Symptomen Klachten
Letsels (trauma), repetitieve microtrauma's, instabiliteit in de kniegewrichtspieronbalans in de knie en ontsteking van het synoviale membraan (synovitis) veroorzaken zwelling en verdikking van de plica. (vouw van het slijmvlies). Herhaalde beknellingen met ontsteking en fibrotische hermodellering resulteren in een zichzelf in stand houdend proces dat gepaard gaat met recidiverend pijn, gewrichtseffusie, bewegingsbeperkingen, gewrichtsklikken en gewrichtsblokkering.
Bij plank syndroom pijn is van binnen gelokaliseerd en is belastingsafhankelijk. Soms zijn er blokkades tussen de binnenrand van de knieschijf en het onderste deel van het dijbeen (femurcondyl) tijdens de stretching beweging. Vaak wordt een wrijvende of knappende beweging gevoeld aan de binnenkant van de patellaire rand.
Het steeds meer bindweefsel verbouwd (fibrosed) plica mediopatellaris wordt vaak gepalpeerd als een pijnlijke streng. Soms is er tijdens het buigen van het gewricht een kraken van het gewricht in een bepaalde positie. Afhankelijk van hoe ernstig de plank syndroom reeds gevorderd is, wordt ook onderscheid gemaakt tussen de klachten die erdoor worden geactiveerd.
Aan het begin van de ziekte is er meestal lastafhankelijk pijn in het gebied van de knie. Bewegingen veroorzaken vaak klachten die vooral erg belastend zijn voor de knie en spieren. Bewegingen zoals traplopen, fietsen of jogging moet hier worden vermeld.Zwemmen, aan de andere kant, wordt beschouwd als een zachte manier van bewegen.
Naast sportactiviteiten, langdurig staan en ongelijke belasting van de kniegewricht worden beschreven als verergerende symptomen. Bij het begin van de ziekte moeten deze bewegingen lange tijd worden uitgevoerd voordat de patiënt klaagt over symptomen. Dit zijn meestal pijnen die in de knie ontstaan.
De pijn wordt vaak omschreven als trekken of bijten. Het kan ook dwalen en kan dan van binnenuit de knie verder naar boven worden gelokaliseerd. De pijn wordt vaak getriggerd tijdens de eigenlijke beweging, duurt zolang de beweging wordt uitgevoerd en neemt vervolgens af zodra de knie terugkeert naar een rustpositie.
De pijn kan dus worden uitgelokt door beweging, maar alleen als de spanning intens is, wordt deze meestal aan het begin van de ziekte geactiveerd. Naarmate de ziekte vordert en de mate van ontsteking toeneemt, wordt een instroom van ontstekingsvloeistof in de kniegewricht kan gebeuren. Dit kan dan leiden tot zwelling in de knie, wat weer leidt tot een vermindering van de ruimte in het gewricht.
De beklemming leidt weer tot spanningspijnen, die de patiënt naast de symptomen kan ervaren plank syndroom. De zwelling in het kniegewricht kan er ook voor zorgen dat de knie niet meer op de gebruikelijke manier kan worden gebogen of gestrekt, de knieschijf kan bij ernstige zwelling van de knie af bewegen, door de effusie worden opgeheven, en daardoor duidelijk voelbaar worden. Soms kunnen er ook tekenen zijn van een zogenaamde "dansende patella".
Dit is een knieschijf opgeheven door vloeistof, wat lijkt drijven boven het kniegewricht en kan met lichte veerkracht opzij worden geduwd door lichte druk uit te oefenen. Als een planksyndroom lange tijd aanhoudt en niet is behandeld, worden de ontstekingsreacties van het lichaam intenser. Waar aanvankelijk alleen zware belasting tot de klachten in de knie leidde, kunnen nu zelfs relatief lichte bewegingen de klachten veroorzaken.
De reden hiervoor is dat de ontsteking in de knie gewricht kan niet meer worden genezen en verminderd door te rusten, een bepaalde restontsteking blijft altijd in de knie, ook als er op dat moment geen zware belasting op de knie wordt gelegd. De symptomen nemen ook toe in intensiteit. De pijn die in het kniegewricht optreedt, wordt bijvoorbeeld beschreven als veel meer bijten en trekken dan bij een beginnend planksyndroom.
Effusies kunnen ook eerder optreden en sneller opbouwen. Een roodheid is vrij zelden te zien bij een uitgesproken planksyndroom. Naast de pijn en de bewegingsbeperking, beschrijven de getroffenen ook herhaaldelijk een hoorbaar krakend geluid dat optreedt bij het strekken been wordt in een gebogen positie gebracht of vice versa.
De oorzaak is waarschijnlijk een plotselinge, schokkerige daling van de condylussen in het kniegewricht. Dit is ook een teken van beginnende instabiliteit in het kniegewricht. Overeenkomstige pijn veroorzaakt door een beginnend maar ook gevorderd planksyndroom zorgt er ook voor dat patiënten een verlichtende houding aannemen tijdens normale bewegingen in het kniegewricht om de bijbehorende pijn te verminderen.
Deze ontlastende houding leidt onvermijdelijk ook tot een verkeerde belasting van het kniegewricht. De knie wordt niet meer op de gebruikelijke manier belast. Acuut leidt een onjuiste belasting tot verdere pijn, die de patiënt bovendien ervaart.
Op de lange termijn leiden dergelijke onjuiste belastingen echter tot artrose van het boven- en onderlichaam been, maar ook van het bekken. In de regel wordt de therapie echter gestart wanneer het shelf-syndroom vordert. Als een planksyndroom erg uitgesproken is of zich al lange tijd ontwikkelt, kan pijn in rust ook optreden zonder dat een overeenkomstige beweging wordt uitgeoefend.
Uiterlijk op dit punt dienen alle patiënten hun arts te raadplegen, omdat het niet behandelen van hen tot een toenemend bewegingsverlies zou leiden. De gevangen plica kan meestal weer worden gemobiliseerd met de juiste beweging, waardoor de pijnpiek dienovereenkomstig wordt verminderd. Soms kan het echter ook gebeuren dat deze beknelling niet door beweging kan worden losgelaten en blijft.
In rust of tijdens beweging leidt dit tot hevige tot zeer hevige pijn. Patiënten proberen meestal de meest draaglijke houding voor zichzelf te vinden door de minste beweging in het kniegewricht te maken, en worden meestal geplaagd door hevige pijn. Zelfs bij dit relatief zeldzame beloop van een planksyndroom is snelle actie vereist om onherstelbare schade aan het kniegewricht te voorkomen.
