Het palatinebeen is een onderdeel van de gezichtsbehandeling schedel en draagt samen met de bovenkaak bij aan de scheiding van de neus- en mondholte. Het vormt zich tijdens de embryonale ontwikkeling als palatineprocessen groeien samen vanaf de bovenkaakruggen. Storingen in dit proces kunnen de scheiding van de neusholte en mondholte.
Wat is het palatinebeen?
Het palatinebeen, ook bekend als het os palatinum, vertegenwoordigt een bot van het gezicht schedel verantwoordelijk voor het scheiden van de neusholte van het mondholte Het bestaat uit zowel een horizontale als een verticale plaat. De horizontale plaat (lamina horizontalis) vormt samen met het ploegschaarbeen (vomer) het gehemelte, terwijl de verticale plaat (lamina perpendicularis) samen met het bovenkaakbeen (bovenkaak) en het wiggenbeen de pterygopalatine fossa voorstelt. De pterygopalatine fossa bevat zenuwen en bloed schepen die de bovenkaak bevoorraden. Naast het scheiden van de neus- en keelholte, helpt het palatinebot ook het achterste deel van het harde gehemelte te ondersteunen. Het harde gehemelte bestaat uit versmolten benige platen van de horizontale benige processen van het maxillaire bot en het palatinebeen.
Anatomie en structuur
Het palatinebot vertegenwoordigt palatineprocessen die ontstaan uit de bovenkaakruggen. Ze bewegen zich naar elkaar toe tijdens de embryonale groei en groeien die samen een hechtdraad vormen. Tijdens het proces sluit het harde gehemelte zich en scheidt de neus- en mondholte. De choanale opening sluit aan bij het achterste uiteinde van het harde gehemelte. De choana vertegenwoordigt de gepaarde opening van de neusholte in de keelholte. Het ploegbeen scheidt de twee choanae-openingen. Dit deel van het gehemelte wordt ook wel de lamina horizontalis genoemd. In deze context is de lamina horizontalis een onderdeel van het palatinebot. Het andere deel van het palatinebeen, de lamina perpendicularis, stelt het verticale deel voor. Samen met het maxillaire bot en het wiggenbeen vormt het de pterygopalatine fossa. De pterygopalatine fossa bevat de zenuwkoorden van de maxillaire zenuw en de pterygopalatine ganglion evenals de takken van de bovenkaak slagader De maxillaire zenuw levert de traanklieren, tandvlees, bovenste snijtanden en palatinaal slijmvliesonder andere, en is puur gevoelig. De pterygopalatine ganglion is verantwoordelijk voor de secretoire activiteit van de traan-, palatine-, neus- en keelklieren, evenals het werk van de bloed schepen van het gezicht en hersenen De bovenkaak slagader is de maxillaire slagader en is de voortzetting van de halsslagader.
Functie en taken
De belangrijkste functie van het palatinebot is om de neus- en keelholte te scheiden. Dit maakt voedselopname mogelijk en ademhaling om ongestoord door elkaar verder te gaan. Perfect middenoor ventilatie wordt verzekerd zodat het lichaam het uitbreken van effectief kan tegengaan oorinfecties Over het algemeen is apart werk van de mond- en neusholte nodig voor een goede afweer tegen infecties. Verder heeft het palatinebeen ook ondersteunende functies voor het achterste deel van het gehemelte. Als onderdeel van schedel, het helpt dus om de hersenen Tegelijkertijd bevat het palatinebot ook belangrijke doorgangspunten voor bloed schepen en zenuwkoorden die verantwoordelijk zijn voor het leveren van belangrijke organen in de hoofd gebied.
Ziekten
In verband met het palatinebot kunnen misvormingen optreden tijdens de embryogenese. In vroege zwangerschap, er is altijd in eerste instantie een aparte ontwikkeling van gezichtsdelen die later groeien samen. Zo ontwikkelt de kieuwboog zich respectievelijk aan beide zijden tot neusuitstulpingen en maxillaire uitstulpingen. Het is pas in de vijfde week van zwangerschap dat de twee neusuitstulpingen samensmelten. Tijdens dit proces wordt het intermaxillaire segment gevormd. Als dit proces wordt verstoord, ontstaat er een kloof lip en kaak ontwikkelt zich. Vanaf de tiende week van zwangerschap, de palatale processen (palatinebot) van beide maxillaire uitstulpingen fuseren normaal, en vormen de harde en zacht gehemelte Als deze fusie niet volledig is, ontstaat er een gespleten gehemelte. De neus- en keelholte scheiden niet. Beide misvormingen zijn onafhankelijk van elkaar, aangezien ze ook in verschillende ontwikkelingsstadia voorkomen. Echter gespleten lip en gehemelte komen vaak samen voor. In de volksmond gespleten lip en kaak heette vroeger hazenlip en gespleten gehemelte heette wolfspleten. Maar aangezien deze aanduidingen als discriminerend werden gezien, worden ze tegenwoordig niet meer gebruikt. De manifestaties van deze misvormingen zijn talrijk. Ze zijn afhankelijk van het stadium van zwangerschap waarbij de aandoening optreedt. Er zijn milde gespleten lip en kaak, combinaties van gespleten lip en kaak met gespleten gehemelte, of puur gespleten gehemelte. De manifestaties van een gespleten gehemelte kunnen ook variëren. In het beste geval wordt alleen een spleet gevonden in de huig In het ergste geval is er een volledige spleet tussen de vaste en zacht gehemelte, alleen verborgen door de bovenliggende slijmvlies In dit geval zijn de neus- en keelholte niet langer gescheiden. De oorzaken van gespleten lip en gehemelte zijn nog niet volledig begrepen. Het is bekend dat er in veel gevallen sprake moet zijn van een erfelijke component. Er zijn dus familiale accumulaties van deze misvorming gevonden. Er zijn echter ook omgevingsinvloeden die dat kunnen leiden naar gespleten lip en gehemelte. Deze omvatten roken door de aanstaande moeder, gebrek aan zuurstof tijdens de zwangerschap, alcohol misbruik door de moeder, stralingseffecten en meer. De effecten van misvormingen zijn variabel, afhankelijk van de mate van vorming. Geïsoleerde gespleten lippen zijn dus niet problematisch. Ze kunnen snel worden gecorrigeerd door een operatie. Echter, gespleten gehemelte en gespleten lip en gehemelte wel leiden tot een verscheidenheid aan beperkingen. Het is bijvoorbeeld moeilijk voor pasgeborenen om te eten omdat voedsel via de spleet in de neusholte kan komen. Verder zijn er vaak ademhalingsproblemen omdat nasaal ademhaling wordt meestal belemmerd. Spraakproblemen komen vaak voor. Bovendien frequent oorinfecties en malocclusie van de tanden optreden. De behandeling bestaat uit chirurgische correctie, spraakverbetering en psychotherapie.
