De priktest is een internationaal erkende standaardprocedure voor het detecteren van allergieën van type 1 (onmiddellijke reactie) zoals pollen of voedselallergieën. In alle gevallen is een priktest wordt geassocieerd met slechts kleine risico's en bijwerkingen.
Wat is de priktest?
De priktest is een internationaal erkende standaardprocedure voor het detecteren van allergieën van type 1 (onmiddellijke reactie) zoals pollen of voedselallergieën. De priktest is een allergologische onderzoeksprocedure waarmee, analoog aan de krastest, de allergenen (allergie-veroorzakende stoffen) die een type 1-allergie veroorzaken (antilichaamgemedieerde allergische reactie van het directe type). Voedselallergieën, allergisch astma of hooi koorts zijn kenmerkende allergieën die in een priktest kunnen worden opgespoord. Voor dit doel een andere test solutions met allergenen worden toegepast op gemarkeerde gebieden van huid op de onderarm of in het bovenruggebied en de huid oppervlakkig geprikt met een priklancet of priknaald. Op basis van de reacties, het triggerende allergeen en de expressie van het specifieke allergie aanwezig kan worden bepaald.
Functie, effect en doelen
Een priktest wordt doorgaans gebruikt om overgevoeligheid voor specifieke allergene stoffen (allergenen) op te sporen of uit te sluiten. De priktest is met name geschikt voor het opsporen van type 1 allergieën. Type 1 allergieën worden gekenmerkt door het feit dat de onmiddellijke (enkele seconden tot minuten) allergische reactie wordt gemedieerd door IgE antilichamen (immunoglobulinen E). Bij contact met het allergeen vormt het organisme IgE antilichamen die binden aan de mastocyten (mestcellen) van de immuunsysteem en veroorzaken het vrijkomen van ontstekingsmediatoren (ontstekingsboodschappers) zoals histamine en leukotriënen. Deze veroorzaken acute ontstekingsreacties (inclusief hooi koorts, allergisch astma, urticaria of netelroos). Een standaardtest omvat gewoonlijk ongeveer 15 tot 20 tests solutions met de meest voorkomende allergenen, hoewel deze individueel kunnen worden aangepast of uitgebreid (inclusief speciale voedingsmiddelen, pollensoorten, insectengif), afhankelijk van het specifieke probleem. De te testen allergenen worden gedruppeld op delen van huid gemarkeerd met een potlood aan de binnenkant van de onderarm of op de bovenrug. De huid wordt dan oppervlakkig geprikt met een priknaald of priklancet zonder bloeden, zodat de te testen allergenen de epidermis kunnen binnendringen. Als een allergie aanwezig is, de release van histamine veroorzaakt de boete bloed schepen verwijden en rood worden. De bloed schepen ook meer doorlaatbaar worden, waardoor interstitiële vloeistof (weefselvloeistof) kan ontsnappen en de huid opzwelt (kwaddelsvorming). De extra zenuwirritatie kan ook pruritus (jeuk) veroorzaken. De evaluatie of beoordeling van het testresultaat vindt meestal plaats na ongeveer 15 tot 20 minuten en wordt vergeleken met een positieve controle (0.1 procent histamine oplossing) en een negatieve controle met zoutoplossing voor een betere beoordeling. In de negatieve controle met natrium chloride, er mag geen kwaddevorming optreden, terwijl dit bij de positieve controle zou moeten gebeuren vanwege de toegepaste histamine. Aan de hand van de diameter van de aanwezige roodheid en striemen en de bijbehorende symptomen kan de ernst van de allergie worden bepaald. Ten slotte worden de resultaten vastgelegd in een testprotocol of allergiepaspoort Een specifieke vorm van de priktest is de zogenaamde priktest, waarbij het priklancet eerst in de testoplossing wordt geprikt en pas daarna in het gemarkeerde huidgebied.
Risico's en bijwerkingen
Over het algemeen correleert een priktest met weinig bijwerkingen en risico's, hoewel in zeldzame gevallen uitgesproken lokale reacties kunnen worden opgewekt. In zeer zeldzame gevallen gegeneraliseerde pruritus, ademnood en / of anafylactische shock (instorting van de bloedsomloop) kan worden waargenomen. Het risico op meer uitgesproken reacties is vooral groter bij niet-standaard allergeen solutions (inclusief stoffen die door de getroffen persoon zijn meegebracht), waarbij sprake is van een sterke sensibilisatie, worden getest in de prikprocedure. Bovendien kan het in sommige gevallen moeilijk zijn om een priktest te beoordelen. De huidreactie geeft dus niet altijd de mate van sensibilisatie of allergie weer. Ondanks een sterkere sensibilisatie kan in sommige gevallen slechts een zwakke reactie worden geactiveerd en vice versa. Met name toegepaste oplossingen die pollen en / of voedselallergenen bevatten, kunnen stoffen bevatten die ook botanisch verwante soorten hebben, zodat een reactie kan worden waargenomen maar het onderliggende allergeen niet is geïdentificeerd. Bovendien zijn bepaalde medicijnen zoals antihistaminica, corticosteroïden, slaappillen, sedativa en immunosuppressiva (drugs die de immuunsysteem) kunnen de resultaten van de priktest beïnvloeden en moet indien nodig van tevoren worden stopgezet. Irritatie, ontsteking, en schade aan het testgebied moet ook voorafgaand aan de priktest worden uitgesloten, zoals deze kan leiden op een verhoogde reactie en dienovereenkomstig op positief incorrecte resultaten.
