Necrose op de hiel | Necrose

Necrose op de hiel

Necrose van de hiel wordt veroorzaakt door zogenaamde druknecrose. Deze komen vooral voor bij liggende en slechts licht mobiele mensen en worden ook wel decubitus genoemd. Bij rugligging wordt bijvoorbeeld blijvende druk uitgeoefend op de achterste hiel.

Het leveren bloed schepen worden geperst en het weefsel wordt niet voldoende van zuurstof voorzien, wat leidt tot necrose. Druk necrose van de hiel is ook onder andere omstandigheden mogelijk, bijvoorbeeld wanneer de patiënt constant staat of in een rolstoel zit. Dit wordt behandeld door het getroffen gebied te verlichten. Afhankelijk van hoe geavanceerd het necrose was en of er al diepgaande wonden (ulcera) zijn ontstaan, kan ook huidbedekking nodig zijn.

Necrose van de achillespees

In het kader van achillespees ontsteking of circulatiestoornissen van de achillespees kunnen delen van de pees afsterven. Zo'n necrose manifesteert zich door ernstig pijn en een beperking van beweging. Een achillespees necrose wordt meestal gediagnosticeerd door een MRI, waarbij het dode gebied wit is. De behandeling vindt plaats door chirurgisch debridement, dwz verwijdering van necrotische peesvezels. Afhankelijk van de omvang van de ziekte en het chirurgisch veroorzaakte stofdefect, kan het nodig zijn om de achillespees met andere spier pezen van het lichaam (bijv. plantaris pees).

Necrose van het stuitbeen

Net als bij hielnecrose is ook druknecrose de meest voorkomende oorzaak van zinkend weefsel op de romp. Omdat bedlegerige patiënten vaak wekenlang op hun rug liggen met weinig beweging, is positionering of mobilisatie door familieleden, verplegend personeel of verzorgers absoluut noodzakelijk. De permanente druk op de stuitbeen leidt tot necrotische hermodellering als gevolg van zuurstofgebrek.

Dit leidt op de lange termijn tot een diepe en slecht genezende wond (zweer). Vooral in het geval van de stuitbeenkan een dergelijke wond extreme afmetingen aannemen en levensbedreigend worden voor de patiënt. De reden is dat de zweer heeft een hoog infectierisico en tegelijkertijd zit er nauwelijks weefsel tussen de huid en het bot, waardoor vaak wordt waargenomen dat de zweer erbij betrokken is.