Addison-crisis | de ziekte van Addison

Addison-crisis

Een Addison-crisis doet zich voor wanneer het lichaam meer cortisol nodig heeft dan het in de situatie beschikbaar heeft. Dit is meestal het geval in stressvolle situaties. Deze omvatten ernstige fysieke belasting, maar ook koortsinfecties, gastro-intestinale infecties of operaties.

Evenzo kunnen ernstige psychologische stress, trauma of de plotselinge stopzetting van cortisol-therapie tot een dergelijke crisis leiden. Een bijnierinfarct resulteert ook in een verlies van de bijnierfunctie en een hormoontekort. De Addison-crisis is een acuut levensbedreigende situatie waarin het lichaam niet in staat is om op de juiste manier op een stresssituatie te reageren, wat leidt tot ernstige circulatiestoornissen dat kan leiden tot coma.

Vanwege het ontbreken van de hormonen geproduceerd door de bijnieren, de regulering van bloed druk is beperkt. Door het hormoontekort verliest het lichaam zouten en water, wat leidt tot een daling bloed druk. Zonder snelle therapie met cortisol kan dit leiden tot een toestand van schokken, wat kan leiden tot coma of in het ergste geval dodelijk zijn. De crisis manifesteert zich door misselijkheid, braken, diarree, koorts, verwarring, hypoglykemie en de drop-in bloed druk leidt tot hartkloppingen. Vaak zijn de de ziekte van Addison crisis is de reden waarom een ​​vermoeden van de ziekte van Addison wordt gewekt.

Secundaire bijnierinsufficiëntie

Secundaire bijnierinsufficiëntie is een aandoening van de zogenaamde hypofyse​ Dit maakt deel uit van de mens hersenen en heeft een stimulerend effect op de bijnier door bepaalde hormonen. Deze hormonen omvatten natuurlijk de boodschappersubstantie ACTH (adrenocorticotroop hormoon), dat wordt geproduceerd in de adenohypofyse of hypofyse en induceert de productie van cortisol in de bijnier na vrijgave hypofyse werkt soms niet goed en produceert daardoor onvoldoende hoeveelheden ACTH.

De oorzaak van de storing kan een tumor zijn. Door de verstoorde productie kunnen de boodschappersubstanties niet werken op hun bestemming en heeft de bijnierschors geen drive om cortisol aan te maken. Getroffenen ontwikkelen dan een zogenaamd hypocortisolisme, dat wil zeggen een onvoldoende hoeveelheid cortisol in het bloed of lichaamscirculatie.