Symptomen
Dorst, hoofdpijn van welke aard dan ook, een algemeen gevoel van zwakte en concentratiestoornissen, droge lippen, gewichtsverlies, zogenaamde staande huidplooien (als u de huid op een gegeven moment kort samenknijpt en omhoog trekt, keert deze meestal binnen enkele seconden terug naar zijn oorspronkelijke positie en kunt u niets meer zien. Als het lichaam echter lijdt aan vochttekort, de huid blijft korte tijd in opgeheven positie en trekt slechts langzaam weg. Dit is een duidelijk teken van vochttekort), nier pijn en problemen met plassen, constipatie, trombose en een neiging tot toevallen.
Daarom mag men een uitdroging nooit onderschatten! Als het niet op tijd wordt opgemerkt en behandeld, kan het zelfs levensbedreigend worden. Artsen maken onderscheid tussen drie soorten uitdroging: isotone uitdroging, hypertone uitdroging en hypotone uitdroging.
Uitdroging vormen
Tijdens isotoon uitdrogingverliest het lichaam zowel water als zouten (dwz mineralen). Dit gebeurt meestal als gevolg van onvoldoende vochtinname, acuut of chronisch nier mislukking of zelfs braken en / of diarree. Hypertonisch uitdroging treedt op wanneer het lichaam water verliest, maar geen zouten. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren met een koorts Hypotone uitdroging treedt op wanneer de verhouding van water en zouten wordt verschoven naar het nadeel van de zouten, dwz de elektrolytenDit kan gebeuren als u te veel zweet, bijvoorbeeld tijdens het sporten of andere lichamelijke activiteiten, en daardoor uitzweet en de zouten verliest.
Oorzaken
Nu naar de algemene oorzaken die een dergelijke uitdroging kan hebben. Deze kunnen, zoals zo vaak, zeer divers zijn. De meest voorkomende oorzaak is echter nog steeds, vooral bij ouderen en zorgbehoevenden, simpelweg dat ze te weinig drinken.
Het is natuurlijk ook mogelijk dat het lichaam teveel vocht verliest, bijvoorbeeld door een ernstige en onopgemerkte en behandelde organische ziekte. Dit kan bijvoorbeeld het geval zijn bij brakendiarree koorts, brandwonden, misbruik van laxeermiddelen (laxanthia), overmatige inname van diuretica (uitdrogingsmedicijnen), major bloed verlies, suikerziekte mellitus of Diebetes insipidus, of nier- of bijnierinsufficiëntie (nier of bijnierzwakte). Ook grote hitte en lichamelijke inspanning en de daarmee gepaard gaande verhoogde zweetproductie leiden tot verlies van zouten en dus tot uitdroging.
In het begin herken je als gezond persoon een dreigend vochttekort meestal op een heel eenvoudige manier: je krijgt dorst. Wat echter zo normaal en natuurlijk klinkt, is voor sommige mensen misschien niet zo. Omdat bij sommige mensen het natuurlijke dorstgevoel beperkt of volledig afwezig is, kan dit vooral bij oudere mensen vaak worden waargenomen.
Naast dorst, latent hoofdpijn, gebrek aan concentratie of zelfs duizeligheid en een algemeen gevoel van zwakte kunnen de eerste tekenen van uitdroging zijn. Afhankelijk van wat de oorzaak is, donkere kringen onder de ogen, droge huid en slijmvliezen, misselijkheid, krampen en zelfs koorts kan voorkomen. De effecten van een uitdroging variëren en hangen ervan af of het isotoon, hypertoon of hypotoon is.
In de overgrote meerderheid van de gevallen kan de arts bijvoorbeeld heel snel zien waardoor het vochtverlies is veroorzaakt diarree en braken, grote hitte of bloed verlies. Als dit echter niet het geval is, moet een grondiger onderzoek van de afzonderlijke organen worden uitgevoerd om eventuele nierbeschadiging of metabolische ontsporing op te sporen. De behandeling is echter relatief onafhankelijk van de exacte oorzaak van uitdroging.
In ieder geval is het belangrijk om het dreigende of reeds manifeste vochttekort te compenseren om uw water en elektrolyt evenwicht weer in balans. Het is raadzaam om mineraalrijke dranken zoals mineraalwater, sapspitzers, gebrouwen kruiden- of vruchtenthee of bouillon te drinken en er veel van in slokjes te drinken. Als de uitdroging al verder is gevorderd en een patiënt al zeer duidelijke tekenen van exsiccose vertoont, zoals een vertroebeling van het bewustzijn, kan het nodig zijn om een arts te raadplegen zodat hij een infuus kan geven aan de getroffen persoon en zo de snelle toediening van zowel vloeistof als elektrolyten (mineralen).
Een mix van natrium Hiervoor wordt meestal chloride of een glucose-oplossing gebruikt. In de geriatrische dienst, dus bij oudere en zeer oude patiënten, wordt soms gekozen voor een subcutaan infuus; in dat geval wordt de infuusnaald direct onder de huid geplaatst. Hierbij is het van bijzonder belang om de onderliggende ziekte te beoordelen en eventueel te behandelen, aangezien het bijvoorbeeld kan zijn dat de uitdroging werd veroorzaakt door een ongunstige combinatie van geneesmiddelen.
Als het een metabolische ontsporing is in het geval van een bestaande suikerziekte mellitus, is het hier ook belangrijk om allereerst evenwicht vochtbalans en compenseren voor elektrolyttekorten voordat de feitelijke onderliggende ziekte later kan worden behandeld. Als er al lange tijd een ernstig vochttekort bestaat, is voorzichtigheid geboden bij het 'aanvullen' van de vochtdepots, aangezien een te snelle (schijnbare) revalidatie kan leiden tot de vorming van hersenoedeem (dwz vochtophoping in en rond de hersenen Een relatief eenvoudige maatregel om zo'n soms fataal verloop van exsiccose te voorkomen, is door veel fruit, groenten en ander vezelrijk en pectinehoudend voedsel te consumeren. Dankzij hun componenten binden deze voedingsmiddelen water langer en kunnen ze het dus geleidelijk via de darmen in het menselijk lichaam afgeven, waardoor uitdroging wordt tegengegaan en voorkomen.
