Dit is de prognose van pulmonale hypertensie
Pulmonale hypertensie is een ziekte die slechts in enkele gevallen kan worden genezen. De meeste getroffenen houden de ziekte daarom hun hele leven vast. De enige kans op genezing is pulmonale hypertensie, die wordt veroorzaakt door bloed stolsels. Deze kunnen in een operatie van 8 tot 10 uur worden verwijderd, zodat er achteraf geen pulmonale hypertensie kan worden vastgesteld. Voor de andere vormen van pulmonale hypertensie hangt de prognose meestal af van de onderliggende ziekte (vaak hart- ziekte, ook long Over de levensverwachting bij coronaire hartziekten kunt u lezen in ons artikel: Levensverwachting bij coronaire hartziekten
Welke waarden zijn normaal, welke zijn abnormaal?
Voor pulmonale hypertensie kunnen veel verschillende waarden worden gemeten. In de hart- katheter, de druk in de pulmonale circulatie is de belangrijkste factor. Als deze druk gemiddeld hoger is dan 25 mmHg, spreken we van pulmonale hypertensie.
De zuurstofverzadiging in de bloed speelt ook een rol. Normaal gesproken is het meer dan 95%. Beneden 90% is er zeker een verstoring van de oxygenatie (verrijking van de bloed met zuurstof), wat kan wijzen op pulmonale hypertensie.
Om schade aan het hart-wordt de NT-proBNP-waarde in het bloed gemeten. Dit zijn peptiden hormonen die worden vrijgegeven wanneer de linker hartkamer wordt uitgerekt. De NT-proBNP-waarde is bij gezonde personen lager dan 100 pg / ml en kan bij patiënten snel oplopen tot ruim boven de 1,000 pg / ml, vaak zelfs boven de 10,000 pg / ml.
Zuurstofverzadiging geeft informatie over hoe goed het bloed is verrijkt met zuurstof. Bij gezonde mensen is deze waarde meer dan 95%. Bij mensen met pulmonale hypertensie kan de waarde in rust ook meer dan 95% bedragen, maar vaak onder de 90% bij stresstests, zoals de 6 minuten looptest. Als de zuurstofverzadiging in rust al vaak onder de 90% ligt, moet langdurige zuurstoftherapie worden overwogen.
Dit zijn de symptomen van pulmonale hypertensie
De symptomen van pulmonale hypertensie zijn gevarieerd en uiterst onspecifiek, daarom wordt de ziekte vaak pas laat gediagnosticeerd. Meestal zijn de eerste tekenen verminderde veerkracht en prestaties. Dit is vooral merkbaar bij lichamelijke inspanning zoals sporten of traplopen.
Het dragen van zwaardere lasten is echter ook vaak moeilijk voor getroffen personen. Bovendien treedt vaak verhoogde vermoeidheid op. In gevorderde stadia van de ziekte treedt ademnood op bij weinig lichamelijke inspanning of zelfs in rust.
Bovendien wordt het hart beschadigd door de toename bloeddruk in de longen, wat resulteert in een achterstand van bloed in het lichaam. Hierdoor wordt water opgeslagen in bijvoorbeeld de enkels en onderbenen. Doorbloedingsstoornissen zoals duizeligheid en flauwvallen kunnen ook worden veroorzaakt door hartbeschadiging. Het verminderde vermogen van de longen om zuurstof in het bloed te transporteren, kan ook leiden tot zogenaamde cyanose. Dit is een tekort aan zuurstof aan weefsel, waardoor bijvoorbeeld de lippen of vingers blauw kunnen worden.
