Symptomen | de ziekte van Addison

Symptomen

Omdat de functie van de bijnieren verstoord is de ziekte van Addison, de productie van verschillende hormonen is aangetast. De typische symptomen worden merkbaar wanneer ongeveer 90% van de bijnierschors al is vernietigd. Cortisol, aldosteron en de seks hormonen niet meer in voldoende hoeveelheden kunnen worden geproduceerd.

Daarentegen is de concentratie van ACTH, een hormoon van de hypofyse in de hersenen, dat de hormoonproductie in de bijnieren stimuleert, wordt aanzienlijk verhoogd. Het ontbreken van aldosteron als mineraal corticoïde leidt tot een daling van de bloed druk (hypotensie) door het verlies van natrium en water (uitdroging). Daarnaast is er een toename van kalium in de bloed.

Bij de getroffenen manifesteert het zouttekort zich in een verhoogde honger naar zoute voedingsmiddelen. Het gebrek aan cortisol als stresshormoon leidt tot een gevoel van zwakte, misselijkheid en gewichtsverlies. De bloed suikerspiegel daalt ook (hypoglykemie).

Bovendien treedt overmatige bruining van de huid (hyperpigmentatie) op, die wordt veroorzaakt door de verhoogde afgifte van ACTH. Als de productie van het geslacht hormonen is ook aangetast, vrouwen hebben vaak last van een gebrek aan oksel- en schaambeen haar en mannen lijden aan potentieproblemen. Bij zuigelingen is een functieverlies van de bijnieren merkbaar als een groeistop.

In uiterste nood kan het ook leiden tot een complete hormonale ontsporing, de zogenaamde Addison-crisis. Het kan leiden tot een levensbedreigende metabole ontsporing en vereist onmiddellijke intensieve medische behandeling. Hyperpigmentatie van de huid wordt gevonden bij primaire bijnierinsufficiëntie.

Het wordt veroorzaakt door de verhoogde hoeveelheid ACTH. Dit is het resultaat van de voorloper proopiomelanocortin of kortweg POMC. POMC is ook de voorloper van een hormoon dat inwerkt op de melanocyten in de huid. De melanocyten zijn huidcellen die verantwoordelijk zijn voor de kleur of kleur van de huid. Zo leidt een verhoogde afgifte van POMC of ACTH tot een sterkere stimulatie van de melanocyten en vervolgens tot hyperpigmentatie of "donker worden" van de huid.