vrijstaande otolieten zich in alle drie de bogen bevinden, maar bereiken ze meestal de posterieure, verticale (70-80%). Er wordt echter nog steeds onderscheid gemaakt of de otolieten intact of verouderd zijn, degeneratieve otolieten die losgeraakt zijn: Het feit dat opslagduizeligheid vaker voorkomt op oudere leeftijd (> 50%) suggereert dat otolieten vaker betrokken zijn, die loslaten en wegglijden tijdens het verouderingsproces. Op dezelfde manier kunnen otolieten die eigenlijk nog volledig intact zijn, worden losgemaakt, wat weer van invloed kan zijn op elke leeftijdsgroep. Factoren die het risico hierop vergroten zijn bijvoorbeeld een voorgaande craniocerebrale trauma (20%), ontsteking of functiestoornissen van het binnenoor (15%, bijv. Vestibulaire neuritis), eerdere binnenooroperaties, een bestaande migraine of een reeds bekende de ziekte van Menière.
Therapie
goedaardig positionele duizeligheid, die optreedt bij aanvallen, is een veel voorkomende maar ongevaarlijke ziekte, maar wordt door de getroffenen als zeer onaangenaam en bedreigend ervaren. Door een vertraagde diagnose en verloren tijd tot het begin van de therapie ontstaat er onnodige angst, wat kan leiden tot een verdere verergering van de symptomen.
