Profylaxe
Om huidschimmelinfecties te voorkomen, dient men te letten op een goede persoonlijke hygiëne. Vooral bij baby's moeten ouders ervoor zorgen dat de luier regelmatig wordt verschoond en dat de kinderen niet te lang in een natte luier liggen. Omdat vocht de ontwikkeling van luierdermatitis.
Tegen de ontwikkeling van voetschimmel, het dragen van slippers in het openbaar zwemmen zwembaden en douches zijn bijzonder nuttig, evenals het regelmatig wisselen van sokken. Omdat ook huisdieren drager kunnen zijn schimmelziekten, dient in overleg met de dierenarts te worden besproken hoe het risico op infectie kan worden vermeden. Dit moet vooral worden gedaan als u een zeer nauw contact met het dier heeft en als zuigelingen en peuters of immuungecompromitteerde personen ook in contact komen met het dier.
Vooral immuungecompromitteerde eigenaren van vogels of eigenaren van een duivenkweek, moeten een zeer hygiënische omgang met de uitwerpselen van de vogels overwegen. Bij het eerste optreden van symptomen is het raadzaam om een arts te raadplegen. Voor vrouwen die vaak last hebben van schimmelinfecties van de geslachtsorganen, kan het raadzaam zijn om de leidinggevende gynaecoloog te raadplegen en een deel van de hygiëne en anticonceptiemiddel methoden. Tampons en verband moeten ook regelmatig worden vervangen. Speciale shampoos, die vooral geschikt zijn voor het genitale kanaal en verkrijgbaar zijn in drogisterijen, kunnen ook helpen.
Infecties met filamenteuze schimmels
Deze groep schimmels kan afkomstig zijn uit de bodem of uit dieren. Vaak worden de schimmels door huisdieren zoals katten op de mens overgedragen. Op het platteland kan vee ook drager zijn van de draadschimmels.
Wanneer de filamenteuze schimmels de bovenste huidlaag (epidermis) binnendringen, verspreiden ze zich concentrisch, dus in een cirkel rond hun toegangspoort. Dit is duidelijk te zien in het ringpatroon dat de schimmel tijdens de groei achterlaat. Bij deze oppervlakkige vormen van de draadschimmel kunnen twee soorten groei worden onderscheiden.
De schimmel kan ofwel groeien in acuut jeukende stoten met kleine blaasjes of het groeit chronisch in de vorm van langzaam migrerende kuddes met ernstige schilfering. De diepe vormen van schimmelinfectie (tinea profunda) migreren meestal naar het gebied van de haar wortels of baardharen en daar ontstekingen veroorzaken. Dit formulier wordt heel vaak overgedragen door dieren.
De filamenteuze schimmels kunnen in vrijwel alle delen van het lichaam voorkomen, hoewel contactpunten natuurlijk de voorkeur hebben. De schimmel komt vaker voor bij luier dragers met een zwakke immuunsysteem in de liesstreek. Dit is echter niet de klassieke vorm van de zogenaamde luierdermatitis.
Het treft vooral kleine kinderen en ouderen. De schimmelgroei op de romp van het lichaam is meestal genetisch verhoogd en is gerelateerd aan die van het lichaam immuunsysteem. Meestal worden de interdigitale ruimtes tussen de tenen aangetast door schimmels, dit is de zeer bekende voetschimmel (tinea pedis).
Deze schimmel laat zich vooral merken door jeuk. Een schimmel kan ook ernstige schilfering op de handpalm veroorzaken. Ook de teennagels kan worden aangevallen door draadschimmels.
Door de schimmelaanval verkleuren de nagels, kunnen ze ook brozer worden en scheuren. Deze schimmelinfectie komt vaker voor bij ouderen en komt veel voor in Europa met een ziektecijfer van 5-12%. De hoofd kan ook worden behandeld met filamenteuze schimmels.
De oppervlakkige vorm komt meestal voor in cirkelvormige haarden en veroorzaakt schaalvergroting en haar breuk. Zo ontstaat in dit klinische beeld het beeld van de gemaaide weide. Bij de hoofd het kan ook tot een diepe vorm van de schimmelinfectie komen.
Naast een zwelling van de weefselvocht knooppunten in het nekveroorzaakt deze vorm vaak haaruitval in het getroffen gebied met daaropvolgende littekens, wat leidt tot een permanent gebrek aan haar. Aangezien deze vorm van aantasting door draadschimmels zeer vaak door dieren wordt overgedragen, moeten huisdieren ook worden onderzocht. De diagnose wordt gesteld door microbiologische kweek van de schimmel uit huidschubben van het aangetaste huidgebied. Dit wordt gevolgd door een microscopie voor de exacte bepaling van de schimmel.
In zeer bijzondere gevallen wordt ook een moleculair biologische differentiatie uitgevoerd. De oppervlakkige infecties van filamenteuze schimmels kunnen worden bestreden met crèmes in een lokale behandeling. Vaak worden zogenaamde breedspectrum-antischimmelmiddelen gebruikt, die niet alleen effectief zijn tegen draadschimmels, maar ook tegen gisten en een bepaalde klasse van schimmels. bacteriën.
Deze worden voornamelijk gebruikt als naast een infectie met een filamenteuze schimmel, verdere infecties worden gevreesd. In het geval van een nagel schimmelNagellakken die antimycotische middelen bevatten, zoals azolen, kunnen ook worden gebruikt. Bij de diepe vormen van de aantasting van de draadschimmel wordt meestal een zogenaamde systemische therapie uitgevoerd.
Dit betekent dat de patiënt de medicatie in de ader. Azolen worden ook vaak gebruikt voor deze vormen van huidschimmelinfecties. De medicijnen hopen zich ook goed op haar en nagels, waardoor de therapietijd soms kan worden verkort. Er moet echter voor worden gezorgd dat er geen ongewenste interacties zijn met andere geneesmiddelen, aangezien deze therapie een belangrijk afbraakenzym blokkeert.
