Staphylococcus capitis behoren tot de bovengeschikte bacteriegroep van kokken en koloniseren de mens huid en slijmvliezen van de neus- als een gemeenschap. Neem voor gezonde mensen contact op met Staphylococcus capitis is niet tragisch. Immuungecompromitteerde patiënten kunnen echter vergiftigingsverschijnselen krijgen en zelfs endocarditis vanwege het contract van de bacteriën naar de binnenkant van het lichaam.
Wat zijn stafylokokken-capitis?
Staphylococcus is een bolvorm bacteriën met grampositieve eigenschappen. Staphylococcus is een informele term. De wetenschappelijke algemeen naam is Staphylococcus. Sommige stafylokokken bezitten het vermogen om vrije coagulase te produceren. Hierbij wordt binnen de soort onderscheid gemaakt tussen coagulase-positief en coagulase-negatief stafylokokken Staphylococcus capitis is een soort binnen het geslacht van coagulase-positief stafylokokken. Hoewel bacteriën van de soort Staphylococcus capitis zijn een natuurlijk element van de mens huid flora, kunnen ze gevaarlijk zijn voor immuungecompromitteerde patiënten. Dit geldt vooral wanneer de bacteriën het lichaam binnendringen. In de context van huid flora worden de bacteriën commensalen genoemd en zijn niet schadelijk voor mensen omdat ze zich niet parasitair voeden met stoffen die mensen zelf nodig hebben om te overleven. In de context van immuundeficiënte patiënten is die er daarentegen niet meer praten van een gemeenschappelijke relatie, maar eerder van pathologische kenmerken. Bacteriën van de soort Staphylococcus capitis kunnen dus heel goed in verband worden gebracht met de ziektewaarde voor mensen, ook al koloniseren ze fysiologisch de huid van gezonde individuen zonder ziektewaarde. Alle stafylokokken behoren tot de hogere groep kokken.
Voorkomen, verspreiding en kenmerken
Bacteriën van de soort Staphylococcus capitis leven bij voorkeur op de huid en in de slijmvliezen van mensen of andere warmbloedige dieren. Warmbloedige organismen vormen voor hen een bijzonder geschikte omgeving groeien, aangezien de optimale temperatuur voor bacteriën om zich te vermenigvuldigen tussen de 30 en 37 graden Celsius ligt. Op de huid worden ze door de mens verdragen immuunsysteem omdat ze zich onopvallend gedragen. De bacteriën zijn geen staafvormige bacteriën, maar bolvormige cellen met een diameter tussen 0.5 en 1.5 µm. Stafylokokken zijn afzonderlijk, in paren of in druifachtige trossen gerangschikt en kunnen niet actief bewegen. Alle stafylokokken groeien facultatief anaëroob. Dat wil zeggen, ze kunnen zelfs zonder zuurstof Hun metabolisme functioneert echter ook wanneer zuurstof aanwezig is in hun omgeving. Naast de huid en slijmvliezen van warmbloedige dieren koloniseren de bacteriën ook de omgeving en worden zo bijvoorbeeld in de lucht aangetroffen in water of in voedsel. Hun energiemetabolisme is meestal oxidatief en wordt fermentatief genoemd. In deze context zetten ze organische stoffen enzymatisch om. In plaats van oxidase bezitten ze catalase: een enzym dat wordt omgezet waterstof peroxide tot zuurstof en water voor energieproductie. De bacteriën vormen geen sporen en zijn er niet mee uitgerust capsules In de meeste gevallen vindt overdracht van de ene persoon naar de andere plaats via een uitstrijkje. Dit betekent dat huidcontact het doorslaggevende moment is. Niet alleen huidcontact met besmette personen, maar ook contact met besmette voorwerpen kan de bacteriën in het lichaam brengen, vooral in verband met voedsel. Omdat de bacteriën verschillende delen van de huid gezamenlijk koloniseren, kan ook zelfinfectie plaatsvinden. Een individu kan bijvoorbeeld de micro-organismen van de ene gekoloniseerde huidplaats naar andere gebieden dragen, waardoor kolonisatie van het inwendige van het lichaam wordt bevorderd. Gewoonlijk worden de bacteriën in het lichaam niet verdragen door de immuunsysteem en kan zich niet verder verspreiden. Bij mensen met een zwakke immuunsysteemkan het contract naar het inwendige van het lichaam optreden zonder een afweerreactie van het immuunsysteem en veroorzaakt in deze context pathologische klinische symptomen.
Ziekten en kwalen
Zolang stafylokokken buiten het menselijk lichaam verblijven, vertonen ze geen effect op mensen. Pathologische verschijnselen doen zich pas voor als de bacteriën door een uitstrijkje of zelfinfectie in het lichaam worden gebracht. Bij gezonde mensen gaat het immuunsysteem een dergelijke gebeurtenis tegen. Infecties met stafylokokken behoren echter tot de mogelijkheden, vooral bij mensen met een verzwakt immuunsysteem. Soms wordt de soort Staphylococcus captis de ziekenhuiskiem genoemd, omdat naar schatting 90 procent van het ziekenhuispersoneel besmet is met de bacterie. Infecties manifesteren zich bij immuundeficiënte patiënten, vooral bij vergiftiging. De bacteriën scheiden enterotoxinen als metabolieten uit in het omringende substraat. Deze gifstoffen zijn eiwitachtige structuren die bepaalde vergiftigingsverschijnselen kunnen veroorzaken. Enterotoxinen veroorzaken voornamelijk braken boven een bepaald dosis De enterotoxinen werken in de buikorganen op sympathische vezels in de hersenen die zijn verbonden met de braken centrum. Bovendien tasten de gifstoffen de nieren aan, lever, longen en maagdarmkanaal. In de vroege fase van infectie veroorzaken de enterotoxinen verhoogde speekselvloed, wat hiermee gepaard gaat misselijkheidkokhalzen, en diarree in aanvulling op braken In bijzonder ernstige, hoewel zeldzame gevallen, schokken of slijm en bloed in de ontlasting en braaksel resultaat. In sommige gevallen treedt hypokaliëmische spierverlamming op in de late fase. Patiënten hebben vaak een ondergemiddelde lichaamstemperatuur. Fever wordt zelden waargenomen. In aanvulling op, endocarditis kan optreden in verband met infectie. Dit is een ontsteking van de binnenbekleding van de hart- dat vaak gepaard gaat met symptomen van valvulair of ischemisch hartfalen en veroorzaakt bovendien soms nierbeschadiging.