Burn-out is een emotionele overbelasting, vaak ten onrechte gezien als een geestesziekte, die voornamelijk optreedt na of tijdens een aanhoudende overbelasting. Veel patiënten omschrijven een burn-out als “iemand trok de stekker van buitenaf”. De mentale en fysieke capaciteiten van elke persoon zijn beperkt, maar elke persoon heeft zijn of haar eigen limiet bij een individuele niet-meetbare waarde.
Tijdens langdurige stress moet het menselijk lichaam zich aanpassen aan deze "extreme situatie". Dit resulteert in een verandering in het hormoon evenwicht, een veranderd slaapritme en een veranderd immuunsysteem Spanning hormonen zoals cortisol, norepinephrine of glucagon worden geproduceerd in grotere hoeveelheden en zorgen voor een snellere hartslag, verhoogd vet verbranden om meer suiker te geven voor de stress.
Het menselijk lichaam kan deze permanente stress gedurende een bepaalde tijd volhouden en verdragen zonder enige schade op te lopen. Als de voortdurende stress echter aanhoudt, kan dit leiden tot een ineenstorting, een burn-out. Om burn-out te voorkomen zijn er echter verschillende preventiemaatregelen die genomen kunnen worden.
Preventie in het algemeen
Over het algemeen zijn er verschillende vormen van voorzorgsmaatregelen (preventie) om burn-out te voorkomen. Een burn-out kan ontstaan wanneer een patiënt te idealistische opvattingen heeft en deze koste wat kost wil afdwingen. Als dit vervolgens tot fouten of tegenslagen leidt, voelt de patiënt zich erg beledigd en reageert hij keer op keer met ongevoeligheid en afkeer (apathie).
Hier is de belangrijkste preventie dat de patiënt aan zichzelf toegeeft dat geen mens onfeilbaar is en dat iedereen fouten maakt, ook al nemen ze andere proporties aan. Een andere zeer belangrijke preventie voor patiënten met een risico op burn-out is het stellen van doelen voor zichzelf waarvan men weet dat men ze kan bereiken. Vaak hebben patiënten met een burn-out zichzelf vooraf zeer hoge doelen gesteld, bijvoorbeeld het bereiken van een leidinggevende functie in hun bedrijf.
Als dan iemand anders de functie heeft gekregen terwijl men zich heeft ingespannen, kan dit leiden tot een storing, de burn-out. Daarom is het goed en belangrijk om doelen en wensen te hebben, maar ze mogen niet met te veel ambitie worden bereikt en vooral tegenslagen moeten niet worden gezien als een persoonlijke nederlaag, maar je moet proberen om deze tegenslagen professioneel aan te pakken. Een andere belangrijke preventie om burn-out te voorkomen, is een goede compensatie.
Sommige patiënten haasten zich naar hun werk en werken veel meer dan 40 uur per week, overuren worden niet gevierd maar steeds meer verzameld. Of andere patiënten gaan volledig op in hun familie en doen er alles aan om ervoor te zorgen dat de zieke moeder of het kleine kind 24 uur lang gezond is en aan niets ontbreekt. Dit leidt tot een permanente overbelasting, waardoor de patiënt op een gegeven moment een burn-out kan krijgen.
Om dit te voorkomen is het uitermate belangrijk om een evenwicht. Deze evenwicht ziet er voor elke individuele patiënt heel anders uit, maar het is een van de belangrijkste preventieve maatregelen tegen de Burnout syndroom Een schildercursus, een bezoek aan een kerkkoor, de wekelijkse Zumba-training of de avondboswandeling kunnen er bijvoorbeeld allemaal toe bijdragen dat de patiënt een paar uur lichamelijke en psychische verlichting krijgt waarbij hij alleen aan zichzelf denkt en niet aan werk, familie- of andere problemen.
Deze tijd voor jezelf is erg belangrijk als preventie van burn-out. Het is ook belangrijk dat er gedurende deze tijd geen schuldgevoelens ontstaan. Ieder mens heeft wel eens wat tijd voor zichzelf nodig en gedurende deze tijd moet de baan of het gezin het zonder de patiënt kunnen stellen. Deze erkenning dat men niet 24 uur per dag de klok rond kan werken, is ook een belangrijke preventie tegen a Burnout syndroom.
Alle artikelen in deze serie:
