Therapie
Ook in het geval van een navelstrenghernia tijdens of na zwangerschapbehandeling kan op verschillende manieren gebeuren: Ten eerste wacht men enige tijd na de bevalling. Door de verminderde druk in de buikholte vallen veel navelbreuken spontaan terug en hebben ze geen therapie nodig. Een symptoomloos navelstrengherniadie echter daarna optreedt zwangerschap of verdwijnt niet na de geboorte, is altijd een indicatie voor chirurgische reductie, maar wordt meestal pas na de geboorte van het kind uitgevoerd.
Theoretisch is het mogelijk om de herniale zak handmatig door de herniale opening terug in de buikholte te duwen en de navelstrenghernia op deze manier. In de dagelijkse praktijk is deze therapeutische optie echter moeilijk. Enerzijds kan de herniale zak tijdens handmatige reductie bekneld raken in het gebied van de herniale opening en zo opsluiting uitlokken.
Aan de andere kant wordt de oorzaak van de navelbreuk, namelijk het eigenlijke zwakke punt in de buikwand, op deze manier niet verholpen. De navelbreuk zou uiterlijk bij de volgende persing of hevig hoesten weer door de buikwand gaan. Gedurende zwangerschap, zelfs de druk die door het ongeboren kind wordt veroorzaakt, is voldoende om een hernieuwde prolaps van de herniazak uit te lokken.
Na de zwangerschap zijn er twee behandelingsopties om uit te kiezen:
- In de meeste gevallen hebben vrouwen die niet over symptomen klagen helemaal geen therapie nodig. Een navelbreuk, die optreedt tijdens de zwangerschap, verdwijnt vaak vanzelf nadat de druk in de buikholte is afgenomen. Dit betekent dat de meeste navelbreuken na de zwangerschap gewoon weer verdwijnen zonder dat enige medische tussenkomst nodig is.
- In het zeldzame geval dat een therapie tijdens de zwangerschap moet worden uitgevoerd vanwege pijnwordt de procedure zo voorzichtig mogelijk uitgevoerd om de moeder of het ongeboren kind geen schade toe te brengen - dit betekent dat een invasieve ingreep in eerste instantie wordt vermeden en alleen in een extreme noodsituatie wordt uitgevoerd.
- In beide gevallen bestaat de mogelijkheid om de navelbreuk te laten tapen door ervaren verloskundigen of fysiotherapeuten.
Kinesiotapes kunnen worden gebruikt om de buikwandspieren te stabiliseren door middel van bepaalde adhesieve technieken, waardoor wordt voorkomen dat de darmlussen naar buiten komen. Deze therapieoptie moet echter altijd eerst met de behandelende gynaecoloog worden besproken!
- Bij kleine defecten in de buikwand (tot ongeveer 2 cm in diameter) kan de zwakke plek meestal worden gerepareerd met een eenvoudige hechtdraad. Bij deze methode wordt de chirurgische toegang (huidincisie) zo klein gehouden dat er daarna nauwelijks zichtbare littekens achterblijven.
- Bij grotere zwakke plekken in de buikwand of bij herhaaldelijk optreden van een navelbreuk dient de buikwand extra versterkt te worden. Hiervoor worden meestal plastic netten of pleisters gebruikt. Dit materiaal wordt door de meeste patiënten zeer goed verdragen en kan levenslang in het lichaam blijven.
