Samengevat
Speekselstenen zijn vrij zeldzaam in vergelijking met nier en galstenen. Ze komen voor wanneer speeksel is verdikt door onvoldoende vloeistofopname of wanneer kristallisatiekernen zijn gevormd die niet worden uitgespoeld en geleidelijk in omvang toenemen. De diagnose wordt gesteld door palpatie, röntgenstraal or ultrageluid.
In het beste geval bestaat de therapie uit masseren of verpletteren ultrageluid. In het geval van zeer grote stenen of een ongunstige locatie, is chirurgische verwijdering van de klier de voorkeursmethode. De prognose is goed, net als de overige speekselklieren voldoende produceren speeksel.
