Symptomen
In het geval van een chemische verbranding van het oog, pijn komt voor in en rond het oog. Afhankelijk van hoe uitgebreid de verbranding is geweest, kan ook het gebied rond de ogen worden aangetast (gezichtshuid, oogleden). Om het uitwassen van de irriterende stof te versnellen, begint het oog te tranen als beschermende maatregel.
Binnen een zeer korte tijd kan het hoornvlies troebel worden door de vernietiging van de cellen en leiden tot een verminderd gezichtsvermogen (vermindering van de gezichtsscherpte). Dit kan zelfs leiden tot blindheid van het oog. Er is een witachtige vertroebeling van het oog te zien. Bovendien kan een krampachtige sluiting van de oogleden optreden. Als de brandwonden ernstiger zijn, bestaat de kans dat de patiënt er in terecht komt schokken als reactie op het letsel en de pijn.
Therapie
Het is vooral belangrijk om te behandelen oog brandwonden direct op de plaats van het ongeval om het verloop en de kansen op herstel te verbeteren. Dit moet door de aanwezigen worden uitgevoerd zonder op de dokter te wachten. Tijdens de behandeling moet een arts worden gebeld eerste hulp maatregelen nemen of op weg zijn naar een oogheelkundige praktijk.
Het oog moet onmiddellijk worden uitgespoeld. Het oog moet minimaal 15 minuten met vloeistof worden gespoeld. In het beste geval wordt de oogspoeling pas onderbroken als er een arts aanwezig is.
Direct spoelen met vloeistof is in principe beter dan spoelen met gedistilleerd water pas na een langere wachttijd. Uiteraard geldt ook hier dat er geen vervuild water gebruikt mag worden. De hoofd van het ongevalslachtoffer wordt gekanteld naar de zijkant van de oogverbranding, zodat het niet-verwonde oog niet extra in aanraking kan komen met de bijtende stof.
Voor de daaropvolgende oogspoeling moeten de oogleden open worden gehouden tegen de weerstand van de ooglid krampen Vervolgens wordt de irrigatievloeistof vanaf een hoogte van ongeveer 10 cm in het oog gegoten. Alle neutrale vloeistoffen in de omgeving zijn geschikt om het oog mee te spoelen.
Terwijl de vloeistof in het oog wordt gespoeld, moet de patiënt na elkaar in alle richtingen kijken, zodat de spoelvloeistof alle ooghoeken bereikt. tevens de eerste hulp werknemer moet alle ooghoeken inspecteren en onder de oogleden kijken. Bij brandwonden en de daaropvolgende processen, zoals de reactie van mortel met water, worden vaak vaste lichamen afgezet die, als ze op en in het oog achterblijven, tot verdere schade kunnen leiden.
Als iemand mortel, cement en andere kalkhoudende stoffen in het oog heeft gekregen, mag nooit water als spoelvloeistof worden gebruikt! In dat geval moet onmiddellijk een arts worden geraadpleegd. Water (mineraalwater of leidingwater) of een bufferoplossing is het meest geschikt.
Op de werkplek, waar vaak met gevaarlijke stoffen wordt gewerkt, is er vaak een zogenaamde oogdouche. In geval van nood en bij gebrek aan bovengenoemde mogelijkheden kunnen ook andere waterige stoffen zoals limonade, bier, lauwwarme of koude thee of koffie worden gebruikt voor het spoelen. Melk daarentegen is ongeschikt, omdat het grotere brandwonden aan het oog kan veroorzaken.
Als er nog kalkdeeltjes in het oog zitten, kunnen deze het beste voorzichtig worden verwijderd met een vochtig wattenstaafje. Dit moet echter direct op het hoornvlies (het doorzichtige deel van de voorkant van het oog) worden vermeden. Tijdens de irrigatie kan, indien aanwezig, een lokaal anestheticum met kortere tussenpozen in het oog worden gedruppeld om te verlichten pijn.
Na zorgvuldige irrigatie moet de patiënt onmiddellijk naar een oogarts of in het beste geval naar een oogkliniek. Onderweg moet het oog continu worden gespoeld. Het oog wordt dan ook bij de oogarts's, met behulp van medische oplossingen.
De oogarts onderzoekt de ogen en beoordeelt de omvang van de schade. Ook eventuele resterende kalksplinters worden verwijderd. Als acute therapie worden met korte tussenpozen druppels in de ogen toegediend.
allereerst antibiotica, vitamine C druppels en cortisone worden beheerd. In het geval van ernstige brandwonden, oogdruppels worden bovendien toegediend om de leerling Vitamine C en cortisone worden vaak aanvullend voorgeschreven als tabletten of infusen.
Irrigatie wordt met bepaalde tussenpozen herhaald. De arts bepaalt ook hoe lang de therapie moet worden voortgezet. In de wetenschap worden tegenwoordig verschillende spoelmiddelen besproken vanwege hun voor- en nadelen.
Een fundamenteel probleem bij de keuze van het spoelmiddel is de vraag wat osmolariteit het zou moeten hebben in vergelijking met de traan- en kamervloeistof. Het probleem met het gebruik van normaal water is dat het minder opgeloste deeltjes bevat dan de vloeistof in het oog. Het water diffundeert naar waar er een hogere concentratie deeltjes is om het verschil in concentratie te compenseren.
Dus wanneer water wordt aangebracht op een beschadigd hoornvlies als spoelmiddel, dringt dit water door de open delen van het hoornvlies naar de diepere delen van het oog en kan het een mogelijke reeds bestaande ophoping van water (oedeem) vergroten. Dit maakt het gemakkelijker voor de bijtende chemische stof om andere delen van het binnenoog te penetreren. Dienovereenkomstig wordt tegenwoordig op veel plaatsen een hypertone (meer opgeloste delen) vloeistof gebruikt in vergelijking met de oogvloeistof. Dit voorkomt dat het water door het beschadigde hoornvlies dringt. Het is te hopen dat een stroom van water en ionen via het hoornvlies uit het oog zal worden geïnduceerd en de corrosieve ionen van de chemische stof zullen dus worden opgelost en niet dieper doordringen.
