Differentiële diagnose alternatieve oorzaken
Functioneel gezien wordt onderscheid gemaakt tussen bekkengewelf en ISG-blokkade Bekkengewelf is eigenlijk een normaal proces tijdens het lopen. Als zich echter functiestoornissen voordoen die niet door de ISG worden veroorzaakt, maar bijvoorbeeld door de wervelkolom of de bovenste cervicale, kan bekkendislocatie ook optreden als compensatiemechanisme. De bekkenvervorming wordt gekenmerkt door: Om bekkentorsie te behandelen, moet de oorzaak gevonden en behandeld worden.
Onderscheid moet worden gemaakt of de oorzaak in het gewricht of in het spierstelsel ligt. De bekken torsie en ISG-blokkade kan ook in combinatie aanwezig zijn.
- Een asymmetrie van de bekkenpositie, de positie van de schaambeentakken en een onverschilligheid van de iliacale stekels aan één kant.
De ISG-blokkering heeft deze asymmetrieën meestal niet.
- Een positief leidend fenomeen aan de corresponderende zijde, dat na 20-30 seconden weer verdwijnt bij maximale torsoflexie. Bij een blokkering blijft de voorwaartse beweging constant.
- Normale gezamenlijke speling.
Ontsteking is vaak een chronisch proces dat voor het eerst optreedt in de vroege volwassenheid. Kenmerkend is een nogal verraderlijk begin zonder duidelijke oorzaak.
De pijn is bijzonder ernstig als er een gebrek aan beweging is. Door specifieke laboratoriumdiagnostiek of een contrastmedium MRI kan een ontsteking worden onderscheiden van een ISG-blokkering. Therapie wordt vaker uitgevoerd met ontstekingsremmende middelen, maar regelmatige oefentherapie is ook een belangrijk onderdeel van de behandeling.
Duur
De duur van de ISG-blokkade kan niet altijd nauwkeurig worden voorspeld. De doorslaggevende factoren zijn de oorzaak van de blokkering, de mate van pijn en de respons op de behandeling door de orthopeed. Er moet onderscheid worden gemaakt tussen een acute en een chronische blokkade.
Dit laatste wordt ook wel "permanente blokkering" genoemd. In acute gevallen van ISG-blokkering, die meestal wordt veroorzaakt door spierspanning, kan een enkele therapie voldoende zijn om de oorzaak en de pijn. Een typische behandeling, die bestaat uit een langzame mobilisatie van de spieren of schokkerige manipulatie van het gewricht, duurt ongeveer 30 minuten per dag.
In acute gevallen verbetert de pijn met elke sessie en moet de blokkering uiterlijk na 2-3 weken worden opgeheven. De pijn kan echter ook chronisch ontstaan. Dit betekent dat het enkele weken en maanden blijft zitten.
In deze gevallen is de behandeling gebaat bij uitgebreide fysiotherapie en consistente spieropbouw in de onderrug. Indien mogelijk moet de training van de spieren levenslang worden gehandhaafd. De pijn en blokkering verdwijnen meestal na maanden van constante spieropbouw.
Als de oorzaak van de ISG-blokkering niet gemakkelijk te verlichten spierspanning is, moeten andere behandelingsstappen worden genomen. De pijn treedt vaak gedurende meerdere weken op en wordt niet veroorzaakt door een enkele gebeurtenis. Evenzo kan de behandeling en verzakking van de pijn niet worden gegarandeerd met een eenmalig bezoek aan een orthopedisch chirurg.
Na mobilisatie en manipulatie door artsen of therapeuten moeten oefentherapie en spieropbouw volgen. In het kader van gerichte spiertraining in de onderrug versterken patiënten de romp- en bekkenspieren. Daarnaast leren ze hun bewegingsmogelijkheden beter kennen of leren ze om te gaan met de blokkade en pijn en krijgen ze een beter lichaamsgevoel. Het doel van therapie voor chronische ISG-blokkering is om pijn te verlichten en medicatie te vermijden.
Alle artikelen in deze serie:
