Orthodontie: behandeling, effect en risico's

Orthodontie is een specialiteit van de tandheelkunde die zich toelegt op de studie en behandeling van niet goed uitgelijnde tanden. Orthodontische behandeling kan helpen bij het fixeren van de tanden van patiënten die behandeling nodig hebben en ze op de meest duurzame manier in de juiste positie brengen.

Wat is orthodontie?

Orthodontie behandelt de preventie en behandeling van problemen van de tandstelsel, wat het gevolg kan zijn van een onregelmatige tandgroei, ziekten of een verkeerde uitlijning van de kaken. De Duitse term Kieferorthopädie is een afleiding van de technische term van de Griekse orthodontie (van orthos "recht of rechts" en walgelijk "tand"). Het behandelt de preventie en behandeling van problemen van de tandstelsel, wat het gevolg kan zijn van een onregelmatige tandgroei, ziekten of een verkeerde uitlijning van de kaken. Behandeling in het kader van orthodontie kan zich concentreren op punctuele, puur tandheelkundige ingrepen of vergezeld gaan van de controle en aanpassing van de groei van de schedel​ Tandheelkundige ingrepen om esthetische redenen met het oog op het verbeteren van het algemene uiterlijk van de patiënt vallen eveneens onder de orthodontie. In dit opzicht zijn sommige orthodontisten gespecialiseerd in de reconstructie van het hele kaakgebied.

Behandelingen en therapieën

Orthodontie is de tak van de tandheelkunde die gespecialiseerd is in patiënten met een verkeerde positionering van tanden (anomalieën). De behandeling en manipulatie van verschillende aspecten van gezichtsgroei (dentofaciale orthodontie) en de vorm en ontwikkeling van de kaak maken ook deel uit van orthodontie. Een orthodontist gebruikt een verscheidenheid aan tandheelkundige hulpmiddelen, waaronder bogen, platen of beugels, om de volgende afwijkingen te beïnvloeden:

  • Brede openingen tussen de tanden
  • Verschillende uitlijning van de toppen van de tanden
  • Scheve tanden
  • Uitstekende voortanden

Dit is om orale functies zoals spraak of voeding te optimaliseren, de lange termijn te verbeteren volksgezondheid of tandvlees en tanden, of overmatige slijtage van tanden op lange termijn voorkomen. Een behandeling van tandstelsel afwijkingen in de orthodontie verwijst naar een verstoring van de interactie tussen de onderste en bovenste tandbogen als gevolg van letsel, veelvuldig duimzuigen of aangeboren afwijkingen. Duim of vinger zuigen kan plaatselijke vervorming van de tanden en ondersteuning veroorzaken botten, die tijdens orthodontie worden ingesloten. Als de kaak van een patiënt te smal is, is er mogelijk niet genoeg ruimte voor alle tanden. Het verwijderen van een of meer tanden kan plaats maken voor de andere. Orthodontiebehandelingen omvatten ook:

  • Een open beet
  • overbeet
  • Onderbeet
  • Kruisbeet

Over het algemeen hebben de malocclusies die met orthodontie moeten worden behandeld geen invloed op lichamelijk volksgezondheid en worden niet als een ziekte beschouwd. Als de malocclusies echter een enorme impact hebben op de vorm van het gezicht en het uiterlijk, kunnen schaamte en individuele schaamte leiden aan een gebrek aan zelfvertrouwen en zelfs Depressie.

Diagnose- en onderzoeksmethoden

Als onderdeel van de orthodontische diagnose en behandelplanning moet de behandelende orthodontist de verschillende kenmerken van een anomalie of dentofaciale misvorming identificeren en de aard van het probleem bepalen. Om de handelwijze optimaal te kunnen plannen, maakt ook een gedegen registratie van mogelijke oorzaken van de misvormingen deel uit van de orthodontische diagnose (etiologie). Het doel is om een ​​behandelconcept te ontwerpen dat rekening houdt met de individuele behoeften en wensen van de patiënt. Last but not least vereist dit dat de arts de behandelstrategie in detail uitlegt op een manier die de patiënt in staat stelt de omvang van de noodzakelijke orthodontische interventies te begrijpen. Om de toestand van het gebit van de patiënt te beoordelen en een prognose te maken over een waarschijnlijke ontwikkeling van het gebit zonder behandeling, worden de volgende diagnostische procedures gebruikt:

  • Opnemen van de volledige medische en tandheelkundige volksgezondheid geschiedenis tot nu toe.
  • Klinisch onderzoek
  • Röntgenstraal onderzoeken van de tanden en kaak (orthopantomogram).
  • Productie van gips afgietsels van de tanden
  • Overname van de positie van het onderkaak aan de bovenkaak (kaakrelatie).

De diagnose omvat dentoalveolaire bevindingen, die de tandbewegingen in de depressies van de kaak beschrijven botten, evenals een beschrijving van de feitelijke status van tanduitbarsting (gebitstadium). Bij orthodontie worden ook bevindingen gedaan over de mond- en aangezichtsspieren, die bevindingen presenteert over mond sluiting, ademhaling en tong rustpositie. Een vroege diagnose is essentieel voor een effectief gebruik van orthodontie, aangezien de duur en omvang van de behandeling sterk afhankelijk zijn van de tijdige start van noodzakelijke interventies. Bij orthodontie is dit meestal de kindertijd.