Gebarsten handen

Gebarsten en droge handen zijn een veelvoorkomend probleem, vooral bij lage temperaturen wanneer de huid wordt belast door koude en droge verwarmingslucht. De huid wordt broos en schilferig, en veelvuldig handen wassen of contact met chemicaliën verergert deze symptomen nog meer. Opgemerkt moet worden dat gebarsten handen niet alleen een cosmetisch probleem zijn, maar ook een volksgezondheid risico.

Door de natuurlijke zuurmantel van de huid te beschadigen, wordt de huid minder beschermd tegen omgevingsinvloeden en wordt ze gevoeliger voor ontstekingen en allergieën. Om deze reden moeten schrale handen serieus worden genomen en met de juiste zorg worden behandeld. Beschermende maatregelen, zoals het dragen van handschoenen bij contact met reinigingsmiddelen of andere chemicaliën, moeten in acht worden genomen om huidproblemen te verlichten of zelfs te voorkomen.

In sommige gevallen kunnen schrale en ruwe handen een symptoom zijn van een huidaandoening, allergie of ziekten zoals suikerziekte mellitus. In deze gevallen moet de oorzaak van de problemen worden achterhaald en moet de onderliggende ziekte dienovereenkomstig worden behandeld. Verschillende oorzaken kunnen leiden tot functieverlies van de zogenaamde zuurmantel van de huid.

Dit wordt meestal geproduceerd door talgklippen, die zich over de hele huid bevinden en is samengesteld uit een speciaal water-vetmengsel dat vocht in de huid houdt en beschermt tegen schadelijke invloeden van buitenaf. Een gebrek aan vet en vocht leidt tot functieverlies van deze beschermende huidbarrière. Dan worden de handen gebarsten en droog.

Structuur en functie van de huid

De huid is het grootste orgaan van het menselijk organisme en vervult een groot aantal functies. Deze omvatten vitale functies zoals het lichaam beschermen tegen ziekteverwekkers, kou of hitte en tegen uitdroging. Zintuiglijke gewaarwordingen zoals de perceptie van pijn, aanraking, trillingen, temperatuur of tastgevoel worden ook waargenomen via de huid.

Op de handen en vooral op de vingertoppen is de waarneming van deze gewaarwordingen bijzonder goed ontwikkeld, en deze gewaarwordingen worden verstoord door gebarsten handen en beschadiging van de huid. Ook het water en de warmte evenwicht (bijv. zweten bij verhoogde lichaamstemperatuur) wordt gereguleerd door de huid. Om al deze functies te kunnen vervullen, is de huid opgebouwd uit drie lagen weefsel.

Aan de buitenkant bevindt zich de epidermis, gevolgd door de dermis en de subcutis. De bovenste huidlaag bestaat voornamelijk uit hoorncellen, de zogenaamde keratinocyten, die een beschermlaag vormen tegen vochtverlies en ziekteverwekkers. De dermis is veel dikker en robuuster en bevat zenuwen, huidklieren, bloed en weefselvocht schepen en veel drukreceptoren voor de tastzin. De onderhuid bestaat voornamelijk uit vetweefsel, die fungeert als energieopslag en bescherming tegen kou.