In de afgelopen jaren is er een aanzienlijke toename in te zwaar bij kinderen en adolescenten. Te zwaar is de meest voorkomende voedingsstoornis bij kinderen in geïndustrialiseerde landen. Studies van basisschoolkinderen in groep 1-4 toonden een percentage van 12 procent ernstig te zwaar kinderen.
Volgens de resultaten van het MONICA-project of the World Gezondheid Organisatie (WHO), wordt een op de vijf kinderen en een derde adolescent in Duitsland al geclassificeerd als overgewicht. De helft van deze kinderen heeft pathologisch overgewicht. Uit een recent onderzoek van de medische schooldienst in het zuidwesten van de Palts (Rijnland-Palts) blijkt dat 20% van de vierde klassers te zwaar is.
Bij 9% van hen zijn de tekenen van zwaarlijvigheid zijn al uitgesproken. Dit zijn echter geenszins bijzondere voorwaarden in het zuidwesten van de Palts, maar - zoals uit studies blijkt - representatieve cijfers voor geheel Duitsland. Het is te verwachten dat ongeveer 80 procent van de kinderen met overgewicht dikke volwassenen worden.
De Wereld Gezondheid De organisatie heeft daarom pathologisch overgewicht geclassificeerd als een chronische ziekte, en experts hebben het zelfs over de grootste epidemie van de 21ste eeuw. Aangezien overgewicht niet van de ene op de andere dag ontstaat, moeten de eerste tekenen serieus worden genomen en moeten kinderen worden ondersteund om hun gewicht binnen het normale bereik te houden. Dit gaat vooral om meer bewegen en gezonder dieet.
Vooral kinderen en jongeren moeten leren dat bewegen leuk is en dat gezonde voeding goed smaakt. In geen geval mag een idealisering van slankheid worden overgebracht, maar het doel moet zijn om kinderen en adolescenten bewust te maken van hun eigen sterke punten en hun zelfvertrouwen te versterken. De behandeling van kinderen met overgewicht is controversieel. De tegenstanders zijn van mening dat overgewicht sowieso op oudere leeftijd uitgroeit, de kinderen onnodig worden belast, eetstoornissen kunnen ontwikkelen, een label op de kinderen wordt geplakt en ze worden getrimd tot schoonheidsidealen van onze samenleving. De voorstanders gaan ervan uit dat psychologische en fysieke spanningen al aanwezig zijn in jeugd en met gerichte therapieconcepten wil men een langdurig verminderd lichaamsgewicht en dus een hogere kwaliteit van leven verzekeren.
