Een shunt is een verbinding tussen holtes of schepen die eigenlijk van elkaar gescheiden zijn. Deze verbinding kan van nature ontstaan, bijvoorbeeld door een misvorming, of kunstmatig tot stand worden gebracht, bijvoorbeeld ter ondersteuning van een medische behandeling.
Wat is een shunt?
Met een shunt bedoelen artsen een verband tussen schepen of holle organen die anders natuurlijk van elkaar gescheiden zijn. Op deze manier kunnen bijvoorbeeld aders en slagaders worden verbonden. Artsen verstaan onder een shunt een zogenaamde kortsluiting, oftewel een verbinding tussen schepen of holle organen die anders natuurlijk van elkaar gescheiden zijn. Op deze manier kunnen bijvoorbeeld aders en slagaders worden vergroot bloed stromen en dus diensten verlenen die niet alleen mogelijk zijn door natuurlijke bloedvaten. Sommige shunts komen van nature voor (bijvoorbeeld in de embryonale fase of door misvormingen); ze worden echter meestal kunstmatig geplaatst. In het laatste geval maken ze deel uit van een medische behandeling waarbij het nodig is om een effectieve doorstroming te bereiken lichaamssappen De bekendste zijn shunts die op de onderarm in dialyse patiënten.
Vormen, typen en stijlen
Shunts in de geneeskunde zijn in principe onderverdeeld in natuurlijk voorkomende en kunstmatig gecreëerde shunts. Natuurlijk voorkomende shunts treden bijvoorbeeld op als gevolg van misvorming (misvorming). Foetussen hebben ook drie shunts in het embryonale stadium die na de geboorte vanzelf sluiten. Dit zijn de hepatische shunt, de atriale shunt en de aorta-shunt. Ze worden gebruikt voor zuurstof inname door de foetus, die het nog niet kan opnemen door ademhaling Als deze shunts niet volledig sluiten, hart- er kunnen defecten optreden. Kunstmatig gecreëerde shunts worden noodzakelijk wanneer een constante stroom van lichaamssappen zoals bloed tussen twee holtes / vaten moet worden gezorgd. Ze worden operatief ingebracht in het aangetaste lichaamsgebied en kunnen verschillende specifieke doeleinden dienen.
Structuur, gebruik en werkwijze
Een kunstmatige shunt is een buis die in het lichaam wordt geïmplanteerd. Dit vereist een chirurgische ingreep, die afhankelijk van de positie meer of minder gecompliceerd kan zijn. Heel vaak verbinden dergelijke kunstmatige shunts aders en slagaders, waardoor een constante mogelijk is bloed stromen. Dit is bijvoorbeeld nodig als dialyse moet regelmatig worden uitgevoerd. Zo'n shunt moet een bepaalde diameter hebben die zo groot mogelijk is en ook bijzonder lang moet zijn prik met twee naalden. Het wordt zo dicht mogelijk onder de huid zodat lekke banden zonder problemen gemaakt kunnen worden. Bij het plaatsen van een shunt is het essentieel om aandacht te besteden aan hygiëne, aangezien deze zich in de carrosserie bevindt (bijvoorbeeld onder de huid) En elk kiemen kan dus ernstige schade toebrengen aan volksgezondheid Als er bijvoorbeeld een shunt in de onderarm omdat regelmatig dialyse uitgevoerd moet worden, duurt het meestal even voordat de patiënt aan het vreemde lichaam gewend is. Zolang de shunt zich in het lichaam bevindt en in gebruik is, moet deze herhaaldelijk worden gecontroleerd om te bepalen of deze zijn functie optimaal vervult.
Medische en gezondheidsvoordelen
De primaire functie van de natuurlijke shunts die aanwezig zijn in het lichaam van een foetus is om te voorzien zuurstof aan de embryo- Omdat de longen op dit punt zijn ingeklapt en er geen regelmatige is ademhaling, de shunts zorgen voor het nodige zuurstof aan het groeiende organisme. Kunstmatige shunts, zoals eerder vermeld, worden meestal gebruikt als de patiënt dat heeft nierinsufficiëntie en vereist daarom regelmatige dialyse. In deze gevallen is de shunt van vitaal belang omdat dit de enige manier is om voor de nodige bloedstroom te zorgen. In de meeste gevallen wordt het in de onderarm als dit niet mogelijk is, kan het ook in de nek Dit betekent echter meestal een beperking van de mobiliteit van de patiënt en wordt meestal als ongemakkelijker ervaren. Zogenaamde cerebrale shunts hebben de niet minder belangrijke taak om overtollig hersenvocht via een buis naar de buikholte af te voeren, waardoor de intracraniale druk wordt verminderd. Bij sommige aangeboren kan ook een shunt worden geplaatst hart- defecten om de arteriële en veneuze verbinding te maken circulatie en daarmee de zuurstoftoevoer aanzienlijk verbeteren.
