Tachycardie in de menopauze | Oorzaken van tachycardie

Tachycardie tijdens de menopauze

De menopauze is de tijd direct voor en na de laatste menstruatie bij vrouwen wanneer hormonale veranderingen optreden. Voor sommige vrouwen begint deze periode op 40-jarige leeftijd en is voor bijna alle vrouwen uiterlijk op 58-jarige leeftijd voorbij. De belangrijkste verandering is de afname van de oestrogeenproductie door de eierstokken, wat ook de verschillende klachten verklaart in de zogenaamde climacteric (medische term voor menopauze).

Het oestrogeen reguleert de menstruatiecyclus en heeft andere belangrijke invloeden zoals op het botmetabolisme. Als gevolg van deze verandering worden de menopauzale jaren nu gekenmerkt door verschillende klachten, die medisch worden aangeduid als climacterisch syndroom. Deze omvatten opvliegers, hartkloppingen, zweten, slaapstoornissen, depressieve stemmingen, droogheid en infecties van de vagina, nervositeit, prikkelbaarheid en het verhoogde risico op osteoporose.

Opvliegers zijn een relatief vaak voorkomend en daarom bekend symptoom, dat begint met ongemak en zich manifesteert als een hittegolf over het gezicht, nek en bovenlichaam. Dit gaat vaak gepaard met sterke hartkloppingen en een snelle hartslag. Dit wordt gevolgd door zweten en soms zelfs een kilte. Meestal verdwijnen de hartkloppingen na deze warmtefase.

Oorzaak van tachycardie tijdens de zwangerschap

Zwangerschap veroorzaakt tal van fysieke veranderingen. Onder andere tot 50 procent meer bloed wordt geproduceerd om ervoor te zorgen dat het opgroeiende kind voldoende wordt voorzien. Deze verhoogde hoeveelheid bloed moet nu in het lichaam worden vervoerd, daarom is de hart- moet zijn prestatie verhogen, dwz sterker en sneller slaan, wat zich manifesteert als hartkloppingen. Verderop in de zwangerschap veranderde drukomstandigheden op orgels en groot schepen zijn aanwezig. Bijvoorbeeld een impressie van het inferieure vena Cava resulteert in een verminderde bloed ga terug naar de hart-, daarom moet het hart op zijn beurt meer pompkracht leveren, wat resulteert in een verhoogde pols rate.

Psychosomatisch veroorzaakte tachycardie

Steeds vaker hoort men dat klachten als psychosomatisch veroorzaakt worden beschouwd, vooral als er geen organische reden voor de bijbehorende symptomen kan worden gevonden, dwz als de orgaanfuncties niet pathologisch veranderd zijn of als ze fysiologisch perfect functioneren. Psychosomatisch betekent als het ware het opwekken van lichamelijke symptomen waarvan de oorzaak in de psyche ligt. In de meeste gevallen is er een psychologisch conflict in het onderbewustzijn, dat niet op emotioneel niveau wordt verwerkt, maar op verschillende orgaansystemen en functies wordt geprojecteerd.

Dit kan dan leiden tot diverse lichamelijke klachten, zoals hoofdpijnduizeligheid, pijn met constant veranderende lokalisatie, jeuk, buikkrampenrusteloosheid, beven, misselijkheid, paniekaanvallen, kortademigheid, benauwdheid in de borst of zelfs een race hart-. Vaak heeft de patiënt meerdere van deze symptomen tegelijkertijd of afwisselend na elkaar. De getroffen persoon voelt bijvoorbeeld de plotseling optredende hartkloppingen en verbindt deze niet met de psyche, maar schrijft dit symptoom toe aan een organische oorzaak.

Uit angst voor de mogelijke triggers, zoals hartfalenworden de symptomen in deze situatie nog erger en kunnen soortgelijke symptomen in de toekomst vaker voorkomen. Omdat de patiënt hier veel last van heeft, is het belangrijk om na te denken of een psychologische component een mogelijke oorzaak is. De getroffen persoon moet niet bang zijn om competente hulp en advies in te winnen bij bijvoorbeeld een psychotherapeut, zelfs als men zich psychisch onbelast voelt.

Vaak kunnen problemen die banaal lijken, ook tot dergelijke klachten in het lichaam leiden. Uiteraard moeten alle andere oorzaken, vooral organische, van tevoren worden uitgesloten en in acute, ernstige situaties moet voor de zekerheid een arts worden geraadpleegd, aangezien psychosomatische klachten niet mogen worden bagatelliseren.