De long is een vitaal orgaan, dat vrij resistent is en snel wordt geregenereerd. Onder de permanente invloed van schadelijke factoren uit de omgeving kunnen de longen echter zo worden belast dat hun functie aanzienlijk wordt verminderd. Een van deze long ziekten worden vertegenwoordigd door pneumoconiose.
Wat is pneumoconiose?
Pneumoconiose, die is samengesteld uit de Griekse naam voor long en stof, is een ziekte die in het verleden ook pneumonoconiose werd genoemd. Pneumoconiose is een proces dat wordt veroorzaakt door externe factoren dat leidt tot vernietiging van longweefsel. De processen die in de longen plaatsvinden en die leiden tot pneumoconiose, treden op als gevolg van de inspanningen van het longweefsel om zichzelf te regenereren. Om deze reden vertegenwoordigt pneumoconiose een natuurlijk en reactief gedrag van het ademhalingsorgaan. Bij pneumoconiose worden, afhankelijk van de ziektetriggers, ongeveer 7 vormen onderscheiden. Pneumoconiose wordt erkend als een beroepsziekte.
Oorzaken
De oorzaken van pneumoconiose of pneumoconiose zijn duidelijk. Bij pneumoconiose zijn ze gebaseerd op vaste deeltjes die als ingeademd stof in het longweefsel worden afgezet. Deze stoffen omvatten kwartsstof, poeders zoals talk, stof van beryllium en ijzer, aluminium en kolenstof en fijne vezels van kankerverwekkend asbest. Kortom, de triggers van pneumoconiose zijn gegroepeerd als anorganische stoffen. Deze deeltjes worden in grotere of kleinere concentraties ingeademd en komen zo in de weefselstructuren van de longen terecht. Aangezien er geen verwijdering kan plaatsvinden, nemen de doses van deze ziekteverwekkers van pneumoconiose toe en leiden tot soms aanzienlijk ongemak, dat uiteindelijk zelfs fataal kan zijn. Als organische stoffen zoals schimmelsporen of componenten van vogelpoep worden ingeademd, leidt pneumoconiose tot allergische alveolitis (ontsteking van de longblaasjes).
Symptomen, klachten en tekenen
De tekenen van pneumoconiose kunnen binnen enkele weken tot maanden plotseling verschijnen of zich geleidelijk ontwikkelen in de loop van jaren. Hoe minder tijd er verstrijkt tussen de blootstelling aan stof en de eerste symptomen, hoe ernstiger de symptomen gewoonlijk zijn. Acute pneumoconiose vertoont een snelle verergering. Patiënten hebben steeds vaker last van kortademigheid. Door het ontbreken van zuurstof levering, de slijmvliezen van de mond, de lippen en ook de vingers worden blauwachtig. Bovendien verliezen de getroffenen onbedoeld gewicht en voelen ze zich machteloos en vermoeid. Hoesten en pijn op de borst zijn andere symptomen van pneumoconiose. Naarmate de ziekte voortschrijdt, verhardt het functionele weefsel van de longen steeds meer. Hierdoor kunnen de longen niet meer uitzetten en ademhaling is aanzienlijk moeilijker. Net als bij acute pneumoconiose, a hoesten verschijnt ook in de chronische vorm. Dit is aanvankelijk droog, maar gaat later gepaard met donker sputum Omdat de longen niet meer kunnen uitzetten en ontwikkelen, wordt het hele lichaam niet meer van voldoende voorzien zuurstof Daarom is bij chronische pneumoconiose de huid (cyanose) wordt ook blauw in het gebied van het gezicht en de vingers.
Diagnose en verloop
Het beloop van pneumoconiose wordt gekenmerkt door een kwaadaardig of goedaardig pad en hangt af van de ingenomen stoffen en de omvang en "diepte" van de stofafzettingen. Kwaadaardige pneumoconiose wordt gekenmerkt door een uiteindelijk verlies van longfunctie en komt voornamelijk voor bij silicose, asbestose of talkose. Goedaardige kuren van pneumoconiose veranderen alleen het longweefsel en verminderen de functionele capaciteit van het ademhalingsorgaan. De meeste vormen van pneumoconiose vormen onder bepaalde omstandigheden een beroepsziekte en zijn meldingsplichtig. Pneumoconiose kan worden gedetecteerd door een medische geschiedenis, dat in het bijzonder verwijst naar het beroep van de getroffen persoon in combinatie met radiologische en computertomografische beelden van de longen. Daarnaast dienen de symptomen die bij pneumoconiose worden beschreven ook als een belangrijke basis voor een diagnose.
Complicaties
De complicaties die bij pneumoconiose kunnen optreden, zijn afhankelijk van het beloop van de ziekte en van de ingeademde stoffen. In ieder geval moet het contact met de stoffen die de pneumoconiose veroorzaakten onmiddellijk worden gestopt of in ieder geval ernstig worden beperkt. Anders bestaat er bijna altijd een risico op verlies van longfunctie als gevolg van progressieve fibrose. Patiënten die aan pneumoconiose lijden, lopen een verhoogd risico op ontwikkeling tuberculose De ziekte komt meestal alleen voor in Europa wanneer mensen samenleven in besloten ruimtes in combinatie met slechte hygiënische omstandigheden en ondervoeding Bij pneumoconiose-patiënten kan de pathogenen kan zich gemakkelijk nestelen in het reeds aangetaste longweefsel en zich goed vermenigvuldigen. De patiënt lijdt er dan aan koorts, een sterke hoesten gecombineerd met kortademigheid en meestal bloederig sputum. In ernstige gevallen tuberculose beperkt zich niet tot de longen, maar verspreidt zich naar andere organen. Sinds tuberculose besmettelijk is, kunnen familieleden of collega's besmet raken. Bovendien, als de pneumoconiose kwaadaardig is, kan de patiënt long ontwikkelen kanker. Zelfs als de kanker neemt geen fatale loop, de therapie is enorm stressvol voor de getroffen persoon en zijn of haar gezinsomgeving.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Bij symptomen zoals pijn in de longen, kortademigheid of irritatie van de hoesten optreden, is een bezoek aan de dokter noodzakelijk. Pneumoconiose is een ernstige aandoening voorwaarde, maar de effecten kunnen op betrouwbare wijze worden verlicht met een geschikte behandeling. Daarom moeten zelfs de eerste tekenen van pneumoconiose worden onderzocht. Bij personen die in de mijnbouw of in een andere industrie werken en in hoge mate in contact komen met verontreinigende stoffen, moeten deze symptomen onmiddellijk worden opgehelderd. Mensen die al pneumoconiose hebben, dienen hun arts te raadplegen als de symptomen ernstiger worden of als er andere ongebruikelijke ziekteverschijnselen optreden die niet binnen een week verdwijnen. Pneumoconiose wordt behandeld door de KNO-arts of een longarts. Andere aanspreekpunten zijn internisten of de reumatoloog bij vermoeden van Caplan-syndroom. Aangezien pneumoconiose een beroepsziekte is, moet de nodige documentatie worden ingediend bij de volksgezondheid verzekeringsmaatschappij in een vroeg stadium. Hiervoor dient snel de verantwoordelijke arts te worden geraadpleegd, die kan helpen bij de organisatorische taken. In het geval van chronische ziekten, begeleidende psychologische therapie is soms ook handig.
Behandeling en therapie
De behandeling van pneumoconiose is afhankelijk van de aard en de symptomen die optreden. Het vermijden van de oorzakelijke triggers is de eerste sleutelfactor in de therapie van pneumoconiose. De zogenaamde pneumoconiose is alleen slecht te behandelen. Vooral in het latere chronische beloop van pneumoconiose, ventilatie Met zuurstof is overheersend om de kwaliteit van leven van de getroffenen te verbeteren. Deze therapeutische maatregel wordt als langdurige zorg beschouwd. Omdat pneumoconiose een ziekte is die direct het zogenaamde interstitiële longweefsel aantast, is therapie niet mogelijk, zodat geen invloed kan worden uitgeoefend op het verdere verloop van pneumoconiose. Over het algemeen is het typerend voor het beloop van pneumoconiose dat pulmonaire fibrose ontwikkelt zich en symptomen vergelijkbaar met tuberculose kunnen optreden. In deze context kan een medische noodbehandeling bij pneumoconiose niet worden uitgesloten.
het voorkomen
Om de beroepsziekte pneumoconiose te voorkomen, is het essentieel om te voldoen aan de beroepsziekte volksgezondheid en veiligheid maatregelen als contact met de oorzakelijke factoren niet kan worden vermeden op een werkplek die gevaar loopt. Bovendien regelmatig volksgezondheid controles zijn een normaal onderdeel van deze risicovolle beroepen en moeten regelmatig door elke medewerker worden uitgevoerd. Deze profylactische onderzoeken zijn ideaal om de eerste tekenen van pneumoconiose of pneumoconiose tijdig op te sporen. Als dit het geval is, kunnen getroffenen niet meer werken in de overeenkomstig blootgestelde werkplekken.
Follow-up
In de meeste gevallen heel weinig maatregelen van directe nazorg zijn beschikbaar voor de getroffen persoon met pneumoconiose. Bij deze ziekte is de patiënt primair afhankelijk van een snelle en vooral een zeer vroege diagnose. Dit kan verdere complicaties voorkomen, en in het ergste geval, indien onbehandeld, kan leiden Daarom moet de patiënt in het geval van pneumoconiose een arts raadplegen en de behandeling starten bij de eerste tekenen en symptomen van de ziekte. In dit geval zijn de getroffen personen in de regel afhankelijk van kunstmatige beademing met zuurstof. Er moet ook worden opgemerkt dat de meeste patiënten met deze ziekte ook afhankelijk zijn van de hulp en steun van vrienden en hun eigen familie om het hoofd te bieden aan het dagelijkse leven. In deze context zijn liefdevolle en intensieve gesprekken ook erg belangrijk, aangezien dit ook kan voorkomen Depressie en andere psychologische stoornissen. Evenzo moeten regelmatige controles bij een arts worden gehouden om de voorwaarde van de longen. Inspanningen of fysieke en stressvolle activiteiten moeten ook worden onthouden bij deze ziekte. In sommige gevallen vermindert pneumoconiose de levensverwachting van de getroffen persoon aanzienlijk.
Wat u zelf kunt doen
Patiënten met pneumoconiose of pneumoconiose zijn gedurende langere tijd blootgesteld aan een schadelijke stof die in hun longen is afgezet en nu ongemak veroorzaakt. De patiënt mag in de toekomst niet aan deze stof worden blootgesteld. Dit kan onder omstandigheden tot gevolg hebben dat hij zijn beroep niet meer kan voortzetten en moet herscholen of pensioen opnemen. Deze drastische stap is nodig om het beloop van pneumoconiose te verzachten. Pneumoconiosepatiënten die in de stad wonen, moeten ook overwegen om naar het land te verhuizen. Ze moeten ervoor zorgen dat hun luchtwegen wordt niet langer blootgesteld aan enige stof die hen zou kunnen schaden. Denk hierbij aan uitlaatgassen van auto's en fijnstof, die vaak in hoge concentraties in de stad worden aangetroffen. Het spreekt vanzelf dat roken moet ook worden vermeden. Patiënten met pneumoconiose kunnen gemakkelijk tuberculose oplopen. De pathogenen van deze infectie nestelt zich bijzonder goed in een aangevallen long. Daarom moeten patiënten hun immuunsysteem zodat het de tuberkelbacillen beter kan bestrijden. Om dit te doen, moeten ze aandacht besteden aan de behoeften van hun lichaam en licht en gezond eten dieet en drink er veel van water, theesoorten of dunne sappen. Veel rust en regelmatige slaapuren worden aanbevolen.
