Rekremming van de vingers is wanneer de vingers niet meer goed kunnen worden gestrekt. Bovendien ervaren getroffen personen vaak pijn.
Wat is extensorremming van de vingers?
Medische professionals verwijzen ook naar extensie-inhibitie. Hiermee wordt een bewegingsbeperking bedoeld. Artsen noemen een extensie-inhibitie ook een extensie-inhibitie. Dit verwijst naar een bewegingsbeperking. Het treedt op wanneer een gewricht niet langer correct en zonder kan worden verlengd pijn - in dit geval zijn het de vingers die niet meer kunnen worden uitgestrekt. Er wordt onderscheid gemaakt tussen actieve en passieve extensie-inhibitie. Actieve rekinhibitie is wanneer de aangedane persoon het gewricht niet langer kan strekken met behulp van zijn spieren, maar passief stretching is mogelijk. Als het een passieve extensie-inhibitie is, kan zelfs de onderzoekende arts de extensie niet meer uitrekken vinger volledig gewricht. De mate van remming van extensie wordt van persoon tot persoon anders gevoeld. In de meeste gevallen wordt extensie-remming geassocieerd met pijn Het kan echter ook pijnloos verlopen. De patiënt kan de getroffene niet meenemen vinger uit een gebogen positie. Alleen door extern uitstel kan een positiewijziging worden bereikt.
Oorzaken
Bij de meeste patiënten zijn twee oorzaken verantwoordelijk voor de remming van vinger uitbreiding. De eerste oorzaak wordt beschouwd als de zogenaamde klikvinger, die ook bekend staat als flexorpeesontsteking of triggervinger. Een ontsteking in de pees schede is verantwoordelijk voor de remming van de extensie van de aangedane vingers. De ontsteking komt voor in de duim of in de holle hand. Het wordt door pijn merkbaar wanneer de getroffen persoon de vinger wil uitstrekken. De oorzaak van de rekremming is een verdikking van de pees schede en buigschede. Onder de vingers gaat de buigpees over in de pees schede in de handpalm. Als ontsteking vindt plaats op het overgangspunt tussen de peesmantel en flexor pezen, dit resulteert in een vernauwing van het instappunt. Als de buigpees dikker wordt, is er niet langer voldoende ruimte voor de peesmantel, waardoor deze bekneld raakt. Dit leidt op zijn beurt tot een blokkering van de stretching werkwijze. De tweede oorzaak van rekremming is de ziekte van Dupuytren. Dit is een goedaardige ziekte van de bindweefsel aan de binnenkant van de hand. Het is ook bekend als de contractuur van Dupuytren en behoort tot de groep van fibromatosen. De ziekte van Dupuytren treft vooral de pink en de ringvinger. In principe kan de ziekte zich echter aan elke vinger manifesteren. Knoopachtige verhardingen komen voor in de bindweefsel Deze zijn verantwoordelijk voor de remming van de extensie van de aangedane vingers. Dit resulteert in een onnatuurlijke gebogen positie van de vinger, waarbij een nadering van het binnenoppervlak van de hand plaatsvindt. De aangedane vinger kan niet worden uitgestrekt en heeft ook niet voldoende sterkte.
Ziekten met dit symptoom
- Bijtende vinger
- Jicht
- De ziekte van Dupuytren
- artrose
- tendinitis
- reumatiek
Diagnose en verloop
De diagnose kan rekremming zijn, meestal al door een fysiek onderzoek van de behandelende arts. De typische symptomen worden dus als duidelijk herkenbaar beschouwd. Echter, MRI (MRI) kan soms nodig zijn om een duidelijker beeld te krijgen van de pees- en flexorhulzen. De ziekte van Dupuytren wordt meestal herkend door een plotselinge klik van de aangedane vinger. Dit vereist echter een zekere mate van stretching of buigen. Tijdens een palpatieonderzoek detecteert de arts nodulaire veranderingen die verband houden met de ziekte van Dupuytren. Bij het onderzoek spelen ook de verschillende stadia van de ziekte een belangrijke rol. Er zijn dus in totaal vijf fasen. In stadium 1 is de ziekte van Dupuytren nauwelijks herkenbaar, aangezien de patiënt nog volledige bewegingsvrijheid heeft. Knobbeltjes kunnen in dit stadium echter al worden gepalpeerd. In de verdere stadia wordt de rekremming onderverdeeld in ernstgraden. Er is dus een classificatie van 1 tot 5 graden in stadium 1 tot 135 graden in het laatste stadium van de ziekte. Dit is de mate van rekafwijking ten opzichte van normaal. Bovendien, in het verdere verloop van de ziekte van Dupuytren, huid plooien worden gevormd door vingerflexie. Als de rekinhibitie op de vingers op tijd en gepast wordt gediagnosticeerd therapie plaatsvindt, kan de pijn effectief worden verlicht. Bovendien kan de patiënt zijn vingers weer beter bewegen.
Complicaties
Complicaties van extensorremming van de vingers met en zelfs zonder behandeling zijn niet ongewoon. EEN fysiek onderzoek door een huisarts is voldoende om de juiste behandeling te kiezen, aangezien de symptomen van remming van de vingerstrek duidelijk zijn. Getroffen patiënten ervaren deze remming heel vaak als een geweldige schokken, omdat ze hun vingers niet meer kunnen bewegen zoals ze gewend zijn. Verdere complicaties zijn niet te verwachten bij remming van de extensie van de vingers. In zeldzame gevallen komt het voor dat de remming in het begin mild is en daarna verergert. Dit is een uitzonderlijk geval. In het geval van een bijtende vinger, is het noodzakelijk om te kiezen tussen een chirurgische en niet-chirurgische methode. Bij een operatie moet de arts de patiënt informeren over mogelijke complicaties die tijdens de operaties kunnen optreden. Als de remming van de patiënt niet zo sterk is, zal de arts afzien van een operatie, omdat dit ook de kans op veel complicaties verkleint. Dagelijkse massages en bepaalde preparaten met cortisone worden gebruikt. In dit geval mogen alleen experts de massages uitvoeren. De kans dat er tijdens het strekken iets uit de kom komt, is nog te groot. Tegenwoordig zijn er in de praktijk niet veel complicaties over deze behandelmethoden bekend, hoewel ze in theorie bestaan.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Als de vingers niet kunnen worden uitgerekt, moet in de regel in elk geval een arts worden geraadpleegd. Dit symptoom kan een ernstige ziekte of verwonding zijn die absoluut medische aandacht vereist en in de meeste gevallen niet vanzelf verdwijnt. Er moet een spoedarts worden gebeld als de remming van het uitrekken van de vingers direct na een ongeval is opgetreden of als het symptoom gepaard gaat met hevige pijn. Bovendien mag de patiënt niet innemen pijnstillers voor een langere periode. Als de betrokkene niet zeker is van de oorzaken van de extensorremming van de vingers, kan in de eerste plaats ook het ziekenhuis of een huisarts worden geraadpleegd. Bij exacte kennis kan de specialist ook direct geraadpleegd worden voor behandeling. Een behandeling met uitsluitend zelfhulpmiddelen wordt niet aanbevolen bij rekremming van de vingers. In de meeste gevallen is een goede behandeling van het symptoom mogelijk.
Behandeling en therapie
Behandeling van extensorremming van de vingers kan conservatief of chirurgisch zijn. Als een operatie niet nodig is, wordt een consistente verlichting van de aangedane vingers uitgevoerd. De patiënt mag dus geen handmatige activiteiten uitvoeren of met schoppen werken. Omdat remming van de extensie veroorzaakt water retentie in de buigpeesmantels, massages worden elke dag uitgevoerd, beginnend bij de vingertoppen en strekkend tot in de handpalm. Het is ook handig om de aangedane vinger met een andere vinger te overstrekken. Om de ontsteking te bestrijden, krijgt de patiënt preparaten die een ontstekingsremmend effect hebben. Als deze onvoldoende effect hebben, is er de mogelijkheid om te injecteren cortisone in de buurt van de buigpeesmantel. Deze behandeling maatregelen zijn succesvol bij ongeveer 60 tot 70 procent van alle patiënten. Als er een operatie moet worden uitgevoerd, verwijdt de chirurg de buigpeesmantel met een incisie. Een operatie wordt meestal uitgevoerd als de patiënt al maanden aan de symptomen lijdt en conservatief is therapie is niet succesvol geweest. Als de ziekte van Dupuytren aanwezig is, verwijdert de chirurg de bindweefsel knobbeltjes of vermindert ze door bestraling.
Vooruitzichten en prognose
Met extensorremming van de vingers ervaart de patiënt extreem ernstige beperkingen in het dagelijks leven. In de regel kunnen gewone activiteiten niet meer worden uitgevoerd of gaan ze gepaard met extreem hevige pijn. De kwaliteit van leven van de patiënt wordt verminderd door remming van de extensor van de vingers. Het verdere verloop en de behandeling van de ziekte zijn sterk afhankelijk van de oorzaak. Als de extensorremming voornamelijk optreedt na lichamelijk of zwaar werk, moet dit werk worden beperkt. In de meeste gevallen verdwijnen de symptomen weer, zelfs zonder medische behandeling, in sommige gevallen zijn chirurgische ingrepen of massages nodig om de symptomen te elimineren. Evenzo worden medicijnen gebruikt om, indien nodig, ontstekingen te voorkomen of te bestrijden. Dit kan verdere complicaties en ongemak voorkomen. Medicijnen die cortisone worden ook gebruikt. Het kan nodig zijn om de behandeling na een bepaalde tijd te herhalen als de symptomen terugkeren. Zelfs na de behandeling dient de patiënt zware inspanning en inspanning te vermijden. De levensverwachting wordt niet beïnvloed door de remming van de rekbaarheid van de vingers. Als er door de beperkingen psychische klachten zijn, kunnen deze worden behandeld door een psycholoog.
het voorkomen
De beste preventieve maatregel tegen extensorremming wordt beschouwd als het vermijden van overmatige vingerbelasting. Aan de andere kant is het veel moeilijker om de ziekte van Dupuytren te voorkomen. De exacte oorzaken van de ziekte zijn dus nog onbekend.
Wat u zelf kunt doen
In het dagelijks leven wordt de remming van de rek van de vingers niet noodzakelijk als beperkend ervaren. Hierbij moet worden opgemerkt dat er cursussen zijn met of zonder pijn. Grijpen, aanraken, voelen kan ook goed lukken met een licht gekantelde verkeerde plaatsing van individuele vingers. Daarom mag de getroffen persoon niet toestaan dat zijn of haar bewegingen op enigerlei wijze worden geremd. Integendeel, een gedrag om de hand te beschermen kost alleen maar meer kwaliteit van leven, maar brengt in feite geen genezing of verlichting met zich mee. Wat kan worden geadviseerd voor zelfhulp zijn zowel regelmatige handmassages als ergotherapeutische massages maatregelen Het is raadzaam vingergymnastiek, grijpoefeningen en los handen schudden uit te voeren. Er moet echter strikt op worden gelet dat de pijngrenzen tijdens de oefeningen niet worden overschreden. Kneipp-baden voor de armen en handen kunnen ook voor verbetering zorgen. Pas naarmate de ziekte voortschrijdt, is het waarschijnlijk dat de functionaliteit van de hand wordt verstoord. De patiënt merkt dit uiterlijk wanneer voorwerpen niet meer goed kunnen worden vastgegrepen. Dan, maar natuurlijk ook als pijn als begeleidend symptoom optreedt, dient direct professionele hulp te worden ingeroepen. De huisarts kan snel beginnen maatregelen voor behandeling.
