Oorzaken van een facetsyndroom
De facet syndroom is een verworven ziekte van ouderdom. Enkele van de oorzaken van de ontwikkeling zijn: In de context van schijfdegeneratie / schijfslijtage is de wervelkolom in hoogte verkleind en instabiel, met onjuiste en overmatige belasting van de wervel gewrichtenZwaar lichamelijk werk (veel tillen en buigen) bevordert het optreden van een facet syndroom van de lumbale wervelkolom door verhoogde slijtage. Werk boven het hoofd, zoals schilderen, kan leiden tot een facet syndroom van de cervicale wervelkolom vanwege de verhoogde belasting van de wervel gewrichten tijdens het achterover leunen (omhoog kijken, achterover buigen).
Instabiliteiten en krommingen van de wervel gewrichten leiden tot toegenomen kraakbeen slijtage als gevolg van een pathologisch verhoogde gewrichtsmobiliteit of een aan kromming gerelateerde onjuiste belasting. Reumatische aandoeningen kunnen ook de wervelkolom aantasten en leiden tot vroegtijdige slijtage van de wervelgewrichten. Redenen waarom het kan komen tot wervelgewrichtspijn:
- Overbelasting op het werk en in de sport
- Degeneratie van de tussenwervelschijf Slijtage van de tussenwervelschijf
- Hernia
- Spinale instabiliteiten
- Vervormingen van de wervelkolom (laterale krommingen: scoliose; hyperlordose: holle rug)
- reumatiek
- Overgewicht Spierzwakte
- Typische artrosepijn (facetsyndroom)
- Ontstekingspijn (reuma, reumatoïde artritis)
- Mucosale opsluitingen (acute rugpijn)
- Functionele pijn ("blokkades") (acute rugpijn)
Hoe wordt het facetsyndroom gediagnosticeerd?
Om een diagnose van een facetsyndroom te kunnen stellen, is de pijn en bijbehorende symptomen moeten eerst worden onderzocht in een gedetailleerde anamnese. De locatie van het pijn in de wervelkolom is van bijzonder belang. Afhankelijk van of de pijn gelokaliseerd is in de cervicale, thoracale of lumbale wervelkolom, kunnen verdere symptomen typisch zijn.
Een zogenaamde pseudoradiculaire pijn symptomatologie wordt vaak gevonden. Hier wordt de pijn overgedragen en straalt deze uit naar de omliggende delen van het lichaam. Door de locatie van deze symptomen kunnen op hun beurt conclusies worden getrokken over hun oorsprong in de wervelkolom.
Om het facetsyndroom te diagnosticeren, kunnen enkele fysieke tests worden uitgevoerd. Een typisch voorbeeld is een pijn over de wervels, die kan worden veroorzaakt door gerichte druk van buitenaf. De symptomen veroorzaakt door beweging kunnen ook worden bepaald door een fysiek onderzoek.
Pijnpunten en mobiliteit worden getest terwijl de patiënt de wervelkolom buigt en strekt. Pas als de symptomen achteraf onduidelijk blijven en niet te onderscheiden zijn van andere soorten pijn in de rug zijn beeldvormende technieken die geschikt zijn voor diagnostische doeleinden. Omdat het facetsyndroom een symptoom is van slijtage, moeten gedetailleerde afbeeldingen worden gebruikt, bijvoorbeeld CT of MRI.
Een pure röntgenstraal beeld is vaak niet voldoende om de gewrichten te laten zien. Een zogenaamde “facetinjectie” kan ook als diagnostisch hulpmiddel worden gebruikt. Voor dit doel wordt het verdachte gewricht gesensibiliseerd met een zoutoplossing of verdoofd met een verdovingsmiddel om pijnsymptomen te bevestigen. Het facetsyndroom moet bij de diagnose onderscheiden worden van hernia, wervelfracturen, spinale stenose en verschillende pijnsyndromen in de rug om de juiste therapie te kunnen starten.
- Tussenwervelschijf
- Spondylartrose (artrose van de kleine wervelgewrichten)
- Ruggengraat
- Vernauwing van het zenuwkanaal door botaanhechtingen (osteofyten) op het gewricht (door slijtage = artrose)
- Vernauwing van het zenuwkanaal
- Wervelgewricht met artrose
- Doornig proces
