Therapie
pericarditis wordt primair symptomatisch behandeld, dwz er wordt geprobeerd de pijn. Voor dit doeleinde, pijnstillers uit de groep van zogenaamde NSAID's (niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen) worden meestal gebruikt. Deze groep omvat bekende pijnstillers zoals ibuprofen or diclofenac.
Naast het hebben van een pijn-verlichtende werking, ze hebben ook een ontstekingsremmend effect. Vooral in gevallen van zogenaamde idiopathische ontsteking, een ontsteking waarvan de oorzaak onbekend is, is dit meestal de therapie bij uitstek. Daarnaast wordt vaak colchicine (een bestanddeel van Autumn Timeless) voorgeschreven, omdat het een ontstekingsremmend effect heeft op ontstekingen van sereuze vliezen zoals de hartzakje. Aangezien studies hebben aangetoond dat recidieven minder vaak voorkomen bij behandeling met colchicine, is het met name nuttig in gevallen van terugkerende pericardiale ontsteking.
In zeldzame gevallen, vooral in gevallen van bewezen auto-immuunziekte, cortisone wordt ook gebruikt om de ontsteking te behandelen. Als een virale oorzaak wordt bepaald als trigger, cortisone mag niet voor therapie worden gebruikt, aangezien het risico op herhaling dan groter is. Als een ontstekingsremmende therapie niet voldoende is, kan een ziekenhuisbehandeling soms nodig zijn.
Als een bacteriële ziekteverwekker bekend staat als de trigger van pericarditis, het kan worden behandeld antibiotica. Om de ontwikkeling van pericardiale tamponade, een prik moet worden gemaakt als er een grote ophoping van vocht is. Hiervoor wordt een speciale lange naald gebruikt prik de hartzakje.
Kleine vochtophopingen van 10 tot 50 ml, die typisch zijn voor een natte pericardiale ontsteking, vereisen geen prik. Als een andere ziekte, zoals reumatische ziekte of tumorziekte, verantwoordelijk is voor het ontstaan van pericarditisBehandeling van de onderliggende ziekte behandelt ook gelijktijdig de pericarditis. Een operatie in de context van pericarditis wordt noodzakelijk wanneer verkalkte en met littekens bedekte pericarditis optreedt.
Dit gebeurt meestal als onderdeel van een chronische ontsteking, waarbij de hartzakje hardt uit. De verharding veroorzaakt de hart- om de elasticiteit te verliezen die het nodig heeft voor zijn pompfunctie, die dienovereenkomstig wordt aangetast. Als gevolg hiervan is het bloed wordt gesteund in de bloedsomloop en symptomen van hart- mislukking optreden.
In dit geval kan een chirurg proberen om de kalkmantel of littekens operatief te verwijderen. De operatie kan meestal worden uitgevoerd zonder het gebruik van een hart--long machine. Een dergelijke operatie is zelden nodig, maar mag niet te laat worden uitgevoerd om de gevolgen van permanente hartbelasting te voorkomen.
Alle artikelen in deze serie:
