Symptomen
De symptomen na een lagere been breuk kan in ernst variëren, afhankelijk van het type breuk. Typisch klagen getroffen personen over ernstig pijn in het geblesseerde gebied. Bovendien bijna allemaal lager been breuken gaan gepaard met beperkingen in de beweging van het been en een onvermogen om gewicht te dragen.
Een veel voorkomend symptoom van lager been breuken is ook het optreden van blauwe plekken, die wordt veroorzaakt door het scheuren van schepen in de buurt van de breuk. De breuk gaat ook gepaard met zwelling. Afhankelijk van de ernst van de breuk kan een verkeerde plaatsing van de onderbeen kan ook wijzen op een breuk.
Sensorische stoornissen in de voet worden ook vaak waargenomen bij een fractuur van de onderbeen. Een zichtbaar stuk bot dat de huid binnendringt, is een onmiskenbaar teken dat er ten minste één bot is gebroken. Zo'n open fractuur kan in vier verschillende graden worden verdeeld: Graad I - Een deel van het bot steekt van binnen naar buiten uit, met slechts een kleine hoeveelheid weefsel vernietigd en weinig bacteriële besmetting.
Graad II - De huid wordt met geweld van buiten naar binnen doorgesneden. De omliggende structuren zijn gedeeltelijk beschadigd. Aangenomen kan worden dat de wond gemiddeld met bacteriën besmet is.
Graad III - De omliggende zachte structuren zijn ernstig beschadigd.zenuwen net zoals schepen zijn betrokken, wordt het bot verbrijzeld en kan een sterke bacteriële besmetting van de wond worden aangenomen. Graad IV - 3⁄4 van de zachte structuren zijn niet langer intact, belangrijk zenuwen en vasculaire paden zijn doorgesneden, de bloed levering aan sommige weefselstructuren is niet langer verzekerd. Het gevolg van zo'n blessure is meestal een amputatie.
Pijn is duidelijk een van de absoluut belangrijkste symptomen van een onderbeen breuk, samen met zwelling of zichtbare botfragmenten. Ze komen in relatief beperkte mate voor op het onderbeen, dwz ze stralen normaal gesproken niet uit vanuit de billen en dij regio in het onderbeen, waardoor ze kunnen worden onderscheiden van een schijfprobleem. Omdat een fractuur van het onderbeen meestal gepaard gaat met ernstige zwelling en vaak - vooral bij een open fractuur - ook met een ontstekingsreactie, ervaren de meeste patiënten dit pijn niet alleen onder stress maar ook in rust.
De hevige pijn in het aangedane onderbeen zet de patiënt ertoe aan het been te ontlasten. Deze ontlastende houding kan een indicatie geven van a onderbeen fractuur of een soortgelijk letsel in het beengebied, vooral bij kleine kinderen die mogelijk nog geen pijn of een opgetreden ongeval (bijvoorbeeld een val) kunnen melden. Na de chirurgische behandeling klaagt bijna elke patiënt over pijn in het gebied van het aangedane onderbeen.
Deze worden direct na de operatie en meestal gedurende meerdere dagen behandeld met pijn- en ontstekingsremmende medicijnen zoals ibuprofen. In de loop van wond genezen en revalidatie dient deze pijn geleidelijk af te nemen, maar kan uiteraard weer optreden als de belasting wordt verhoogd. Alleen als de pijn hevig is of als er gedurende langere tijd geen verbetering is, moeten de alarmbellen rinkelen en moet de chirurg worden geïnformeerd. Overigens zijn matige pijn tijdens het trainen van het been en het stilstaan van pijnvermindering gedurende enkele dagen na de operatie op zichzelf geen alarmerende signalen.
