Psychologie is de wetenschap van menselijke ervaring en gedrag en menselijke ontwikkeling. Een deelgebied van de toegepaste psychologie is de klinische psychologie, die zich bezighoudt met de studie en behandeling van psychische stoornissen.
Wat is psychologie?
Een deelgebied van toegepaste psychologie is klinische psychologie, die zich bezighoudt met de studie en therapie van psychische stoornissen. Basisgebieden van de psychologie omvatten algemene psychologie, die algemeen toepasbare theorieën biedt over onderwerpen zoals leren, emoties en cognities; biologische psychologie, die zich bezighoudt met processen in de hersenen en hun effecten; persoonlijkheidspsychologie, die persoonlijkheidskenmerken onderzoekt; ontwikkelingspsychologie, die de ontwikkeling van een persoon onderzoekt van opvatting tot de dood; en sociale psychologie, die zich onder meer richt op communicatie, interpersoonlijke aantrekkingskracht en groepsprocessen. Belangrijke gebieden van toegepaste psychologie zijn klinische psychologie, industriële en organisatiepsychologie en onderwijspsychologie. Daarnaast is er psychologische methodologie, die zich bezighoudt met methoden van empirisch onderzoek, de diagnose van psychische stoornissen en de evaluatie van psychologische interventies.
Behandelingen en therapieën
Klinische psychologie houdt zich bezig met het cognitieve, emotionele, biologische en sociale bases van psychische stoornissen en met de diagnose, behandeling en revalidatie van geestesziekte Een deelgebied van de klinische psychologie dat steeds belangrijker wordt, is de gedragsgeneeskunde, ook wel psychosomatiek Gedragsgeneeskunde bestudeert de psychologische factoren die een rol spelen bij de ontwikkeling, instandhouding en beheersing van lichamelijke ziekten. In de toegepaste psychologie, naast de klinische psychologie, volksgezondheid de psychologie is ingeburgerd en houdt zich bezig met het voorkomen van psychische stoornissen en het bevorderen van de gezondheid. Belangrijke aandoeningen waarmee de klinische psychologie te maken heeft, zijn Depressie, Angst stoornissen, obsessief-compulsieve stoornissen, eetstoornissen, posttraumatisch spanning stoornis en schizofrenie Psychische stoornissen zijn een van de meest voorkomende oorzaken van langdurige arbeidsongeschiktheid in Duitsland en worden daarom steeds meer gezien als een belangrijk maatschappelijk probleem. Het risico om te lijden aan een geestesziekte in de loop van iemands leven is ongeveer 50%. De prevalentie van psychische stoornissen lijkt toe te nemen, maar dit kan ook te wijten zijn aan het feit dat de samenleving zich nu meer bewust is van dit soort stoornissen en dat psychotherapieën ook meer sociale acceptatie krijgen. Belangrijke therapeutische methoden in de klinische psychologie zijn gedragstherapie, gemoedelijk psychotherapie en dieptepsychologie gebaseerde psychotherapie. Behandelingen met deze drie vormen van therapie en - met beperkingen - valt de psychoanalyse onder volksgezondheid verzekering. Daarnaast zijn er een aantal andere therapeutische methoden zoals systemische therapie, Gestalttherapie, hypnotherapie, en muziek therapie, die echter door de patiënten zelf moeten worden gefinancierd - voor zover ze worden uitgevoerd in privépraktijken en niet in een klinische setting.
Diagnose- en onderzoeksmethoden
Klinische psychologie gebruikt de wereld Gezondheid Organisatie (WHO) ICD-10 en de DSM voor het diagnosticeren en classificeren van psychische stoornissen. De ICD-10 (International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems) is het belangrijkste wereldwijd erkende classificatiesysteem in de geneeskunde. Hoofdstuk V classificeert mentale en gedragsstoornissen De DSM (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) is het classificatiesysteem van de American Psychiatric Association (APA). De huidige editie is de DSM-V, die in mei 2013 werd gepubliceerd, maar alleen de DSM-IV-TR uit 2000 is momenteel verkrijgbaar in Duitsland. De DSM wordt gebruikt ter vervanging van of een aanvullen naar de ICD-10. In de klinische psychologie wordt de diagnose meestal gesteld tijdens het eerste therapeutische interview. Met behulp van de ICD-10 of de DSM kan de psychotherapeut of psychiater bepaalt welke psychische stoornis bij de patiënt aanwezig is op basis van de informatie die hij of zij van de patiënt ontvangt. Depressie wordt gemaakt wanneer ten minste vijf van de negen symptomen die in de DSM worden vermeld, aanwezig zijn en ten minste twee weken hebben geduurd. Voor een diagnose van major Depressie deze symptomen moeten niet verklaard kunnen worden door andere mentale of fysieke aandoeningen of ziekten. De DSM is het belangrijkste classificatie- en diagnostische handboek in de klinische psychologie en heeft, ondanks enkele kritiek, de tand des tijds doorstaan in onderzoek en psychotherapeutische praktijk.
