Het woord komt van het Griekse dys = miss-, morphe = vorm, uiterlijk, fobie = angst, angst, dus de “angst voor misvorming”. Dysmorfofobie is een psychische aandoening waarbij de getroffen persoon denkt ernstig te zijn misvormd. Tegelijkertijd is het vermeende defect niet of nauwelijks merkbaar voor anderen. Vanwege hun angst controleren dysmorfofoben voortdurend het vermeende defect - minstens één uur per dag. 35 procent denkt er zelfs meer dan acht uur per dag over na. Ze checken zichzelf constant in de spiegel, hebben het gevoel door iedereen aangestaard te worden en denken constant na over dingen als: hoe vindt de wereld om me heen mij of waarom heb ik alleen dit minpunt? Het hele dagelijkse leven draait om het vermeende gebrekkige uiterlijk, op een gegeven moment verschijnen dwangmatig gedrag.
Zelfonzekerheid en minderwaardigheidsgevoelens
Dysmorfofici ervaren zichzelf als duidelijk onaantrekkelijk, misvormd of lelijk. De vreugde van het leven neemt steeds meer af, nieuwe angsten zoals de angst voor een relatie worden toegevoegd. De getroffenen vallen vaak in Depressie Ze durven vaak de deur niet meer uit en trekken zich steeds meer terug uit het sociale leven. Voor andere mensen zijn deze gedragingen niet te begrijpen, omdat ze de reden niet kennen en ook niet kunnen begrijpen. Of het nu gaat om uitstekende tanden of X-benen - alles kan worden gezien als een tekortkoming. rimpels op het gezicht, de vorm van de neus- or mond, dun haar bij mannen, dikke dijen - de lijst kan eindeloos doorgaan.
Beïnvloed door dysmorfofobie
Mensen tussen de 15 en 30 jaar worden het vaakst getroffen; mannen en vrouwen in gelijke aantallen. Over de achtergrond van een dergelijke aandoening is niet veel bekend geworden, maar wel het feit dat dit geestesziekte leidt tot blijvende sociale, professionele en andere beperkingen is voor iedereen duidelijk. Degenen die aan dysmorfofobie lijden, kunnen zichzelf meestal niet bevrijden zonder medische hulp. Psychotherapeutische behandeling kan de aandoening helpen elimineren.
