Therapie
Als een dieet om aan te komen wordt aanbevolen door een arts of therapeut, meerdere kleine maaltijden met gezonde voeding per dag moeten worden geconsumeerd, die veel vitaminen, koolhydraten, sporenelementen en mineralen. Bananen, noten, volkorenproducten, pasta's, aardappelen, kaas, room- en roomproducten, oliën, kruiden en boterkoekjes zijn hiervoor bijzonder geschikt. Getroffen baby's kunnen speciale calorierijke melk krijgen dieet.
Desalniettemin, zelfs zonder een eetstoornis, is aankomen vaak niet gemakkelijk en men moet ook blij zijn met kleine vooruitgang. In het geval van eetstoornissen kan voedingstherapie niet zomaar worden toegepast, omdat de getroffenen toch eten zullen vermijden ondergewicht. Een belangrijk onderdeel van de therapie voor anorexia or boulimia is om de getroffen persoon te leren weer normaal te eten en een gezonde relatie met het lichaam op te bouwen.
Dit gebeurt vaak met behulp van ambulante therapie in een dagkliniek of intramurale therapie in een geschikte kliniek. De therapie omvat niet alleen het opbouwen van een normaal lichaamsgewicht maar ook psychotherapie om fysiek en mentaal te herstellen volksgezondheid, evenals het eigen lichaam voorwaarde en om een terugval te voorkomen. Alleen als de getroffen personen hun lichaam weer leren accepteren en luisteren naar zijn signalen zoals honger, kunnen ze de eetstoornis.
In het kader van psychotherapie, de oorzaken van de eetstoornis worden uitgewerkt en verwerkt om ze als oorzaak van de eetstoornis weg te nemen. Als een groot sociaal of gezinsprobleem de oorzaak is, kan gezinstherapie ook aan te raden zijn. De duur van de therapie varieert, maar over het algemeen geldt dat hoe eerder de eetstoornis wordt herkend, hoe beter deze kan worden behandeld. Als de patiënt ondanks levensbedreigende deficiëntiesymptomen de therapie blijft weigeren, kan gedwongen voeding noodzakelijk worden. Dit gebeurt via een maag buis, een dunne buis door de mond rechtstreeks in de maag.
Diagnose
De diagnose van ondergewicht is gebaseerd op het gewicht en de enquête van de betrokken persoon. Hier het onderscheid tussen normaal en pathologisch ondergewicht is vooral belangrijk om de noodzaak van behandeling te beoordelen. Een voedingsdagboek kan hierbij helpen.
Om fysieke oorzaken uit te sluiten, a bloed test is geschikt, waarbij veel mogelijke redenen voor ondergewicht, bijvoorbeeld door het bepalen van de schildklier waarden, kunnen worden verduidelijkt. Er is meer gevoeligheid nodig bij het diagnosticeren van een eetstoornis, omdat de getroffenen meestal proberen de eetstoornis op vele manieren verborgen te houden. De getroffen persoon kan worden bereikt door middel van zorgvuldige ondervraging en benadering. Een zorgvuldige voorbereiding op de therapie is nodig om de getroffen persoon bewust te maken van de ziektevermogen van zijn of haar aandoening. Ernstige aanwijzingen voor een eetstoornis kunnen extreme sporten zijn, meerdere keren per dag wegen en weigeren te eten.
