Heuppijn: oorzaken en therapie

Kort overzicht

  • Beschrijving: Pijn in het gebied van het heupgewricht, meestal in de lies of in het gebied van de grote glooiende heuvel (uitsteeksel van het bot bovenaan de buitenkant van de dij)
  • Oorzaken: bijv. artrose (artrose van het heupgewricht = coxartrose), fractuur van de femurhals, “dislocatie” (luxatie) van het heupgewricht, ontstekingen, groeipijnen, beenlengteverschil, bursitis, artritis, “knagende heup”, enz. .
  • Diagnostiek: Interview met patiënt (anamnese), lichamelijk onderzoek (bijv. testen van de beenas en bekkenpositie, mobiliteit), bloedonderzoek, beeldvormingsprocedures (zoals röntgenfoto's, computertomografie, magnetische resonantiebeeldvorming).
  • Therapie: Afhankelijk van de oorzaak, bijvoorbeeld medicatie (zoals ontstekingsremmende medicijnen, cortison), warmtetherapie, oefentherapie, elektrotherapie, chirurgische ingrepen (zoals het verwijderen van een blijvend ontstoken slijmbeurs of het plaatsen van een kunstheupgewricht).

Heuppijn: beschrijving

De kenmerken van de klachten kunnen sterk variëren: bij sommige patiënten is de heuppijn bijvoorbeeld eenzijdig met uitstraling naar het been, bij anderen is er geen uitstraling van de pijn en bij een derde groep zijn beide heupgewrichten aangedaan. Sommige patiënten klagen vooral over heuppijn tijdens het lopen, terwijl bij anderen de pijn in de heup het meest merkbaar is bij het opstaan ​​in de ochtend. In sommige gevallen is er ook sprake van aanhoudende heuppijn.

Heuppijn: oorzaken en mogelijke ziekten

Heuppijn kan acuut of chronisch zijn.

Acute heuppijn: oorzaken

De belangrijkste oorzaken van plotselinge (acute) heuppijn zijn:

  • Femurhalsfractuur: plotselinge heuppijn in de liesstreek na een val, minder vaak zonder duidelijke oorzaak (bij osteoporose); beweging van het aangedane been is zeer pijnlijk
  • septische coxitis: bacteriële ontsteking van het heupgewricht; Meestal is de heuppijn eenzijdig, neemt snel toe en gaat gepaard met hoge koorts en een sterk ziektegevoel
  • Coxitis fugax (“heupflare”): ontsteking van het heupgewricht bij jonge kinderen; plotselinge been- en heuppijn in de liesstreek; de kinderen lopen mank en willen niet meer lopen

Chronische heuppijn: oorzaken

In andere gevallen ontwikkelt heuppijn zich langzamer en kan deze lang aanhouden. De belangrijkste oorzaken zijn:

Beenlengteverschil (BLD).

Artrose van het heupgewricht (coxartrose)

Artsen noemen artrose van het heupgewricht (coxartrose). Het komt vooral op oudere leeftijd voor, maar treft soms ook jongere mensen. Patiënten lijden aan chronische heuppijn met toenemende bewegingsbeperking. De klachten worden bijvoorbeeld merkbaar bij het uitstappen of traplopen. In latere stadia van de ziekte treedt heuppijn ook 's nachts en in rust op.

Patiënten klagen over heuppijn, meer specifiek pijn in het gebied van de grote glooiende heuvel. Dit is het sterke benige uitsteeksel aan het laterale heupgewricht. De pijn straalt uit langs de buitenkant van het dijbeen tot aan de knie. Het is het meest merkbaar bij het buigen of ernstig abduceren van het heupgewricht.

Periarthropathia coxae kan alleen voorkomen of gelijktijdig met andere aandoeningen, zoals coxartrose of een verschil in beenlengte.

Bursitis (ontsteking van de bursa)

Artritis van het heupgewricht (coxitis).

Over het algemeen treedt heuppijn bij coxitis op in de liesstreek en strekt zich vaak uit tot aan de knie. De heup heeft een beperkte mobiliteit en patiënten nemen doorgaans een beschermende houding aan (met lichte flexie en buitenwaartse rotatie van de dij).

“Snelle heup” (coxa saltans).

Vervolgens leidt coxa saltans vaak tot ontsteking van de slijmbeurs in het trochantergebied (bursitis trochanterica).

Idiopathische femurkopnecrose

Bij idiopathische femurkopnecrose melden patiënten toenemende, lastafhankelijke heuppijn in de liesstreek; kniepijn kan ook voorkomen. Interne rotatie en spreiding (abductie) van het dijbeen worden steeds beperkter.

Osteonecrose van de heupkop bij kinderen wordt de ziekte van Perthes genoemd. In het begin is het meestal alleen merkbaar door mank te lopen. Heuppijn in de lies of kniepijn volgt meestal later.

Vernauwingssyndroom (impingement) van de heup

Meralgia paresthetica

Aanvankelijk treedt de heuppijn alleen op bij het staan ​​en verbetert wanneer het been gebogen is bij het heupgewricht. Later treedt permanente pijn op.

De klachten in dit ziektebeeld worden veroorzaakt door zenuwcompressie onder de liesband. Patiënten lijden aan paresthesie, brandende pijn en sensorische stoornissen aan de voor- of buitenkant van het dijbeen.

Epifyse capitis femoris

Dit is de chronische variant van het slippen van de femurkop (zie hierboven). Het komt veel vaker voor, maar komt ook voor tijdens de puberteit.

Heuppijn: zwangerschap

Getroffen vrouwen melden soms ernstige bekken-, lage rug- of heuppijn. Het kan zijn dat de vroege zwangerschap al gepaard gaat met dergelijke klachten. Het toenemende gewicht van het opgroeiende kind kan deze tijdens de cursus intensiveren.

Heuppijn: wat te doen?

Bij heuppijn dient u altijd naar de huisarts te gaan om de oorzaak op te laten helderen. Deze diagnose en individuele factoren zullen vervolgens bepalen hoe heuppijn kan worden behandeld. Een paar voorbeelden:

Behandelingsopties voor coxartrose zijn onder meer:

  • Oefentherapie
  • warmtebehandeling
  • Elektrotherapie
  • Kunstheupgewricht: Als conservatieve maatregelen niet voldoende helpen tegen de bewegingsbeperking en pijn in de heup, krijgen veel patiënten een kunstheupgewricht.

Heuppijn: wat u zelf kunt doen

In het geval van coxartrose kan het helpen:

  • Heup ontlasten: De therapie van een coxartrose omvat allereerst een verandering van levensstijl: bij overgewicht (adipositas) wordt gewichtsverlies aanbevolen, verschillende hulpmiddelen voor het dagelijks leven (wandelstok, aantrekhulpmiddelen voor schoenen en kousen enz.). .

Deze oefeningen, die u nooit mag doen zonder overleg met of begeleiding van een arts of fysiotherapeut, kunnen zijn:

  • Heupmobilisatie: Ga met uw gezicht naar de muur staan ​​op een lage trede of een dik boek, stabiliseer met uw handen tegen de muur. Laat eerst het rechterbeen heen en weer zwaaien en wissel dan van been.
  • Rek de heupspieren: Ga op heupbreedte uit elkaar staan. Val met je rechterbeen naar voren, duw je heupen naar voren, je kunt de knie van het achterste been op de grond plaatsen voor een veilige houding (handdoek/mat eronder leggen). Keer terug naar de startpositie. Wissel van been. U kunt ook een been op de zitting van een stoel plaatsen en naar voren leunen.

In het geval van “heuprinitis” (coxitis fugax), die meestal bij kinderen voorkomt en slechts zelden bij volwassenen, kan de pijn doorgaans verlicht worden met een paar dagen bedrust en de toediening van de pijnstiller paracetamol. Zolang de been- en heuppijn in de lies echter aanhoudt, mag het getroffen kind niet deelnemen aan schoolsporten.

Heuppijn: wanneer moet u naar een arts?

Bij kinderen en adolescenten moet heuppijn altijd door een arts worden beoordeeld, omdat deze in deze leeftijdsgroep meestal wordt veroorzaakt door een ernstige aandoening die blijvende schade kan veroorzaken.

Heuppijn: diagnose

Om de oorzaak van uw heuppijn te achterhalen, zal de arts eerst uitgebreid met u praten. Mogelijke vragen die u tijdens dit anamnesegesprek kunt stellen zijn onder meer:

  • Waar voel je precies de heuppijn?
  • Treedt de heuppijn alleen op bij inspanning of is deze ook in rust of 's nachts merkbaar?
  • Hoe ver kunt u op een vlakke ondergrond lopen zonder heuppijn te ervaren?
  • Is er enige onstabiliteit in uw looppatroon? Maak jij gebruik van een wandelstok?
  • Voelen uw gewrichten 's ochtends langer dan een half uur stijf aan (ochtendstijfheid)?
  • Heeft u ook pijn in andere gewrichten?
  • Merkt u paresthesie in uw benen?
  • Gebruikt u medicijnen (pijnstillers, cortisonepreparaten etc.)?
  • Wat is uw beroep? Doe je aan sport?

Fysiek onderzoek

Hierna volgt het lichamelijk onderzoek. De arts zal beide kanten altijd evenveel onderzoeken, ook als de heuppijn maar aan één kant optreedt.

In de volgende stap palpeert en tikt de arts het liesgebied en het gebied rond de trochanter aan de buitenkant van het bekken. Hij zoekt naar tekenen van ontsteking zoals lokale roodheid, hyperthermie en zwelling. Deze symptomen kunnen wijzen op bursitis als oorzaak van de heuppijn.

Bloed Test

Beeldvormingsprocedures

Een röntgenonderzoek van het bekken wordt voornamelijk gebruikt om eventuele tekenen van artrose als oorzaak van heupgewrichtspijn op te sporen. Met behulp van computertomografie (CT) worden nog gedetailleerdere beelden verkregen. Het kan de ernst van de gewrichtsvernietiging beter aantonen (bijvoorbeeld in het geval van necrose van de femurkop).

Magnetische resonantie beeldvorming (MRI) is zeer geschikt voor het diagnosticeren van veranderingen in zacht weefsel veroorzaakt door ontstekingen en de vroege stadia van osteonecrose of een vermoeidheidsfractuur.

Als de heuppijn het gevolg is van ontstekingen of tumoren in het gewrichtsgebied, kan dit worden vastgesteld met behulp van een nucleair geneeskundig onderzoek (gewrichtsscintigrafie).