Drainage wordt toegepast om de afvoer van wondvocht uit het lichaam te verzekeren. De procedure kan zowel therapeutisch als preventief worden toegepast.
Wat is drainage?
Drainage is een medische methode om wondvocht af te voeren lichaamsopeningen, wonden of abcessen. Drainage, ook wel gespeld als drainage, is een medische methode om wondvocht af te voeren lichaamsopeningen, wondenof abcessen. Waaronder bloed, pus en afscheidingen. Maar ook binnengedrongen gassen kunnen met deze procedure uit het lichaam worden afgevoerd. Artsen gebruiken hiervoor zogenaamde drains. Dit zijn apparaten zoals slangen of slangen die worden gebruikt om wondvocht af te voeren. Afhankelijk van de plaats van handelen van de methode, die voornamelijk wordt gebruikt bij chirurgie, wordt onderscheid gemaakt tussen externe en interne drains. Externe drainages worden vaker gebruikt dan interne drainages. In dit geval voert de arts een drainage uit van de binnenkant van het lichaam naar de buitenkant. Om dit te bereiken gebruikt hij speciale buizen van plastic. Interne drains worden gemaakt om interne obstructies te omzeilen tijdens een chirurgische ingreep. Dit kunnen kortsluitingen (anastomosen) zijn van holle organen zoals de maag, darmen of slokdarm gebruikt om continuïteit vast te stellen.
Functie, effect en doelen
Drainage wordt gebruikt in de context van chirurgie. Bijvoorbeeld, bloedwondafscheiding of weefselvloeistof hoopt zich gewoonlijk op tijdens een chirurgische ingreep. Het lichaam kan ook zelf bepaalde hoeveelheden vocht opnemen en afbreken. Door het plaatsen van een drain kan vochtophoping in de wondholte worden voorkomen. Op deze manier wordt het genezingsproces aanzienlijk vergemakkelijkt. Artsen maken onderscheid tussen verschillende soorten drainage. Een van de meest voorkomende vormen is de Redon-drainage. Deze is vernoemd naar de Franse arts Redon en wordt meestal onderhuids gebruikt vetweefsel of een joint. Hierdoor ontstaat een zuigkracht die de wondoppervlakken naar elkaar toe trekt. Hierdoor kan de wond hechten en groeien sneller samen. Na ongeveer 48 tot 72 uur kan de Redon-drain weer worden verwijderd, wat uiteindelijk afhankelijk is van de mate van wondsecretie. Robinson-drainage is een gesloten wonddrainagesysteem. Hier vindt geen vervanging van de tas plaats. In plaats daarvan wordt de secretie afgevoerd via een afvoermondstuk. De Robinson-drainage, die intra-abdominaal wordt ingebracht, functioneert zonder afzuiging. Het dient als doeldrainage binnen het chirurgische gebied. Het voert eventuele bloedingen naar buiten af. capillair drainage is een ander type drainage. Het wordt toegepast als drainage in de buikholte of bij infecties van de weke delen. Het wordt ook gebruikt om anastomotische insufficiëntie te voorkomen. De afvoer van de secretie vindt plaats in het verband of in een stomazakje. De capillair drainage kan in het lichaam blijven totdat de secretie volledig is afgevoerd. Shirley-drainage is de term die wordt gebruikt voor een zogenaamde slurper. Deze drainage wordt voornamelijk gebruikt in de buikstreek voor abcessen. Daar voert het de secretie af onder afzuiging. Aanzuiging wordt voorkomen door middel van een klep. Een T-drainage is een drainage in de gal buis, waarvan de rubberen buis eruitziet als de letter T. De secretie wordt afgevoerd via de gal kanaal. De secretie wordt via de buikwand afgevoerd naar een speciale opvangzak. De T-drainage wordt gebruikt voor tijdelijke drainage van gal in het geval van obstructie van de afvoer veroorzaakt door zwelling van het slijmvlies na een operatie. Pancreasdrainage, die wordt gebruikt op de alvleesklier, werkt op dezelfde manier als T-drainage. Wanneer de afvoer wordt belemmerd door zwelling, voert het de agressieve afscheidingen uit de klier af. Een ander type afwatering is de thoracale drainage Met behulp van een huid incisie, de chirurg brengt het in de pleuraholte. Het kan worden bediend met een permanente zuigkracht of een eenvoudige chirurg. Voor de verschillende soorten afwatering worden verschillende materialen gebruikt. Het gebruik ervan is afhankelijk van het beoogde doel. Materialen zijn onder meer siliconen, dat geschikt is voor langdurige drainage en een goede weefselcompatibiliteit heeft, en polyvinyl chloride (PVC), dat bijna uitsluitend wordt gebruikt voor afvoeren. Andere materialen zijn onder meer gesiliconiseerde latex, latex en natuurlijk rubber. Hoewel gesiliconiseerde latex zeer geschikt is voor langdurige drainage, worden latex en natuurlijk rubber gebruikt voor drainage op korte termijn.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Er zijn zelden risico's verbonden aan het plaatsen van een externe afvoer. Deze procedure wordt bijvoorbeeld voornamelijk gebruikt om de druk van de patiënt te verlichten. In zeldzame gevallen kan echter arrosiebloeding optreden. Dergelijke schade treedt op wanneer het aangrenzende zachte weefsel wordt aangetast door het stijve uiteinde van de buis, wat mogelijk is als de buis lange tijd op zijn plaats blijft. Schade aan de bloed schepen wordt als bijzonder gevaarlijk beschouwd. Dit kan leiden tot levensbedreigende bloeding. Een ander risico bij het plaatsen van een drain is het risico op infectie. De drainage- en kathetersystemen vormen dus een entree For kiemen van verschillende soorten. De pathogenen komen binnen via de buis, waardoor ze het organisme van de patiënt binnendringen. Het is ook mogelijk voor de kiemen om de buitenwand van de buis op te stijgen. Hoe langer de patiënt moet liggen, hoe groter de kans op een infectie. In de meeste gevallen wordt een oplopende infectie na ongeveer twee dagen duidelijk. Het verwijderen van de drainage vindt echter meestal plaats na één tot drie dagen. Als een drain gedurende langere tijd in de wond blijft, neemt de adhesie van de buisuiteinden in de wond toe. Dit resulteert vaak in pijn wanneer de slang wordt verwijderd.
