Wat zijn de effecten van meidoorn?
Voor medicinale doeleinden worden de blad- en bloemdragende twijgen en de bloemen van twee verschillende meidoornsoorten gebruikt: Crataegus monogyna en C. laevigata.
Meidoornbladeren met bloemen bevatten flavonoïden en procyanidines als belangrijkste bestanddelen. Ze behoren tot de zogenaamde polyfenolen, die antioxiderende verbindingen bevatten. Antioxidanten helpen vrije radicalen in het lichaam te neutraliseren.
Helpt meidoorn bij hartproblemen?
Er is echter tegenstrijdig bewijs over de effecten van meidoorn bij mensen met hartfalen. Oudere kortetermijnstudies suggereren dat meidoorn gunstige effecten kan hebben bij patiënten. Recentere onderzoeken bevestigen dit echter niet.
Het Comité voor Kruidengeneesmiddelen constateerde een gebrek aan klinische proeven met geneesmiddelen gemaakt van meidoornbladeren en -bloemen.
Als u hartproblemen heeft, laat dit dan altijd medisch onderzoeken.
Effect op hoge bloeddruk niet definitief opgehelderd.
Dierstudies tonen aan dat meidoorn vernauwde bloedvaten kan ontspannen en daardoor de bloeddruk kan verlagen. In de Traditionele Chinese Geneeskunde (TCM) zijn meidoornbessen een van de meest aanbevolen voedingsmiddelen voor hoge bloeddruk.
Bovendien vonden onderzoekers in laboratorium- en dierstudies ontstekingsremmende eigenschappen van meidoornextracten.
Maar zowel voor het effect op de bloeddruk als op ontstekingen of het cholesterolgehalte zijn verdere onderzoeken bij mensen belangrijk om betrouwbare uitspraken te kunnen doen.
Ook het effect van meidoorn op de psyche wordt momenteel onderzocht. Mogelijk helpt de medicinale plant bij angstgevoelens. Maar ook hier is verder onderzoek nodig.
Waar wordt meidoorn voor gebruikt?
Het is belangrijk: een arts moet ernstige ziekten altijd vooraf uitsluiten.
De polyfenolen (antioxidanten) in meidoorn kunnen ook een positief effect hebben op de volgende klachten:
- Type 2 diabetes
- @ Astma
- cardiovasculaire ziekten
- sommige soorten kanker
- vroegtijdige veroudering van de huid
Hoe wordt meidoorn gebruikt?
Medicinaal gebruik zijn vooral de meidoornbladeren met bloemen – bij voorkeur in diverse kant-en-klare preparaten zoals tabletten, capsules, dragees, druppels of sap. Koop gestandaardiseerde afgewerkte preparaten. Ze garanderen de effectieve hoeveelheid ingrediënten. Het is belangrijk dat u de voorbereidingen regelmatig en voor langere tijd neemt.
Raadpleeg de betreffende bijsluiter en uw arts of apotheker voor informatie over het juiste gebruik en de juiste dosering van de meidoornpreparaten.
Thee gemaakt van gedroogde meidoornbladeren is niet geschikt voor hartziekten. Het helpt echter bij winderigheid of rusteloosheid.
Het wordt uitsluitend bereid uit de bladeren met bloemen:
Je kunt gedurende meerdere weken drie tot vier keer per dag één kopje drinken. De dagelijkse dosis is drie tot zes gram van het geneesmiddel.
Huismiddeltjes op basis van geneeskrachtige planten hebben hun grenzen. Als uw symptomen gedurende een lange periode aanhouden, ondanks de behandeling niet beter worden of zelfs verergeren, dient u altijd een arts te raadplegen.
Welke bijwerkingen kan meidoorn veroorzaken?
Waar u op moet letten bij het gebruik van meidoorn
Meidoorn wordt meestal gebruikt als aanvulling (adjuvans) op de farmaceutische behandeling van hartfalen. Bespreek het gebruik van de medicinale plant eerst met uw behandelend arts – vooral omdat gelijktijdig gebruik met andere medicijnen negatieve gevolgen kan hebben! Er is een wisselwerking met onder andere hartmedicijnen en andere kruidenpreparaten.
Het wordt ook niet aanbevolen voor gebruik tijdens zwangerschap en borstvoeding, en ook niet voor kinderen jonger dan twaalf jaar, aangezien er geen wetenschappelijke studies over dit onderwerp beschikbaar zijn.
Hoe meidoornproducten te verkrijgen
In apotheken en veel drogisterijen kun je verschillende doseringsvormen van meidoorn verkrijgen. Lees de bijsluiter voor het type en de duur van de inname en vraag uw arts of apotheker om advies.
Wat is meidoorn?
De gewone meidoorn komt oorspronkelijk uit Zuid- en Noord-Europa, Noord-Afrika en verschillende Aziatische regio's. De tweehandige meidoorn komt in heel Europa in het wild voor en wordt in Amerika gekweekt. Beide groeien als struik of als boom, bijvoorbeeld in loofbossen, heesters, heggen, tuinen en parken.
Uit de bloemen van beide meidoornsoorten ontstaan kleine, felrode steenvruchten, die in trossen staan gerangschikt.
