Introductie
Tendovaginitis is een ontsteking van een pees, meestal in de pols, schouder of enkel Oppervlakte. Hoewel deze ontsteking ongeacht de oorzaak vergelijkbare symptomen veroorzaakt, moet deze anders worden behandeld, uitgaande van de onderliggende oorzaak. Er zijn drie hoofdoorzaken die kunnen veroorzaken pees schede ontsteking.
De meest voorkomende groep zijn de irritaties veroorzaakt door verkeerde bemesting en daarom is het vooral belangrijk om voor voldoende bescherming te zorgen. In het geval van tenosynovitis veroorzaakt door bacteriële pathogenen (zoals stafylokokken), is antibiotische therapie de belangrijkste behandeling. In het geval van tendosynovitis, die ontstaat op basis van een bestaande reumatische aandoening, hangt de behandeling af van de betreffende basisziekte.
Bij een ontsteking in het peesgebied door verkeerde belasting, immobilisatie van de aangedane gewrichten is vaak de eerste stap op weg naar een acute verbetering van de symptomen. Als dit niet gemakkelijk mogelijk is, ondersteunende verbanden, verbandmiddelen of zelfs een gips cast kan nuttig zijn. Het kan ook helpen om het getroffen gebied te verhogen om te verbeteren weefselvocht afvoer.
Het afkoelen van het getroffen gebied verlicht ook pijn, vooral als de irritatie gepaard gaat met ernstige zwelling. Verkoelende en ontstekingsremmende zalven kunnen ook worden gebruikt. Als u echter al een chronische peesontsteking heeft, is warmte vaak aangenamer dan verkoeling.
Over het algemeen moet een arts worden geraadpleegd als de symptomen ook na 7-14 dagen rust en afkoeling niet zijn verdwenen. Als medicamenteuze maatregel een therapie met ontstekingsremmende middelen pijnstillers wordt aanbevolen, uiteraard na overleg met de behandelende arts. In de meeste gevallen is dit dan ook voldoende om de klachten onder controle te krijgen.
Deze omvatten de zogenaamde niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen, zoals ibuprofen or diclofenac. Deze hebben het bijzondere voordeel dat ze niet alleen de pijn maar remmen ook de ontstekingsreactie die de oorzaak is van het probleem. Bij langdurige inname echter een maag bescherming, zoals protonpompremmers, moet altijd worden voorgeschreven om bijwerkingen te voorkomen.
Overige pijnstillers zoals paracetamol or aspirine hebben deze ontstekingsremmende werking niet en zijn daarom minder geschikt. Als deze medicijnen niet voldoende zijn, kan een arts ook injecties gebruiken om de ontsteking te verminderen. Deze bevatten meestal cortisol en een plaatselijke verdoving, en hebben dus een ontstekingsremmende en pijn-verlichtend effect.
Aangezien dit een relatief invasieve procedure is, moeten de voor- en nadelen zorgvuldig worden afgewogen. Het aanwezige cortisol kan de ontsteking echter zeer snel en effectief ter plaatse onderbreken. In ieder geval moeten maatregelen worden genomen om verdere irritatie te voorkomen.
Deze omvatten bijvoorbeeld het gebruik van ergonomische toetsenborden op de werkplek of, indien mogelijk, het vermijden van schadelijke activiteiten. Dit omvat alles dat de herhaalde uitvoering van eentonige bewegingen in het aangetaste gewricht inhoudt. Dit omvat bijvoorbeeld bewegingssequenties tijdens het sporten of het bespelen van een instrument.
Als een irritatie te wijten is aan een bepaald type sport, moet de betreffende activiteit gedurende ongeveer 3-6 maanden worden vermeden om hernieuwde irritatie of de ontwikkeling van een chronische ontsteking te voorkomen. Vaak is een te snelle hervatting van de activerende activiteit de oorzaak van langdurige of terugkerende problemen. Afhankelijk van de symptomen kan fysiotherapie ook behulpzaam zijn als ondersteunende maatregel om een reeds gewende slechte houding te corrigeren. Daarnaast therapie met stimulatiestroomapparaten (zie: elektrotherapie) Of ultrageluid wordt soms als verdere optie aangeboden, wat ook moet leiden tot genezing van de ontsteking.
