Helicobacter pylori is een gramnegatieve staafbacterie, die de maag en vernietigt verschillende cellen in de maagslijmvlies. Het feit dat Helicobacter pylori valt actief de maag aan slijmvlies vermindert de beschermende factor, het maagslijmvlies. De cellen van de maag ontstoken raken en meer maagzuur is geproduceerd.
Deze maagzuur, waarvan de zure pH-waarde geschikt is voor de spijsvertering, valt echter het slijmvlies van de maag. Omdat dit slijmvlies de bescherming van een slijmlaag mist door de aanval van de bacteriëntreedt een chronische en zelfvoorzienende ontsteking op. Symptomen van deze zogenaamde chronische type B-gastritis (ontsteking van het maagslijmvlies) kunnen bijvoorbeeld niet kenmerkend zijn pijn in de bovenbuik, maar ook een gevoel van volheid na de maaltijd en boeren met zogenaamde Maagzuur.
Deze Maagzuur wordt veroorzaakt door boeren, waarbij opstijgen maagzuur komt de slokdarm binnen en laat een brandend en een irriterend gevoel erin. Het risico van Maagzuur wordt voornamelijk versterkt door het feit dat er meer maagzuur dan normaal in de maag zit. In de loop van de ziekte winderigheid, diarree of in het algemeen meer onregelmatige stoelgang kunnen ook voorkomen.
Dit heeft te maken met het feit dat de spijsvertering niet meer goed functioneert door de verschoven evenwicht tussen beschermende factoren van het slijmvlies en het verhoogde en agressieve maagzuur. Omdat de spijsvertering niet meer volledig intact functioneert, kan het lichaam ook voedingsstoffen en dus energie missen. Bovendien is er een continue stressbelasting veroorzaakt door de ziekte.
Het resultaat is dat het lichaam verzwakt en hardnekkig is vermoeidheid en zwakte kan optreden. De overproductie van maagzuur kan nu enerzijds leiden tot brandend maagzuur. Dit kan enerzijds gebeuren door een actieve boeren, maar ook door passief opstijgen van maagzuur, bijvoorbeeld 's nachts tijdens het slapen.
Het maagzuur irriteert dus enerzijds de slokdarm daarnaast kan de oorzaak zijn van een onaangename mond geur. Deze slechte adem kan met normale mondhygiëne niet goed worden bestreden, omdat de oorzaak veel dieper ligt. Als gastritis chronisch is, zoals het geval is met Helicobacter pylori geïnduceerde gastritis, het kan ook leiden tot de vorming van een zogenaamde zweer.
Zweren zijn zogenaamde zweren, dwz defecten in het slijmvlies die zowel de maag als de aangrenzende darm (de twaalfvingerige darm). Het defect in het slijmvlies wordt veroorzaakt door het vernietigende effect van de Helicobacter pylori-kiem en de enzymen geproduceerd door deze kiem. Evenzo heeft de verhoogde concentratie maagzuur een aanvallend effect, vooral op het slijmvlies van de darm, dat een geheel andere en veel minder zure pH-waarde heeft, en op den duur het slijmvlies vernietigt.
Helicobacter pylori wordt gedetecteerd bij 99% van de patiënten met zweren in de twaalfvingerige darm en bij 75% van de patiënten met maagzweren (ulcus ventriculi). Helicobacter pylori wordt dus beschouwd als een van de belangrijkste oorzaken van gastroduodenale ulcera. Zweren kunnen worden opgemerkt door pijn, die, afhankelijk van de lokalisatie, kan optreden op een lege maag (is waarschijnlijker gelokaliseerd in de maag) of na de maaltijd (waarschijnlijker is gelokaliseerd in de darm).
Evenzo een gastritis zweer veroorzaakt vergelijkbare symptomen als een gevoel van volheid of misselijkheid en braken. Dergelijke symptomen kunnen worden veroorzaakt doordat delen van de darm of de nauwe overgang tussen de maag en de darm (pylorus) kunnen opzwellen door een ontsteking of littekenvorming, waardoor de maaginhoud er moeilijk doorheen kan. Op dezelfde manier kunnen zweren ook lange tijd asymptomatisch blijven en zijn dan waarschijnlijker het gevolg van een gastroscopie.
Dergelijke ulcera worden ook beschouwd als uitlokkende of ondersteunende factoren voor meer kwaadaardige tumoren zoals kanker van de maag. Een ander symptoom dat kan optreden bij door Helicobacter pylori geïnduceerde gastritis is gewrichtspijn. Dit kan te wijten zijn aan het feit dat Helicobacter pylori bacteriën kan worden weggespoeld door de bloed naar andere delen van het lichaam.
De Helicobacter pylori-bacterie is de oorzaak van chronische ontsteking van het maagslijmvlies (gastritis). Dit kan worden verklaard door het slijmvliesbeschadigende effect van een enzym dat erdoor wordt geproduceerd, urease genaamd. De symptomen van deze ziekte zijn daarom vergelijkbaar met die van de klassieke gastritis. Patiënten klagen over maagpijn of druk, die vooral gelokaliseerd is in de linker bovenbuik.
Dit gaat vaak gepaard met andere klachten zoals brandend maagzuur, diarree, winderigheid en misselijkheid met of zonder braken. Sommigen ontwikkelen ook een verlies van eetlust, wat, als het lang duurt, uiteindelijk kan leiden tot ondervoeding. Er moet echter worden opgemerkt dat een besmetting met Helicobacter pylori niet direct betekent dat er zich ook symptomen moeten ontwikkelen.
Aangenomen wordt dat ongeveer de helft van de wereldbevolking besmet is met de bacterie, in Duitsland is dat ongeveer 35%. De meeste van deze kolonisaties vinden volledig asymptomatisch plaats, zodat de meeste mensen niet eens weten dat ze besmet zijn. Naast de acute symptomen die bij een Helicobacter pylori-infectie kunnen optreden, zijn het vooral de mogelijke complicaties die deze bacterie zo gevaarlijk maken.
Maaginfecties met Helicobacter pylori gaan gepaard met een verhoogd risico op het ontwikkelen van maag- en duodenumzweren. Deze zweren veroorzaken ernstiger pijn dan alleen ontsteking, en er bestaat een risico dat ze bloeden (in welk geval bloed wordt soms aangetroffen in de ontlasting of braaksel) of breuk (er treedt een doorbraak van de maagwand op, waardoor vrije lucht zich ophoopt in de buik, wat kan leiden tot levensbedreigende buikvliesontsteking). Helicobacter pylori wordt ook beschouwd als een risicofactor voor de ontwikkeling van maag kanker of MALT lymfoom. Om deze redenen moet worden overwogen of eradicatietherapie van de Helicobacter pylori-bacterie niet ook geïndiceerd is bij patiënten bij wie toevallig de diagnose Helicobacter pylori is gesteld, om mogelijke late effecten te voorkomen.
