Therapie van necrose van de heupkop
De therapie van femurkopnecrose hangt af van hoe ver de ziekte al is gevorderd. De oorzaak van het gebrek bloed levering aan het dijbeen hoofd is ook doorslaggevend. Als bijvoorbeeld hoog nicotine en alcoholgebruik leidt tot femurkopnecrose therapie van necrose van de heupkop kan bestaan uit het afzien van beide stimulerende middelen om voor voldoende te zorgen bloed leveren tot op het bot.
Als de patiënt zich nog in de eerste fase bevindt, de meest geschikte therapie voor femurkopnecrose is aan het boren. In dit geval wordt een kleine operatie uitgevoerd door een klein kanaal te boren om ervoor te zorgen dat er nieuwe bloed schepen worden gevormd boven het dijbeen hoofd, die er vervolgens voor zorgen dat het bot weer voldoende van bloed wordt voorzien en dus niet wordt afgebroken. In een meer gevorderd stadium, een geavanceerde therapie voor femoraal hoofd necrose moet worden gezocht.
In dat geval kan het nodig zijn om bij een grotere operatie (osteotomie) door het bot te snijden, zodat het weer goed in elkaar gezet kan worden en het gewicht van de heup kan dragen. Bovendien kan, zelfs in gevorderde stadia, gedeeltelijk ruimen worden overwogen als therapie voor de heupkop necrose. Een andere mogelijkheid voor de therapie van necrose van de heupkop zijn omgekeerde plastics en poreuze botvullingen. Echter, aangezien omgekeerde plastische chirurgie zeer zelden wordt uitgevoerd, zullen patiënten in een vergevorderd stadium van de ziekte eerder hun toevlucht nemen tot een heupprothese als therapie voor heupkop necrose, aangezien dit ervoor zorgt dat de patiënt de heup binnen enkele weken volledig zonder gevoel weer kan integreren pijn.
Stappenplan Therapeutische procedure
Stadium van necrose, mate van necrose, etiologie van femurkopnecrose (oorzaak), pijn, leeftijd van de patiënt, mate van lijden, bijkomende ziekten De onderstaande maatregelen zijn behandelingsopties, suggesties, om zo te zeggen. De behandelende arts moet echter altijd rekening houden met individuele omstandigheden om tot de best mogelijke behandeling te komen. Er moet altijd rekening worden gehouden met de bovengenoemde criteria.
In deze stadia van necrose van de heupkopis het mogelijk om de necroseplaats te boren om bloeding en, op langere termijn, de vorming van nieuw bloed te bereiken schepen. Het doel is om bloed te leveren aan necrotische delen van de heup gewricht. Postoperatief moet een verzachtingsperiode van zes weken worden verwacht, die moet worden gevolgd door een gedeeltelijke belastingsperiode van ongeveer dezelfde lengte.
Het dragen van een volledig gewicht kan na 10 tot 12 weken worden verwacht, hoewel individuele verschillen kunnen optreden. In deze stadia van necrose van de heupkopwordt meestal gekozen voor een meer intertrochantere herpositionering van osteotomie. Het doel is om de necrotische focus weg van de last te draaien.
Passende verdere behandelingsmaatregelen kunnen ook worden genomen. De postoperatieve noodperiode ligt tussen de 4 en 5 maanden. In de regel is alleen een totale endoprothese van de heup gewricht kan hier helpen.
Hiervoor worden in de regel niet-gecementeerde prothesen gebruikt. Aangezien de ziekte meestal vrij vroeg optreedt, is een totale endoprothese een van de laatste maatregelen die genomen moeten worden. Kunstmatig gewrichten kan niet voor onbepaalde tijd worden vervangen.
Daarom moeten eerst verdere behandelmethoden worden overwogen. Het boren van de femurkopnecrose is met name aangewezen in de eerste fase, aangezien de patiënt in dit stadium geen botverlies heeft. Het boren van de femurkopnecrose in stadium 1 en 2 wordt uitgevoerd onder algemene of regionale anesthesie.
Om precies te zien waar de arts de heupkop moet boren, is het noodzakelijk om de operatie uit te voeren met behulp van een mobiel Röntgenstraal machine, waarbij de stralingsbelasting zo laag mogelijk wordt gehouden. Tijdens het boren van de heupkopnecrose bevindt de patiënt zich in rugligging, waarbij de been waarop het boren wordt uitgevoerd, moet vrij beweegbaar zijn. Het boren van de necrose van de heupkop wordt uitgevoerd met draden en is bedoeld om de bloedcirculatie naar het bot te bevorderen.
Omdat het bot al gedeeltelijk dood is in het geval van femurkopnecrose, is het mogelijk dat delen van het bot niet kunnen worden behouden en zelfs na de canulatie worden afgebroken. De hoop is echter dat nieuwe bloed schepen wordt gevormd door het boren van de heupkopnecrose, die er dan voor zorgt dat het oude dode bot wordt afgebroken en in plaats daarvan nieuw, gezond bot wordt herbouwd, zodat de heup gewricht kan weer worden geladen en doet geen pijn meer. In de eerste fase vertegenwoordigt het boren van de femurkopnecrose de standaardtherapie, omdat hier het grootste succes wordt behaald.
Boren kan ook nuttig zijn in fase 2 of 3, maar is meestal niet voldoende als enige behandeling. Over het algemeen hangt het succes van het boren van de femurkopnecrose sterk af van de mate waarin de patiënt meewerkt na de operatie (toont compliantie). Als een patiënt lijdt aan necrose van de heupkop vanwege zijn zware nicotine consumptie, zal het boren van de necrose van de heupkop alleen helpen als de patiënt stopt roken.
Over het algemeen laat de canulatieprocedure goede resultaten zien. Omdat veel patiënten echter pas in een vergevorderd stadium heupkopnecrose ontdekken en deze als een ziekte classificeren, moet de heup vaak volledig worden vervangen (heupgewrichtsvervanging met endoprothesen). In de regel wordt heupkopnecrose pas in een vergevorderd stadium geopereerd. De operatie dient om het beschadigde deel van de heupkop te ontlasten of te verrijken met botstoffen. Chirurgische methoden omvatten het boren van de heupkop, een herpositionering van osteotomie, bottransplantaten en, als laatste redmiddel, het gebruik van een kunstmatig heupgewricht.
