Het superieure mesenteriale ganglion deel van de zonnevlecht en bevindt zich op het mesenterica superior slagader in het midden van de buik. Hieruit ontstaan zenuwvezels ganglion innerveren primair de alvleesklier, delen van de dikke darmEn dunne darm.
Wat is mesenteriaal superieur ganglion?
De prevertebrale ganglia in de buik omvatten de mesenteriale ganglion superius. Het wordt geassocieerd met de zonnevlecht of zonnevlecht. Deze plexus is een verzamelpunt voor parasympathische vezels uit de nervus vagus en sympathische vezels van de grotere viscerale zenuw (splanchnische zenuw major) en de mindere viscerale zenuw (splanchnische zenuw minor). De zonnevlecht ligt achter de maag en brengt zenuwcellen samen die de spijsvertering reguleren. Op zichzelf behoort het mesenteriale oppervlakkige ganglion tot het sympathische zenuwstelsel en is als zodanig primair betrokken bij effecten die stimulerend en prestatieverhogend zijn voor het organisme. De medische wetenschap noemt dit proces ook wel ergotropie.
Anatomie en structuur
Zenuwbanen die het ganglion binnenkomen (preganglionische cellen) vormen een knooppunt en geven hun neuronale gegevens door aan andere neuronen (postganglionische neuronen). Het postganglion zenuwen van de superieure mesenteriale ganglion vormen de superieure mesenteriale plexus. Het maakt deel uit van een superieure zenuwplexus. Dit is de zonnevlecht, die ook bestaat uit vezels van het coeliacale ganglion en vezels van de aorticorenale ganglia. De plexus mesenterica superior loopt langs het mesenterica superior slagader. De bloed vaartuig levert de stijgende, transversale en dalende dikke darm alsmede de twaalfvingerige darm, pancreas en dunne darm Samen met het superieure mesenteriale slagader, de superieure mesenteriale plexus strekt zich uit naar lagere delen van het lichaam en bereikt uiteindelijk de alvleesklier, dunne darm en onderdeel van de dikke darm Sommige vezels die door het superieure mesenteriale ganglion gaan, bereiken het bijniermerg zonder hun informatie eerst over te dragen aan andere cellen. Het bijniermerg vormt een sympathisch paraganglion en produceert epinefrine en noradrenaline.
Functie en taken
De mesenteriale ganglion superius bevat zenuwcel lichamen (somata) waarvan de signalen significant zijn voor de functie van het spijsverteringsstelsel. Om deze reden is het zenuwcel knoop behoort tot het autonome of vegetatieve zenuwstelsel: mensen kunnen het niet direct naar believen beheersen. In plaats daarvan komt regelgeving voort uit delen van de hersenen die relatief oud zijn in de ontwikkelingsgeschiedenis. Ondanks zijn sterk geautomatiseerde functies is de schakeling in het randapparaat zenuwstelsel is niet primitief maar erg complex. Het mesenteriale superieure ganglion is slechts één van de vele circuits in de loop van de splanchnische major en splanchnic minor zenuwen Binnen het ganglion vindt het schakelen van neuronen plaats met behulp van neurotransmitters; acetylcholine vertegenwoordigt de belangrijkste van hen in het autonome zenuwstelsel. De geschakelde vezels van de mesenteriale ganglion superius hebben drie hoofddoelen: de alvleesklier, de dunne darm en delen van de dikke darm. De alvleesklier of alvleesklier is niet alleen betrokken bij de spijsvertering door te produceren enzymen in zijn exocriene deel dat klieven koolhydraten, eiwitten en vetten; de klier vervult ook hormonale functies. De endocriene alvleesklier bevat gespecialiseerde cellen, die elk verschillend synthetiseren hormonen: Insuline, glucagon, somatostatinepancreaspolypeptide en ghreline. Wanneer op de juiste manier gestimuleerd, scheidt de alvleesklier deze af hormonen direct in de bloed Op de dunne darm heeft sympathische activering een remmend effect; darmbewegingen en secretie van secreties worden verminderd. Omgekeerd zorgt parasympathische activering door andere zenuwvezels voor een spijsverteringseffect. Dit voorbeeld illustreert hoe de twee subsystemen van het autonome zenuwstelsel als tegenhangers fungeren. De mesenteriale ganglion superius innerveren ook de karteldarm tot aan de linker colonbuiging. Hier het spijsverteringssysteem extracten water en elektrolyten van het verteerde voedselpulp. Bovendien leveren sommige zenuwvezels van de mesenteriale ganglion superius delen van de baarmoeder bij vrouwen.
Ziekten
Ganglionblokkers, die ooit op grote schaal als medicatie werden gebruikt, worden nu zelden gebruikt: De drugs hebben een zeer niet-specifiek effect op het autonome zenuwstelsel en veroorzaken naast hun hoofdeffect tal van bijwerkingen. Ganglionblokkers (ook: ganglioplegie) verminderen de overdracht van zenuwsignalen in de ganglia van het menselijk lichaam of, in voorkomend geval dosis, stop het volledig. Organen die afhankelijk zijn van informatie uit deze zenuwganglia krijgen op deze manier geen of slechts zwakke prikkels en verminderen ook hun activiteit. Een ganglionblokker die nog steeds in de geneeskunde wordt gebruikt, is fenobarbital artsen gebruiken het gedeeltelijk om te behandelen epilepsie om de ontwikkeling van aanvallen te voorkomen. Als gevolg van een verminderde signalering in de ganglia, heeft het medicijn over het algemeen een kalmerend effect en kan bijwerkingen veroorzaken zoals ataxie, seksuele disfunctie, slaperigheid, duizeligheid, 피로, hoofdpijn en coördinatie moeilijkheden. Psychische symptomen zijn ook mogelijk na inname fenobarbital Niet elke vorm van epilepsie reageert op dit middel, en individuele oorzaken hebben ook invloed op de effectiviteit ervan. Het "waarheidsserum" amobarbital is ook een voorbeeld van een ganglionblokker. Het wordt gebruikt in gerechtelijke procedures om individuen tijdens het verhoor de waarheid te laten vertellen. Zowel de betrouwbaarheid en de ethische basis voor het gebruik ervan zijn zeer controversieel. amobarbital is een barbituraat en wordt tegenwoordig zelden gebruikt als kalmerend of slaaphulp. Lichamelijke afhankelijkheid van ganglionblokkers is tot op zekere hoogte mogelijk; bovendien fatale bijwerkingen zoals hartstilstand kan optreden bij overdosering. Of het medisch gebruik van een ganglionblokker gunstig is of dat de risico's opwegen tegen de voordelen, hangt af van het individuele geval.
