Verloop van het visuele pad
Het visuele pad strekt zich uit van de netvlies van het oog naar verschillende delen van de hersenen. Het meest afgelegen gebied van de hersenen bevindt zich aan de achterwand van de schedel en dus op de hoofd aan de andere kant van de ogen. Het begin van de visuele pad wordt vertegenwoordigd door de sensorische cellen van het netvlies, de staafjes en kegeltjes.
Het eerste zichtbare deel van de visuele pad wordt gevormd door het opkomende optische zenuw, de oogzenuw. Deze zenuw is voor het eerst zichtbaar aan de achterkant van beide ogen. Van daaruit de optiek zenuwen achterwaarts en centraal door de oogkas lopen en het zogenaamde optische chiasma vormen, het snijpunt van de visuele paden, voor de hersenen stam.
Dit is waar de neusvezels van de optische zenuw kruis. De zenuwvezels worden in het verdere verloop tractus opticus genoemd. Een optische tractus aan elke kant mondt uit in het diencephalon.
Van hieruit leiden vezels naar de primaire en secundaire visuele cortex. De kruising van de visuele paden vindt plaats op het punt waar de visuele paden van beide ogen elkaar ontmoeten. Dit ligt tussen de oogkassen en de hersenstam.
Op de kruising van de visuele paden kruisen de centrale zenuwvezels van de neus zich naar de andere kant. De buitenste, temporale zenuwvezels blijven op hun kant en kruisen elkaar niet. Na de kruising van de visuele paden, bevat elke visuele paden een deel van de nasale en een deel van de temporale zenuwvezels. Dit betekent dat de prikkels van de rechterhelft van het gezichtsveld in de linkerhersenhelft worden verwerkt en de prikkels van de linkerhelft van het gezichtsveld in de rechterhelft.
Functie van het visuele pad
Het visuele pad dient om visuele indrukken en signalen van het oog naar de hersenen over te brengen. Het transport van deze informatie omgezet in elektrische signalen is nodig om de visuele indrukken waar te nemen. Als de visuele indrukken niet zijn verzonden naar het grote hersenen, zouden we niet kunnen waarnemen wat we zien.
Het visuele pad is ook verbonden met het gevoel van evenwicht En controle reflexen, onder andere. Als de indruk van het oog verschilt van die van het orgaan van evenwicht, het positionele reflexen compenseren. Op een schip dat zwaait in de deining, zowel de ogen als het orgaan van evenwicht/ vestibulair orgaan neemt de fluctuaties waar en activeert de bijbehorende spieren zodat we stevig kunnen blijven staan.
Alle artikelen in deze serie:
