Thyrotropine, ook wel schildklierstimulerend hormoon genoemd, is een controlehormoon dat de schildklieractiviteit, hormonale productie en groei reguleert. Het wordt uitgescheiden en gereguleerd door interactie met anderen hormonen Overproductie of onderproductie heeft verstrekkende gevolgen voor de schildklierfunctie.
Wat is thyrotropine?
Infographic over de anatomie en locatie van de schildklier, evenals de symptomen van hyperthyreoïdie en hypothyreoïdie Klik op de afbeelding om te vergroten. Thyrotropin behoort tot de groep van hormonen, dit zijn biochemische stoffen die inwerken op specifieke cellen of organen en zo deelnemen aan de regulering van circulatie en andere functies van het organisme. In het geval van thyrotropine is dit gereguleerde orgaan het schildklier Chemisch gezien is thyrotropine een glycoproteïne, dwz een macromolecuul dat bestaat uit een eiwit met covalent gebonden koolhydraatgroepen. Dit eiwit bestaat uit twee subeenheden, de alfa- en bèta-subeenheden. Ze verschillen in het aantal aminozuren ze bevatten. De bèta-subeenheid, die 112 bevat aminozuren, is specifiek voor dit hormoon, terwijl de alfa-subeenheid, met zijn 92 aminozuren, in vergelijkbare vorm wordt aangetroffen in andere gerelateerde hormonen Deze verwante hormonen omvatten humaan choriongonadotrofine, follikelstimulerend hormoon en luteïniserend hormoon.
Productie, vorming en fabricage
Thyrotropine wordt gesynthetiseerd in de thyrotrope cellen van de hypofysevoorkwab. Dit is een gebied van het diencephalon dat verantwoordelijk is voor de controle van het autonome zenuwstelsel, naast andere functies. De synthese van thyrotropine wordt gecontroleerd door complex interacties van verschillende andere hormonen. De belangrijkste van deze hormonen is thyroliberine. Dit wordt gevormd in de hypothalamus, ook een belangrijk onderdeel van het diencephalon, en reist vervolgens naar de hypofysevoorkwab via een speciaal vasculair systeem. Afhankelijk van concentratie van thyroliberine, dit stimuleert de productie en afgifte van thyrotropine. Interactie met schildklierhormonen, aan de andere kant, kan leiden onderdrukking van de vorming van thyroleiberine, wat ook de synthese en afgifte van thyrotropine beïnvloedt.
Functie, actie en eigenschappen
Na vrijlating in de hypothalamuswordt thyrotropine in de bloedbaan afgegeven. Een van de functies is het gecontroleerd vrijgeven van lipiden in vetweefsel. Het eigenlijke doelorgaan is echter het schildklier Hier werkt thyrotropine in op de cellen van de schildklier door een verhoogde celdeling te stimuleren. Jodium opname door de schildklier neemt ook toe. Deze functie van thyrotropine wordt verhoogd jodium opname door weefsels wordt benut bij de behandeling van de schildklier kanker. Bijzonder drugs die een kunstmatig geproduceerde vorm van thyrotropine bevatten, genaamd recombinant humaan thyrotropine, worden gebruikt in radioactief jodiumtherapie Radioactief jodium wordt dus sneller opgenomen door de zieke cellen. Als een verder effect van thyrotropine op de schildklierfunctie, de productie van de schildklierhormonen thyroxine en trijoodthyronine wordt verhoogd. Deze twee perifere hormonen hebben een hoog jodiumgehalte en zijn ook essentieel voor energiemetabolisme Ze zijn dus als reactanten betrokken bij belangrijke reacties zoals glycolyse en gluconeogenese. Door negatieve feedback onderdrukken ze ook de vorming van thyrooliberine als dat het geval is concentratie is hoog genoeg. Dit remt indirect de synthese van thyrotropine. Daarentegen bij lage concentraties van perifeer schildklierhormonenwordt de vorming van thyrooliberine gestimuleerd. Dit zorgt ervoor dat de concentratie van schildklierhormonen is altijd aangepast aan de vraag, omdat de productie zeer energieverslindend is. Dit evenwicht schildklierhormonen kunnen worden verstoord door een verhoogde of verminderde productie van thyrotropine.
Ziekten, kwalen en aandoeningen
Wanneer de productie en afscheiding van thyrotropine te laag is, a voorwaarde hypofyse genoemd hypothyreoïdie treedt op. De schildklier kan geen jodium meer opnemen of schildklierhormonen aanmaken. Hierdoor wordt de groei onderdrukt en wordt de schildklier steeds kleiner. Dit kan leiden atrofie. In dit geval spreken we van secundair hypothyreoïdieIn het geval van een verhoogde productie en afscheiding van thyrotropine is daarentegen de jodiumopname en hormoonproductie van de schildklier pathologisch verhoogd. De oorzaak is vaak een adenoom, een goedaardige groei van het weefsel dat verantwoordelijk is voor de verhoogde productie van thyrotropine. De verhoogde productie van schildklierhormonen wordt hypofyse genoemd hyperthyreoïdie of secundaire hyperthyreoïdie. Deze twee vormen van ziekte worden secundair genoemd omdat ze niet worden veroorzaakt door veranderingen in de schildklier zelf. Ze zijn eerder het gevolg van de indirecte invloed van thyrotropine op de schildklierfunctie. Beide vormen komen minder vaak voor dan primaire disfunctie. Een verhoogd thyrotropinegehalte in de bloed kan ook aangeven jodiumtekort Na verwijdering van de schildklier door kanker, moet er ook voor worden gezorgd dat de thyrotropineproductie laag blijft. Dit komt omdat het werkingsmechanisme van het schildklierweefsel stimuleert groeien wordt niet afgeschaft, zelfs niet als er geen schildklier is. Als gevolg hiervan kan zich kwaadaardig schildklierweefsel vormen, dat op zijn beurt carcinomen kan veroorzaken.
