Symptomen
De belangrijkste symptomen van synovitis zijn roodheid, opwarming en zwelling van het gewricht en pijn, die voornamelijk optreedt tijdens beweging. Al deze symptomen worden veroorzaakt door de ontstekingscellen die naar de gewrichtsruimte zijn gemigreerd en loslaten enzymen en boodschappersubstanties in de gewrichtsruimte, zogenaamde ontstekingsmediatoren. Vooral na een acute overbelasting, bijvoorbeeld na lichamelijk werk of een sportwedstrijd, wordt de ziekte merkbaar door bewegingsbeperkingen en pijn. Als de ziekte onbehandeld blijft, leiden de ontstekingsprocessen tot blijvende schade aan kraakbeen en bot met chronische pijn als resultaat ontwikkelen.
Synovitis-score
De Synovialitis Score is de meest gebruikte methode om de ernst van synovitis. De ziekte wordt histologisch beoordeeld door een patholoog, dwz door microscopisch onderzoek van het synoviaal weefsel. De synovialitis-score is daarom een snel beschikbaar en tegelijkertijd goedkoop hulpmiddel, dat van groot belang is bij de verdere planning van een gerichte en effectieve therapie.
Voor dit doel wordt een biopsie van de gezamenlijke capsule wordt uitgevoerd en het verkregen weefselmonster wordt voorbereid voor microscopisch onderzoek. Punten worden toegekend volgens het stadium van de weefselveranderingen en vervolgens opgeteld. Dit resulteert in een totaalscore van 0 tot maximaal 9 punten, waarbij ernstigere vormen van de ziekte hogere scores behalen. Van bijzonder belang is of het een laaggradige synovialitis is (0-4 pt.)
of een hooggradige synovialitis (5-9 pt.), omdat hierdoor conclusies kunnen worden getrokken over de oorzaak van de ziekte. Dienovereenkomstig duidt een laaggradige ontsteking eerder op een degeneratieve gewrichtsaandoening, zoals artrose en aan een ongeval gerelateerde gewrichtsschade. Hooggradige synovialitis daarentegen is eerder een onderliggende reumatische aandoening, zoals reumatoïde artritis or psoriasis.
Therapie
De eerste stap in de behandeling na diagnose van synovitis is immobilisatie van het aangetaste gewricht of de hele ledemaat. Om de behandeling te ondersteunen, moet het gewricht regelmatig worden gekoeld met ijspakken of koelelementen. De kou leidt tot een reflexvernauwing van de schepen in het weefsel dat sterk wordt aangevoerd bloed door de ontsteking en dus door een vermindering van de zwelling.
Als deze maatregelen adequaat worden uitgevoerd, kan vaak al binnen enkele dagen een aanzienlijke vermindering van de symptomen worden bereikt. Desalniettemin is de inname van pijnstillende en ontstekingsremmende medicijnen zoals ibuprofen en diclofenac is onmisbaar. Afgezien hiervan moet de behandeling van de oorzakelijke onderliggende ziekte zoveel mogelijk worden uitgevoerd.
Als conservatieve (niet-chirurgische) benaderingen de symptomen niet kunnen verbeteren of als de ziekte vaker voorkomt, wordt een operatie aanbevolen. Tegenwoordig gebeurt dit in de vorm van een minimaal invasieve procedure, meer bepaald artroscopie (gezamenlijke endoscopie), meestal onder narcose. Bij deze procedure gebruikt de chirurg incisies van enkele millimeters om toegang te krijgen tot de gewrichtsruimte, waardoor een camera en andere instrumenten worden ingebracht.
Het uiteindelijke doel van deze procedure is om de mucosale gezwellen te verwijderen, waardoor de ontstekingsprocessen kunnen afnemen en de synovitis kan genezen. In ernstige gevallen kan de volledige verwijdering van het synoviale membraan, een zogenaamde synovectomie, nodig zijn. Tegelijkertijd kan verlichting van gewrichtseffusies worden bereikt door overtollig materiaal te verwijderen synoviale vloeistof, die vervolgens kan worden onderzocht op de samenstelling en de mogelijke aanwezigheid van bacteriën.
