Oorzaken
De meeste glioblastomen ontwikkelen zich sporadisch, dwz sporadisch en vaak zonder bekende oorzaak. Studies hebben aangetoond dat alleen ioniserende straling (bijv. Hooggedoseerde röntgenstraling, bijvoorbeeld tijdens bestralingstherapie) wordt beschouwd als de veroorzakende oorzaak, waartoe blootstelling kan leiden glioblastoma. Of het glioblastoma erfelijk is, is nog niet definitief opgehelderd.
Het is echter bekend dat mensen met andere erfelijke ziekten een verhoogd risico hebben om zich te ontwikkelen glioblastoma. Deze zeldzame ziekten omvatten B. Turcot-syndroom (combinatie van poliepen in de darm en hersenen tumoren), neurofibromatose type 1 en 2 (optreden van neurofibromen = zenuwtumoren), tubereuze sclerose (combinatie van hersentumoren, huidveranderingen en goedaardige tumoren in andere orgaansystemen) en Li-Fraumeni-syndroom (meervoudige tumorziekte). Het merendeel van alle glioblastomen wordt echter waarschijnlijk sporadisch veroorzaakt door spontane mutaties die leiden tot defecten in de astrocyten en dus tot ongecontroleerde celgroei of celproliferatie.
Diagnose
De middelen bij uitstek voor de diagnose van een glioblastoom zijn beeldvormende procedures zoals computertomografie (CT) en magnetische resonantie beeldvorming (MRI), die meestal worden uitgevoerd met behulp van een contrastmiddel om de tumor beter te visualiseren. Een glioblastoom kan echter alleen definitief worden bevestigd en beveiligd door een hersenen biopsie of het verwijderen van tumorweefsel, dat vervolgens histologisch wordt onderzocht. Om differentiële diagnoses (bijv. Lymfomen, hersenen abcessen), vloeistofpuncties en het schrijven van een elektro-encefalogram (EEG) kan in individuele gevallen worden uitgevoerd.
Doordat glioblastomen tot de nogal agressieve hersentumoren behoren en vaak al infiltratief zijn gegroeid op het moment van diagnose, zodat de hele hersenen meestal al besmet zijn met tumorcellen, is een volledige verwijdering van de tumor meestal niet meer mogelijk . Therapeutisch zijn er daarom alleen verschillende procedures beschikbaar die dienen om de tumormassa te verminderen maar niet tot volledige genezing leiden. Enerzijds worden neurochirurgische ingrepen gebruikt om de hoofdmassa van de tumor te verwijderen, waarbij dit zowel klassiek als innovatief kan gebeuren met behulp van fluorescentie-ondersteunde chirurgie. De operatie wordt meestal gevolgd door bestraling van de hersenen en chemotherapie met cytostatica. Voor de behandeling van het hersenoedeem rondom de tumor, glucocorticoïden (bv cortisone) worden klassiek gegeven.
